سرطان خون

سرطان خون یالوسمی یا لوکمیا بیماری پیشرونده و بدخیم اعضای خون ساز بدن است که با تکثیر و تکامل ناقص گویچه‌های سفید خون و پیش سازهای آن در خون و مغز استخوان ایجاد می‌شود. لوسمی به معنی خون سفید است.لوسمی یکی از چهار سرطان شایع کودکان است.

در بیماری لوکمی یا همان سرطان خون، مغز استخوان مقدار بسیار زیادی از سلولهای سفید خون غیرعادی تولید می‌کند. این سلولها با سلولهای خون نرمال و عادی متفاوت هستند و درست عمل نمی‌کنند. درنتیجه، تولید سلول‌های سفید خون طبیعی را متوقف کرده و توانایی فرد را در مقابله با بیماری‌ها از بین می‌برند. سلول‌های لوکمی همچنین بر تولید سایر انواع سلول‌های خونی که توسط مغز استخوان ساخته می‌شود از جمله گلوبول‌های قرمز خون که اکسیژن را به بافت‌های بدن می‌رسانند، و همچنین پلاکت‌های خونی که از لخته شدن خون جلوگیری می‌کنند، نیز فشار می‌آورد.

[ویرایش] نشانه‌ها

نشانه‌های نمادین لوکمی موارد زیر می‌باشند: کمخونی که با رنگ پریدگی و سستی یا خستگی مشخص می‌شود، کبودی پوست ، لثه‌های متورم و خونین، تب خفیف (38/5 درجه). غده‌های لنفاوی متورم (با اینکه غده‌ها نه دردناک و نه قرمز می‌باشند). درد استخوان، خونریزی شدید و پی‌درپی و پدیدار شدن خون در ادرار یا مدفوع کودک. نشانه‌هایی همانند علایم لوکمی می‌توانند در کودکانی که از اختلالات گوناگون دیگری رنج می‌برند نیز ظاهر شوند. پزشکان وقتی به لوکمی مشکوک می‌شوند که نشانه‌ها نمادین آن با بزرگی جگر یا طحال همراه باشند. هنگامی شک بیشتر می‌شود که سلول‌های سفید سرطانی در لام خون محیطی دیده شود. تشخیص با آزمایش مغز استخوان قطعی می‌شود.

[ویرایش] انواع

لوسمی بر اساس نوع گویچه سفید خون که دچار تراریختگی و سرطان شده به دو دسته تقسیم می‌شود:

• لنفوئیدی یا لنفوبلاستی: این نوع لوکمی سلول‌های لنفاوی یا لنفوسیت ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد که بافت‌های لنفاوی را می‌سازند. این بافت جزء اصلی سیستم ایمنی بدن است و در قسمت‌های مختلف بدن شما از جمله غدد لنفاوی، طحال یا لوزه‌ها یافت می‌شود.
• میلوئیدی یا مغز استخوانی: این نوع لوکمی سلول‌های مغز استخوانی را تخت تاثیر قرار می‌دهند. سلول‌های مغز استخوان شامل سلول‌هایی است که بعدا به گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و سلول‌های پلاکت ساز تبدیل می‌شوند.

همچنین هر دو دسته لوسمی به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می شوند لذا چهار نوع کلی لوسمی داریم (ALL ، CLL ، AML ، CML)

[ویرایش] سبب‌شناسی

پزشکان علت دقیق لوکمی را نمی‌دانند. به نظر می‌رسد که این بیماری از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌شود. عامل مستعد و پیشتاز در ایجاد لوسمی مانند هر سرطان دیگری به هم خوردن نظم تقسیم سلولی است. پژوهش‌ها روند بدخیمی بیماری لوسمی را به این عوامل ارتباط می‌دهند:

• ژنتیک: ناهنجاری‌های ژنتیکی نقش بسیار مهمی در رشد لوکمی در بدن دارد. برخی بیماری‌های /زنتیکی مثل سندرم داون، احتمال ابتلا به لوکمی را بالا می‌برد.

• قرار گرفتن در معرض پرتو و برخی مواد شیمیایی خاص: افرادیکه در معرض پرتوهای خیلی قوی قرار گیرند مثل بازمانده‌های بمب‌های اتمی یا رویدادهای رآکتورهای هسته‌ای، احتمال دچار شدن به لوکمی در آنها بیشتر است. قرار گرفتن در معرض برخی موادشیمیایی خاص مثل بنزن نیز می‌تواند احتمال ابتلا به لوکمی را بالا ببرد.
• نارسایی سیستم ایمنی طبیعی بدن
• سن در میان بزرگسالان، آمادگی ابتلا به لوسمی با افزایش سن ارتباط مستقیم دارد. افراد بالای ۵۵ سال باید بیشتر مراقب علایم هشدار دهنده این بیماری باشند. با این حال لوسمی می‌تواند کودکان را هم در هر سنی گرفتار کند ولی بیشتر در سنین سه تا چهار سال اتفاق می‌افتد.

[ویرایش] روند تشخیص

بیماری می‌تواند با شتاب یک به کندی پیشرفت کند. نزدیک ۲۵ درصد گونه‌های لوکمی در جریان یک معاینه بالینی معمولی و پیش از اینکه نشانه‌ها بیماری ظاهر شوند تشخیص داده می‌شوند. پزشکان معمولاً لوکمی مزمن را با آزمایش خون ساده قبل از شروع علائم تشخیص می‌دهند. روند تشخیص می‌تواند دربرگیرنده موارد زیر باشد:

• آزمایش جسمی: شناسایی نشانه‌های فیزیکی و جسمی لوکمی مثل رنگپریدگی ناشی از کم خونی، و ورم غده‌های لنفاوی، کبد یا طحال
• آزمایش خون: شمارش تعداد گلوبول‌های سفید یا پلاکت‌های خون
• آزمایش سیتوژنتیک: این آزمایش تغییرات ایجاد شده در کروموزوم‌ها، ازجمله وجود کروموزوم فیلادلفیا را بررسی می‌کند.
• نمونه مغزاستخوان

برای تایید تشخیص لوکمی و تعیین نوع و میزان پیشرفت آن در بدن، نیاز به آزمایش‌های بیشتر است.

[ویرایش] درمان

به علت بکارگیری داروهای ضدسرطان جدید بقای بیماران لوکمی در چند سال گذشته افزایش داشته‌است. این داروها منجر به فروکش نشانه‌ها می‌گردند و در جریان درمان بیماری بدتر نمی‌شود و حتی بیماران تا اندازه‌ای درمان می‌شوند. درمان لوسمی بستگی به نوع لوسمی، وضعیت بیماری در شروع درمان، سن، سلامت عمومی و چگونگی واکنش بیمار به نوع درمان دارد.

• شیمی درمانی
• پرتو درمانی
• پیوند مغز استخوان و پیوند سلول‌های بنیادی در این روش مغز استخوان فرد بیمار با مغز استخوان سالم جایگزین می‌شود تا بیمار بتواند مقادیر بالای داروهای شیمی درمانی و یا پرتودرمانی را دریافت کند.

آنفولانزا

آنفولانزا یک بیماری ویروسی است که بخش‌های بالایی مجراهای تنفسی را درگیر می‌کند. این بیماری به‌ناگاه رخ می‌دهد و نشانه‌هایی مانند تب، کوفتگی و درد در بدن، سر درد، خستگی، از دست دادن اشتها، سرفه‌ی خشک و گلوی دردناک یا خشک را بروز می‌دهد. انفولانزا با سرماخوردگی تفاوت دارد؛ به طور معمول نشانه‌های آنفولانزا شدید‌تر است و بیمار اغلب نسبت به سرماخوردگی زمان بیش‌تری از کار و مدرسه بازمی‌ماند.
بیش‌تر مردم بدون مشکل جدی از این بیماری رهایی می‌یابند، اما گاهی بیماری به عفونت باکتریایی، از جمله عفونت گوش، عفونت سینوس‌ها یا عفونت مجراهای تنفسی(برونشیت)، می‌انجامد. البته، با نگهداری مناسب از بیمار در خانه می‌توان از این عفونت‌ها پیش‌گیری کرد. در برخی بیماران ممکن است عفونت‌های دردسر سازتری مانند نومونیا به وجود بیاید. بیمارانی که در خطر چنین عفونتی هستند و باید در بیمارستان بسری شوند، عبارت‌اند از: بچه‌های کم سن، بزرگسالان ۶۵ ساله یا بیش‌تر و کسانی که ناراحتی‌های پزشکی جدی دارند.
● چه چیزی آنفولانزا را به وجود می‌آورد؟  

ـ دو نوع ویروس آنفولانزا، A و B ، باعث آنفولانزا می‌شوند. به طور معمول نوع A عامل همه‌گیری سالانه‌ای است که رخ می‌دهد. این ویروس‌ها پیوسته تغییر می‌کنند و زیرنوع‌ها یا سوش‌هایی را تولید می‌کنند که با ویروس اولی تفاوت دارند اما برخی از ویژگی‌های آن را حفظ کرده‌اند. سوش‌های ویروس آنفولانزا که باعث آنفولانزا می‌شوند ممکن است از سالی به سال دیگر تفاوت داشته باشد. ● نشانه‌های آنفولانزا چیست؟  

ـ آنفولانزا با تب، سرفه، احساس سردی همراه با لرز، کوفتگی و درد در بدن، سر درد و خستگی همراه است. این نشانه‌ها به طور معمول ۳ تا ۴ روز ادامه دارند و پس از آن ممکن است بیمار برای یک هفته‌ی دیگر یا بیش‌تر، سرفه‌های خشک، آب‌ریزش بینی و گلودرد داشته باشد. دوره‌ی کمون(شکل‌گیری)، یعنی زمانی که فرد در معرض ویروس آنفولانزا قرار می‌گیرد تا زمانی که نشانه‌های بیماری را بروز می‌دهد، ۱ تا ۴ روز است.
اگرچه مردم اغلب واژه‌ی آنفولانزا را برای هر نوع بیماری به کار می‌برند که نشانه‌هایی مانند آنفولانزا دارد( مانند سرماخوردگی معمولی یا ویروس معده)، آنفولانزا یک بیماری ویروسی مجزا با نشانه‌های ویژه‌ی خود است و به‌طور معمول در زمان‌های ویژه‌ای از سال، پایان پاییز و طی زمستان، رخ می‌دهد.
● آنفولانزا چگونه تشخیص داده می‌شود؟
ـ متخصصان بهداشت به طور معمول آنفولانزا را از روی نشانه‌های آن تشخیص می‌دهند، به‌ویژه اگر موردهای مشابه زیادی از بیماری در جامعه دیده شود و مرکز بهداشت منطقه شیوع بیماری را تایید کرده باشد. به طور معمول به آزمون‌های مرسوم از افرادی که نشانه‌های شاخص آنفولانزا را دارند، نیازی نیست. به‌ندرت، با آزمون نمونه‌ی خون یا مایع بینی یا گلو، ویروس آنفولانزا را شناسایی می‌کنند. ● آنفولانزا چگونه درمان می‌شود؟ ـ 

 مراقبت و استراحت در خانه همه‌ی چیزی است که برای تسکین نشانه‌های آنفولانزا نیاز هست. باوجود این، داروهای ضد ویروس برای کاهش مدت زمان بیماری و شدت نشانه‌ها نیز وجود دارد. این داروها به‌ویژه برای افراد مسن و کسانی که خطر شدت گرفتن پیامدهای بیماری در آنان بالاست، مفید هستند. مصرف این داروها را طی دو روز پس از بروز نخستین نشانه‌ها باید آغاز کرد. مصرف این داروها به دستور پزشک نیاز دارد. 
 

● درمان خانگی آنفولانزا چیست؟
ـ استراحت، استراحت و استراحت. برای کاهش تب و سر درد می‌توانید از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. دکانجستانت‌ها می‌توانند آبریزش بینی را کاهش دهند و از فشار و درد بافت‌های باد کرده در صورت و پشت پرده‌ی صماخ گوش بکاهند. با نوشیدن مایع و ضد سرفه‌هایی که به تجویز پزشک نیاز ندارند، می‌توانید از سرفه‌ها بکاهید. شستن دست و صورت و پاشویه، البته نه با آب بسیار سرد، نیز به کاهش تب کمک می‌کند. 
 

● آیا ازآنفولانزا می‌توان پیش‌گیری کرد؟ ـ 

 شما با واکسینه‌شدن سالانه علیه ویروس آنفولانزا می‌توانید از این بیماری پیش‌گیری کنید. این واکسن به بدن شما تزریق می شود و بهترین زمان برای این کار ماه مهر و آبان است. این واکسن را به کودکان بالا‌تر از ۶ ماه و هر فردی که می‌خواهد به پیش‌گیری از این بیمار کمک کند، تزریق کرد. این واکسن برای افراد زیر سفارش می‌شود:
۱) همه‌ی کودکان۶ تا ۲۳ ماهه
۲) همه‌ی بزرگسالان بالاتر از ۵۰ سال
۳) بزرگسالان و کودکان ۲ ساله و بیش‌تر که به ناراحتی‌های دیگری مانند آسم، بیماری قلبی، ناراحتی‌های تنفسی یا بیماری‌های دستگاه ایمنی دچار هستند
۴) زنانی که طی فصل آنفولانزا باردار هستند
واکسنی دیگر نیز به بازار آمده است که نوعی افشانه‌ی بینی است و برای کودکان سالم و بزرگسالان ۵ تا ۴۹ سال مناسب است. این واکسن به زنان باردار و کسانی که بیماری‌ دستگاه ایمنی دارند، داده نمی‌شود.
● بیش‌تر بدانیم
همه‌گیری‌ گسترده‌ی آنفولانزا درپی تغییرهای شگرفی در ویروس آنفولانزا رخ می‌دهد. این همه‌گیری حدود هر ۱۰ سال رخ می‌دهد. وقتی تغییر شگرفی در ویروس رخ می‌دهد، افرادی که به آنفولانزا مبتلا شده‌اند، با شدن بیش‌تری بیمار می‌شوند.
ویروس سرماخوردگی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. قطره‌های کوچکی از سرفه یا عطسه‌ی دیگران، چیزهایی مانند دستمال یا هوله که به مایع بینی یا گلوی فرد بیمار آلوده شده باشد یا تماس با دست آلوده‌ی فرد مبتلا، می‌تواند شما را بیمار کند. از این رو، شستن دست‌ها، به‌ویژه طی زمستان، سفارش شده است.
افرادی که به ویروس آنفولانزا آلوده شوند، ۱ روز پیش از این که نشانه‌های بیماری بروز کند تا ۵ روز پس از بروز آن، می‌توانند دیگران را آلوده کنند. بنابراین، ممکن است شما زمانی که هنوز نمی‌دانید به این بیماری دچار شده‌اید، آن را به دیگران انتقال دهید.
دور نگه‌داشتن دست‌ها از بینی، چشم‌ها و دهان نیز به پیش‌گیری از بیماری کمک می‌کند. احتمال این که ویروس از این راه‌ها به بدن شما وارد شود، زیاد است.
ورزش منظم، غذای مناسب، سیگار نکشیدن به پیشگری از آنفولانزا کمک می‌کند.دود سیگار به پوشش مجراهای تنفسی و شش‌ها آسیب می‌رساند و آن‌ها را به ویروس‌ حساس می‌کند.
آنفولانزا به طور معمول طی ۵ تا ۷ روز فروکش می‌کند. البته، خستگی آن ممکن است ادامه داشته باشد. گاهی ممکن است به عفونت‌های باکتریایی نیز دچار شوید که در این صورت باید بی‌درنگ به پزشک مراجعه کنید. عفونت گوش، مجراهای تنفسی و سینوس‌ها از نشانه‌های عفونت باکتریایی است.
شما به مصرف آنتی‌بیوتیک نمی‌توانید از این بیماری پیش‌گیری یا آن را درمان کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با باکتری‌ها مناسب هستند و روی ویروس‌ها اثری ندارند. البته، آنتی‌بیوتیک‌ها باید همواره با نظر پزشک مصرف شوند.
مصرف فراوان ویتامین‌ها، مواد معدنی، مانند قرص‌های ویتامین سی و روی یا داروهای گیاهی به درمان یا پیشگیری از آنفولانزا کمک نمی‌کنند و بهتر است به رژیم غذایی سالم توجه بیش‌تری داشته باشیم.

لرزش چشم

در گفتگو با دکتر «اعتضاد»، جراح و متخصص بررسی شد؛ «نیستاگموس» در چشم شما!

 

اشاره: همه ما کودکانی را دیده ایم که حرکات و لرزشهای ظریفی در چشم آنان وجود دارد و شاید با خود اندیشیده باشیم که چرا

چشم کودکان دچار این مشکل شده است ولی هیچ اطلاعی از این بیماری و یا نحوه برخورد با کودک و درمان آن را نداشته باشیم، به همین دلیل با دکتر «محمد اعتضاد رضوی»، جراح و متخصص بیماریهای چشم فلوشیب، اکولاپلاستیک و استرابیسم به گفتگو پرداختیم تا بیشتر در مورد بیماری نیستاگموس بدانیم و در مواجهه با این بیماری، بهترین روش را انتخاب کنیم.

* ابتدا بفرمایید لرزش چشم یا نیستاگموس چیست؟
** نیستاگموس به حرکات تناوبی مکرر چشمها اطلاق می شود که با ایجاد آن، چشمها شروع به لرزش می نماید. این حرکات غیر ارادی بوده و بیشتر این موارد به صورت مادرزادی بروز می کند ولی ممکن است بر اثر برخی بیماریها مانند بیماریهای مغزی و گاهی اوقات ضایعات گوش داخلی نیز ایجاد شود که در این صورت اکتسابی خواهد بود.* علتهای اصلی بروز بیماری چیست؟.

اشاره: همه ما کودکانی را دیده ایم که حرکات و لرزشهای ظریفی در چشم آنان وجود دارد و شاید با خود اندیشیده باشیم که چرا

چشم کودکان دچار این مشکل شده است ولی هیچ اطلاعی از این بیماری و یا نحوه برخورد با کودک و درمان آن را نداشته باشیم، به همین دلیل با دکتر «محمد اعتضاد رضوی»، جراح و متخصص بیماریهای چشم فلوشیب، اکولاپلاستیک و استرابیسم به گفتگو پرداختیم تا بیشتر در مورد بیماری نیستاگموس بدانیم و در مواجهه با این بیماری، بهترین روش را انتخاب کنیم.

* ابتدا بفرمایید لرزش چشم یا نیستاگموس چیست؟
** نیستاگموس به حرکات تناوبی مکرر چشمها اطلاق می شود که با ایجاد آن، چشمها شروع به لرزش می نماید. این حرکات غیر ارادی بوده و بیشتر این موارد به صورت مادرزادی بروز می کند ولی ممکن است بر اثر برخی بیماریها مانند بیماریهای مغزی و گاهی اوقات ضایعات گوش داخلی نیز ایجاد شود که در این صورت اکتسابی خواهد بود.
* علتهای اصلی بروز بیماری چیست؟
** اغلب موارد بیماری لرزش چشم یا نیستاگموس ناشی از اختلالات مادرزادی است. کمبود ماده رنگی در شبکیه و به خصوص لکه زرد که مرکز بینایی است باعث لرزش چشم می شود و یا اختلالات مادرزادی در دید چشمها و یا به علت مشکلات سیستم عصبی مرکزی و فشار بیش از حد بر روی عضلات چشم ایجاد شود.
* علل نیستاگموس مادرزادی چیست؟
** اختلالات مادرزادی که منجر به نیستاگموس می شود دلایل مختلفی دارند که یکی از آن موارد اختلالات دید شدید در دو چشم در بدو تولد (سه ماه اول زندگی نوزاد) می باشند. همچنین انواع اختلالات سیستم عصبی مرکزی در نوزاد می تواند همراه با لرزش چشمها باشد.
* دلایل شایع دیگر نیستاگموس چیست؟
** اگر چه انواع نیستاگموس فیزیولوژیک نیز در افراد طبیعی وجود دارد ولی بیماریهای گوش میانی و اختلالات سیستم تعادلی و درگیری قسمتهای دیگر گوش یا مراکزی از مخچه می تواند نیستاگموس از نوع پرشی ایجاد کند که یقیناً می تواند همراه با عدم تعادل در فرد مذکور باشد.
همچنین ضایعات مختلف مغزی عمدتاً در نواحی ساقه مغز به صورت اختلالات عروقی و... می تواند همراه با انواع مختلف نیستاگموس باشد.
* آیا کاهش دید و کج نگاه داشتن سر منجر به تشدید لرزش چشم می شود؟
** کاهش شدید دید چشمها در دوران رشد سیستم بینایی خصوصاً دوران نوزادی و سه ماه اول زندگی منجر به اختلالات حرکتی همراه با نیستاگموس در چشمها خواهد شد که کودک را مجبور می کند که سر خود را کج کرده تا دید بهتری داشته باشد. (در این حالت کج نگاه داشتن سر معلول لرزش چشمها است و علت اصلی آن محسوب نمی شود.)
گاهی اوقات بیماران مبتلا به لرزش چشم یا نیستاگموس در یک نگاه و یا حالت خاص، لرزش به حداقل و دید به حداکثر می رسد. بنابراین جهت قرار دادن چشمها در وضعیت خاص با حداقل لرزش و حرکت حیرانی سر ایجاد می شود. در این موارد برای اصلاح آن در زمان مناسب و بعد از بررسیهای دقیق، عمل جراحی روی عضلات چشم انجام می شود. در این عمل نقطه حداقل لرزش یا حداکثر دید به وضعیت اولیه نگاه روبرو منتقل می گردد و در نتیجه چرخش سر و کج نگاه داشتن آن اصلاح می گردد.
نکته قابل توجه و مهم برای خانواده ها و والدین این است که والدین اصرار به راست نگاه داشتن سر کودک بدون ارزیابی اختلالات چشمی و یا گردنی نداشته باشند.
باید خانواده ها مدنظر داشته باشند که بسیاری از این حرکات سر از موارد حیرانی و برای اصلاح و بهبود دید کودک به صورت غیر ارادی انجام می پذیرد.
در صورت بروز این مشکل ضروری است که هر گاه در کودک وضعیت غیر طبیعی سر مشاهده شد به پزشک مراجعه و بررسیهای مربوط به عضلات استخوان گردن انجام می شود.
* خانواده ها با چه علایمی باید به پزشک مراجعه کنند؟
** در بالا به برخی از موارد اشاره شد و در اینجا به چند مورد دیگر اشاره می کنیم. نوزاد تا سن سه ماهگی که هنوز رفلکس تمرکز کردن بینایی در او کامل نشده است و مراکز بینایی به طور مناسب رشد نکرده است ممکن است چشمها حرکات نابجا و مختلف داشته باشند که این امر طبیعی است ولی در صورت وجود هر گونه انحراف چشم نوزاد بعد از سه ماهگی یا وجود لرزش در چشمها در ابتدای زندگی، ارزیابیهای دقیق چشم پزشکی و بینایی سنجی جهت یافتن بیماریهای زمینه ای و موارد اپتیکی ضروری است.
* درمان نیستاگموس یا لرزش چشم چیست؟
** درمان اختلالات زمینه ای منجر به لرزش چشمها در مواردی که به علت بیماریهای گوش داخلی و سیستم عصبی عارض می شود ضروری است و یا در مواردی که اختلال در میزان بینایی فرد وجود دارد تشخیص زودهنگام و به موقع نقایص شدید دید در بدو تولد نیز ضروری است.
در موارد مادرزادی نیستاگموس، برخی از روشهای غیر جراحی مانند تمرینات ورزشی چشم که به تمرینات اوتاپتیکس معروف است انجام می پذیرد و همچنین درمانهای جراحی نیز در بهبود نسبی دید و اصلاح وضعیت غیر طبیعی سر بسیار مفید و سودمند است.
درمان نیستاگموس باعث افزایش دید و کاهش حرکات چشم و سر می شود.
* این بیماری تا چه زمانی همراه فرد خواهد بود؟
** آن دسته از بیماریها که بر اثر علل ثانویه و سایر علل به صورت اکتسابی ایجاد شود اغلب بعد از رفع علت اولیه و درمان آن قابل بهبودی و در مان هستند ولی در موارد مادرزادی در بیشتر موارد باقی خواهد ماند ولی شدت آن ممکن است متغیر باشد.
البته باید توجه داشت که ممکن است در کودکان با افزایش سن از شدت حرکات چشمی کاسته شود که در این صورت این احتمال نیز وجود دارد که دید آنها اندکی بهتر شود.
* توصیه های عمومی شما به والدین چیست؟
** وجود دایمی لرزش چشمها در نگاه روبرو و مستقیم و سایر نگاههای کودک یک علامت مهم و قابل توجه می باشد که می تواند علل مختلفی از جمله بیماریهای خود چشم یا سیستم عصبی مرکزی و ارگانهای تعادلی گوش داخلی داشته باشد.
در صورت وجود لرزش چشم در کودکان معاینه کامل چشم پزشکی و بینایی سنجی در چندین نوبت ضروری بوده و ارزیابی دقیق دید بیماران و سایر علایم همراه به تشخیص نوع خاص نیستاگموس کمک می کند. برخی از انواع نیستاگموس نیز از نوع حرکتی مادرزادی بوده که دید بیمار نزدیک به طبیعی است و در روند زندگی فرد اختلال چندانی ایجاد نمی نماید. بنابراین لازم است که والدین این دسته از کودکان بدون دلهره خاص و نگرانی با فرزندان خود جهت ارزیابیهای تخصصی به مراکز ذی ربط و تخصصی مراجعه کنند تا درمانهای احتمالی را به موقع انجام دهند. اقدام به موقع والدین در بهبود چشم کودکانشان بسیار حائز اهمیت است.
تحقیقات نشان داده است، نوزادانی که هنگام تولد وزن کمی دارند (کمتر از 2000 گرم) یا نیاز به مراقبت ویژه برای مدتی بیش از 24 ساعت دارند هفت برابر بیشتر از کودکان دیگر ممکن است دچار نیستاگموس شوند.
همچنین 13 درصد بیماران مغزی دچار نیستاگموس می شوند و 10 تا 15 درصد از این افراد به دلیل ضعف بینایی امکان ادامه تحصیل در مدارس عادی را ندارند و می بایست به مدارس دیگر بروند و در مدارس استثنایی به ادامه تحصیل بپردازند که البته برخی از این موارد با وسایل کمک بینایی و یا عمل جراحی تا حدودی قابل درمان است.
در انتها باید اشاره کرد کودکانی که دارای لرزش چشم یا نیستاگموس هستند باید از استرس و اضطراب و فشارهای عصبی خانواده دور باشند و در محیط آرام و با انجام درمانهای به موقع، به بهبود این بیماری کمک کنند.

قوز قرنیه

قوز قرنیه یا کراتوکونوس چیست ؟

قوز قرنیه یا کراتوکونوس چیست ؟ قوز قرنیه در چه سنی شایع می باشد؟  علائم قوز قرنیه چیست ؟  علل قوز قرنیه چیست ؟  تشخیص  درمان کراتوکونوس چیست ؟  موفقیت درمان قوز قرنیه یا کراتوکونوس چگونه است ؟ برای دیدن بروشور بر روی لینک کلیک کنید.

قوز قرنیه یا کراتوکونوس چیست؟ نازک شدن غیر عادی و پیشرونده ، دو طرفه ولی غیر قرنیه در قسمت مرکزی قرنیه را که باعث برآمده شدن تدریجی آن به سمت بیرون می شود ، قوز قرنیه یا کراتوکونوس می گویند . در واقع قرنیه به شکل یک مخروط کروی در می آید . قوز قرنیه در چه سنی شایع می باشد؟ این بیماری در نوجوانان و حدود سن بلوغ شروع شده و طی 8-7 سال پیشرفت کرده و بعد تقریباً ثابت باقی می ماند ، گرچه این زمان ممکن است تغییر کند . رشد و پیشرفت این بیماری ممکن است ناگهانی یا تدریجی باشد و معمولاً بین 10 تا 30 سالگی شایعتر از بعد از 30 سالگی می باشد . علائم قوز قرنیه چیست ؟ در مرحله نهفته بیماران هیچ علامت بالینی ظاهری ندارند ، جز اینکه تغییرات مکرری در شماره عینک آنها پدید می آید که به صورت نزدیک بینی و آستیگماتیسم منظم یا نامنظم متوسط تا شدید بروز می کند . علی رغم اینکه بیماری دو طرفه است ولی ممکن است گاهی به شکل یک طرفه و یا دو طرفه کاملاً  غیر یکسان بروز کند . در کاهش دیدی که با عینک به سختی اصلاح می شود یا قابل اصلاح نیست ، تشخیص کراتوکونوس مورد ظن می باشد . تغییر سریع میزان آستیگماتیسم شماره عینک بیماران نیز از مواردی است که باید به کراتوکونوس شک کرد . در بیمارانی که دچار آستیگماتیسم نامنظم بدون هیچ سابقه جراحی می شوند ، اولین تشخیص قوز قرنیه یا کراتوکونوس می باشد . علل قوز قرنیه چیست ؟ 1- نقش اختلالات ارثی در قوز قرنیه دقیقاً مشخص نشده است ، به طوریکه فقط در 7% بیماران سابقه خانوادگی وجود دارد . 2-  آسیب های ناشی از لنزهای سخت تماسی طی چند سال استفاده یا مالشهای مکرر چشم به دنبال بیماریهای آلرژیک چشمی نیز در ایجاد این بیماری احتمالاً نقش دارد . 3-  همراهی این عارضه با سایر بیماریهای چشمی یا بیماریهای عمومی نیز وجود دارد . تشخیص : در معاینه با دستگاهی به نام اسلیت لامپ توسط چشم پزشک ، کراتوکونوس در مراحل متوسط تا پیشرفته قابل تشخیص است ، ولی در مراحل اولیه بیماری با وسایلی چون کراتومتری و توپوگرافی (تعیین نقشه قرنیه ) ، پاکی متری (تعیین ضخامت قرنیه ) ، می توان قوز قرنیه را تشخیص داد زیرا در کراتوکونوس یا قوز قرنیه ، قدرت قرنیه به طور منظم یا نامنظم افزایش یافته و نقشه توپوگرافی قرنیه این مساله را تایید می کند و ضخامت قرنیه نیز به تدریج کاهش می یابد که با پاکی متری می توان آن را مشخص کرد . درمان کراتوکونوس چیست ؟ در ابتدا دید بیماران با عینک اصلاح می شود، اما چنانچه آستیگماتیسم و نزدیک بینی بیماران بدتر شود ، ممکن است لنزهای تماسی برای اصلاح عیوبی که با عینک قابل اصلاح نیست لازم باشد . اما ممکن است استفاده از لنزهای تماسی برای بیمار قابل تحمل نباشد یا با لنز تماسی دید بیمار اصلاح نشود که تکنیکهای جراحی در این موارد توصیه می شود . اصلاح دید با لنزهای تماسی مبتنی بر اصل خنثی کردن نامنظمی های قرنیه بوسیله لنز است . موفقیت درمان قوز قرنیه یا کراتوکونوس چگونه است ؟ از سالها قبل عمل پیوند قرنیه در این بیماران انجام می شد که با موفقیت (شفافیت قرنیه ) حدود 95% همراه است ، ولی حدود 10 تا 20% از بیماران کراتوکونوس نیازمند عمل پیوند خواهند بود . پس از عمل قرنیه ، 60% بیماران نیازمند استفاده از لنزهای تماسی جهت اصلاح دید خواهند بود و عود کراتوکونوس بعد از پیوند نیز  بندرت رخ می دهد . در ضمن امکان پس زدن پیوند تا آخر عمر برای بیمار باقی می ماند ، لذا توجه به مسائل زیر در سالهای اخیر در حال افزایش است : اقدامات جراحی دیگری نظیر اپی کراتوپلاستی ، رینگ داخل قرنیه ، گذاشتن لنز داخل چشمی و در آوردن عدسی بیمار و کاشت لنز داخل چشمی و ...

تنبلی چشم

آمبلیوپی یا تنبلی چشم

آمبلیوپی چیست؟ · شیوع آمبلیوپی چگونه است؟ · علت وعلائم آمبلیوپی چیست؟ · آیا آمبلیوپی قابل درمان است ؟ · درمان آمبلیوپی چیست ؟ · تا چه سنی آمبلیوپی قابل درمان است ؟ · آمبلیوپی در بچه ها چگونه درمان می شود؟ · اهمیت پوشاندن چشم چیست ؟ برای دیدن بروشور بر روی لینک کلیک کنید.

آمبلیوپی چیست ؟ نام دیگر آمبلیوپی ، تنبلی چشم  یا lazy eye است . مغز و چشم برای ایجاد بینائی خوب باهم کار می کنند . نوری که داخل چشم می شود با ایجاد سیگنالهای عصبی از طریق عصب بینائی به مغز می رود . تنبلی چشم یک اصطلاح پزشکی است و زمانی به کار می رود که دید یکی از چشمها کاهش یافته است و علت آن عدم تکامل نرمال سلولهای بینائی قشر مغز است . خود چشم به تنهایی مشکلی ندارد اما به طور طبیعی کارایی ندارد .  شیوع آمبلیوپی چگونه است ؟ آمبلیوپی شایعترین علت کاهش بینائی در بچه هاست. شرایطی که تقریباً در 2 تا 3 بچه از هر 100 نفر وجود دارد . تخمین زده شده که تقریباً 3% بچه ها در آمریکا درجاتی از اختلال بینائی به علت آمبلیوپی را دارند ، مگر اینکه در اوایل طفولیت تحت درمان موفقی قرار گرفته باشند . آمبلیوپی در صورت عدم درمان تا دوران بزرگسالی باقی می ماند و شایعترین علت اختلال بینائی یک چشمی در بچه ها و بالغین جوان و میانسال  می باشد . علت و علائم آمبلیوپی چیست ؟ آمبلیوپی توسط هر شرایطی که تکامل یا استفاده از بینائی طبیعی چشم را تحت تاثیر قرار دهد ، ایجاد  می شود . مثلاً می تواند به علت استرابیسم (لوچی) که یک عدم تعادل در قرارگیری دو چشم است ، ایجاد شود . لوچی می تواند باعث انحراف چشمها به داخل ، خارج، بالا یا پایین شود . گاهی آمبلیوپی  به علت شرایطی مثل آب مروارید در چشم ایجاد می شود.  آیا آمبلیوپی  قابل درمان است ؟ طی 6 سال اول زندگی ، سیستم بینایی خیلی سریع رشد وتکامل می یابد و ارتباطات پیچیده أی بین چشم و مغز ایجاد می شود . ما هنوز هم اطلاعات لازم  برای ایجاد این ارتباطات چشم به مغز در بچه های بزرگتر و بالغین نداریم ,لذا موفقیت در درمان آمبلیوپی به سن بیمار وابسته است . درمان آمبلیوپی چیست ؟ اغلب والدین به اشتباه امیدوارند که تنبلی چشم فرزندشان تنها با عینک بهبود یابد ، اما عینک به تنهایی در درمان آمبلیوپی موثر نیست . چشمی که به کار گرفته نشود ، گیرنده های مغزی کمتری را فعال می کند و لازم است این گیرنده های مغزی دوباره به کار گرفته شوند . این امر از طریق بستن یک چشم و اصلاح عامل تنبلی چشم در سنین پایین انجام  می شود . تا چه سنی تنبلی چشم قابل درمان است ؟ تنبلی چشم که ناشی از قرارگرفتن کدورت در مسیر بینائی است باید در چند ماه اول شروع کدورت در چشمها درمان شود . اگر تنبلی چشم ناشی از انحراف چشم باشد در صورتیکه درمان قبل از سه الی چهار سالگی انجام شود ، موثرتر خواهد بود . البته در بچه های بزرگتر هم ممکن است تا حدودی بینائی بهبود یابد. آمبیلوپی در بچه ها چگونه درمان  می شود ؟ اگر درمان آمبلیوپی در اوایل دوران کودکی یعنی قبل از 7 سالگی انجام شود،  خیلی موثرتر خواهد بود . درمان آمبلیوپی ، استفاده و کارکردن با چشمی است که کاهش بینائی دارد . دو راه برای این منظور وجود دارد :                            1- آتروپین : یک قطره از دارویی به نام آتروپین یکبار در روز در چشم قوی تر ریخته می شود تا حدی که بینائی فرد رامختل و تار کند تا کودک مجبور شود چشم مبتلا به آمبلیوپی را بکار برد . درمان با آتروپین بینائی  را در چشم ضعیف تر تحریک می کند و به تکامل قسمتی از مغز که  مسئول درک بینائی است ،کمک می کند . 2- بستن چشم یا پچ کردن : با یک پچ یکنواخت و چسبنده چشم قوی تر را برای چند هفته تا چند ماه  طی یک برنامه خاص می بندند. این  درمان طفل را مجبور به استفاده از چشم آمبلیوپ (تنبل ) می کند . بستن باعث تحریک چشم  ضعیف تر به عمل بینائی شده و به تکامل قسمتی از مغز که مسئول درک بینائی است  کمک  می کند . برای اینکه عمل بستن چشم موثرتر باشد باید حداقل شش ساعت در روز چشم بسته باشد ، مگر اینکه پزشک مربوطه توصیه دیگری کرده باشد . بستن چشم هنوز هم به عنوان روش استاندارد درمان تنبلی چشم تلقی می شود . اهمیت پوشاندن چشم چیست؟ ممکن است پوشاندن چشم جهت درمان تنبلی چشم مشکل باشد اما شما باید نتیجه نهایی آن را به خاطر داشته باشید: شما به فرزندتان یک هدیه عالی می دهید یعنی توانایی خوب دیدن با هر دوچشم که در طول زندگی ادامه می یابد و گاهی باعث برطرف شدن انحراف چشم می شود  ، شانس اشتغال وکارایی کودک در آینده بیشتر می شود و خطر کوری نیز کمتر می شود. چه زمانی مناسب برای پوشاندن چشم است ؟ بهتر است زمانیکه یکی از والدین فرصت دارد تا زمان کافی را باکودک بگذراند ، پوشاندن چشم آغاز شود اغلب ساعات و روزهای اول پوشاندن چشم مشکلتر است و کودک مجبور است چشم ضعیف تر را به کار برد و با احساس عدم  شناخت و آگاهی از این تجربه جدید مقابله کند . هرچند که آگاهی معلم مدرسه از مشکل چشمی کودک شما لازم است اما شروع پوشاندن چشم در مدرسه کار مناسبی نیست . روزهای پایان هفته و تعطیلات معمولاً بهترین زمان شروع بستن چشم است .  به کودک اجازه دهید کارهای مورد علاقه اش را انجام دهد و بینایی کودک را با فعالیتهایی نظیر دیدن یک برنامه تلویزیونی مطلوب ،  بازی های ویدئویی یا بازی با یک پازل تحریک کنید . در ابتدا بازی کردن یا شرکت در سایر فعالیتهای خارج از منزل مشکل است . دادن جایزه برای پوشاندن چشم و مجازاتهای کوچک برای نپوشاندن چشم ، ایرادی ندارد . زیرا تلاش شما  برای ایجاد یک بینایی خوب در فرزندتان است ، مسئله أی که در آینده ، اعتماد به نفس ، ظاهر و حتی اشتغال وی موثر خواهد بود. چه فعالیتهایی در زمان پوشاندن چشم بهتر است انجام دهید ؟ بهترین فعالیتها ، اعمالی اند که بینایی کودک را تحریک کرده و وی را وادار به دقت بیشتری در جزئیات کند . مثلاً بازیهای ویدئویی از دور بیشترین بهبود بینایی را درکمترین مدت به دنبال دارد . اما هر فعالیت محرک بینایی که مورد علاقه کودک باشد ، می تواند مفید باشد . آیا پوشاندن چشم انحرافات چشم را نیز درمان می کند؟ هدف اصلی از پوشاندن چشم بهبود بینائی چشم ضعیف تر است و اکثراً انحرافات چشم ادامه می یابد . اما گاهی انحراف چشم با این درمان کمتر می شود . در صورتی که برای اصلاح انحراف چشم عمل جراحی نیاز باشد ، بهبود بینائی حاصل از پوشاندن چشم ضعیف به حفظ نتیجه جراحی در راست قرار گرفتن چشمها پس از عمل کمک خواهد نمود. چه مدتی لازم است پوشاندن چشم ادامه یابد ؟ هدف اولیه از پوشاندن چشمها بدست آوردن بهترین و بیشترین بینائی ممکن است . در بچه های کوچک تر  معمولاً نتیجه خیلی خوبی حاصل می شود . برخی از بچه ها فقط با چند هفته پوشاندن چشم سالم بهبودی همیشگی خواهند داشت . با این وجود در اکثر بچه های دیگر چند هفته تا چند سال لازم است عمل پوشاندن چشم سالم ادامه یابد . معمولاً در سن 9 سالگی وضعیت بینائی کودکان ثابت می شود و پس از این زمان دیگر نیازی به پوشاندن چشم نیست اما بهتر است معاینات منظم چشمی حداقل تا 9 سالگی ادامه یابد .

استرابیسم یالوچی

استرابیسم یا لوچی  ·              استرابیسم چیست ؟ ·              علت استرابیسم چیست ؟ ·              علائم و عوارض استرابیسم چیست ؟ ·               آیا انحرافات چشم می تواند طبیعی باشد؟ ·               لوچی کاذب چیست ؟ ·              درمان استرابیسم چیست ؟ ·               لوچی در کودکان بزرگتر یا بالغین برای دیدن بروشور بر روی لینک کلیک کنید استرابیسم یا لوچی   لوچی اصطلاح فرانسوی انحراف چشم است که در انگلیسی به آن استرابیسم می گویند و برای تعریف چشمهایی به کار می رود که در یک راستا نمی توانند متمرکز شوند . لوچی ممکن است در یک چشم یا هر دو چشم به طور متناوب وجود داشته باشد همچنین ممکن است همیشه یا فقط گاهی ظاهر شود.  علت استرابیسم چیست ؟  عوامل متعددی در ایجاد انحراف چشم نقش  دارند :اختلال عضلات چشم ، اختلال بینائی به خصوص یک طرفه ، اختلالات قشر مغز و عوامل خانوادگی از آن جمله اند . بیماری و تب می تواند باعث آشکار شدن لوچی شود . لوچی اغلب از شرایط دوران کودکی است . در بزرگسالان مواردی از غفلت و بی توجهی است که اکثراً ریشه در دوران کودکی دارند . انحراف چشم در دوران میانسالی می تواند از عوارض ثانویه بیماریهای سایر اجزای چشم باشد که با نابینائی کامل یا نسبی همراهند و یا به دنبال سوانح و ضربات مستقیم به عضلات و اعصاب و کاسه چشم باشد .  علائم و عوارض استرابیسم چیست؟ استرابیسم باعث انحراف چشمها می شود که این انحراف می تواند به سمت داخل ، خارج ، بالا یا پایین باشد . همچنین مانع از کارکردن توام چشمها می شود . در ابتدا اختلال بینائی ، دوبینی یا اشتباه در درک عمق تصاویر ایجاد می شود و در صورت عدم درمان ، چشم کودک تکامل کافی را نیافته ودچار کاهش نابینائی می شود که آمبلیوپی یا تنبلی چشم گفته می شود ، لذا پیامد تاخیر در درمان لوچی ، تنبلی چشم و در نهایت کاهش شدید بینائی است . آیا انحرافات چشم می تواند طبیعی باشد ؟ نوزادان تا سن دو الی سه ماهگی ممکن است لوچ به نظر برسند ، این وضعیت نباید مایه نگرانی والدین شود . اما شدت یافتن این حالات حتی در این سن کم نیاز به ویزیت چشم پزشک دارد . وجود هر نوع لوچی بعد از سه ماهگی حتی اگر مقطعی باشد باید به پزشک ارجاع داده شود .  لوچی کاذب چیست ؟  تصور نادرست از لوچی کودکان بعید نیست ، این کودکان دارای پل بینی پهن و یا چین پوستی برجسته در قسمت داخلی پلکها هستند لذا لوچ به نظر می رسند . با رشد پل بینی این حالت کاذب ناپدید می شود چنین تصور کاذبی در برخی افراد خیلی نزدیک بین یا خیلی دوربین نیز مشاهده می شود . این حالت چون گذراست ، نیاز به درمان ندارد . اما به هر حال مراجعه به چشم پزشک خالی از لطف نیست.  درمان استرابیسم چیست ؟ استرابیسم یا لوچی قابل معالجه است اما اگر درمان آن را به گذشت زمان بسپاریم قطعاً هزینه بسیاری را بر فرد تحمیل خواهد کرد ، کودک از لوچی نجات نیافته و در نهایت چشم لوچ وی دچار کاهش بینائی خواهد شد . البته بالغین را هم می توان درمان نمود درمان در بالغین می تواند دوبینی بیمار را رفع کند یا حداقل یک ظاهر نرمال به چشم بدهد . درمان لوچی یا استرابیسم شامل استفاده از عینک ، پریسم یا منشور ، ورزش عضلات چشم و در نهایت جراحی است . - درمان معمول تنبلی چشم که یکی از علل لوچی است یا می تواند خود علامتی ناشی از لوچی باشد ، بستن چشم سالم است یامی توان با قطره یا عینکهای خاص به سادگی دید چشم سالم را تار کرد و به این ترتیب چشم ضعیف تر را وادار به کار کرده و آن را تقویت نمود . - کودک لوچ اغلب دارای ضعف بینائی در یک یا هر دو چشم می باشد که با عینک قابل اصلاح است. حدود 25 درصد کودکان لوچ تنها با استفاده از عینک بینائی طبیعی خود را بدست می آورند و نیمی دیگر از این کودکان بهبودی نسبی خواهند داشت . - تمرینات و ورزشهای چشمی تنها در صورتی عملی است که کودک نیز همکاری کند لذا برای کودکان خیلی خردسال نمی تواند مفید باشد . - و در نهایت روش جراحی است که سن مطلوب آن دو الی چهار سالگی است ولی تا 7 سالگی نیز این عمل انجام می شود ، بعد از این سن نیز عمل انجام می شود اما فقط می توان انحراف چشم را اصلاح نمود و چشم مبتلا  تا حدی  دچار کاهش بینائی خواهد شد و حتی پس از عمل نیز این چشم گرایش مجدد به لوچ شدن خواهد  داشت .عمل جراحی بر روی عضلات مسئول حرکات چشم صورت می گیرد ، لذا کرة چشم شکافته نمی شود و در هیچکدام از اجزا تغییری صورت نمی گیرد .  برخی از انواع لوچی ها را می توان با داروهای جدید مانند بوتاکس بجای جراحی درمان کرد . این داروها گهگاه عضلات را تضعیف می کنند ، لذا تزریق دارو داخل عضلات قوی تر  به عضلات  ضعیف اجازه تقویت و تکامل را  می دهد. لوچی در کودکان بزرگتر یا بالغین : می تواند ناشی از فلج عضلات حرکتی به علل زیر باشد : - سقوط اتفاقی با سر که  با آسیب دیدگی داخل مغز یا آسیب مستقیم به چشم همراه باشد . -  تبهای مغزی ، تیفوئید ، مننژیت ، دیفتری یا آبسه های مغزی ، آبله -  بیماریهای مغزی با علل ناشناخته - فلج عضلات حرکتی چشم به از کار افتادن اعصابی مربوط می شود که از مغز خارج می شوند در این نوع فلج جراحی فوری توصیه نمی شود بلکه باید به استراحت و تقویت عضلات و اعصاب همت گمارد  . با گذشت زمان و استراحت در دراز مدت 50% این موارد بطور نسبی یا کامل بهبود می یابند .

بیماری زخم معده

زخمی است که در دیواره معده بوجود می آید و نشانه عمده آن درد سوزنده در ناحیه معده می باشد. غالبا هنگامی این درد به وجود می آید که معده خالی باشد در این موقع فرد با احساس درد باید به پزشک متخصص مراجعه کند.

فرد مبتلا به زخم معده باید از خوردن غذاهای سرخ کرده و ادویه دار و همچنین غذاهای پرحجم خوددداری نماید و از موادی مانند شیر بیشتر استفاده نماید تا با برنامه غذایی مناسب در راه درمان سریعتر اقدام کرده باشد. 

 مراقبت‌های تغذیه‌ای در زخم معده کاربر 

مراقبت‌های تغذیه‌ای در زخم معده در اوایل قرن گذشته ، رژیم غذایی نقش مهمی را در درمان بیماری زخم پپتیک ایفا می‌کرد. بدین منظور برای بیماران رژیم غذایی بلاند تجویز می شد و بیماران به کاهش در حجم وعده‌های غذایی و افزایش در تعداد وعده‌ها تشویق می‌شدند. بمنظور اجتناب از تحریک مکانیکی زخم یا زخمهای در حال التیام ، غذاهای پوره شده توصیه می‌شده است. شیر جزء اصلی‌ترین مواد غذایی در این رژیم‌ها بوده است. تجویز چنین رژیم‌هایی بوده است. تجویز چنین رژیم‌هایی بر مبنای تجربیات بالینی که نشان ‌می‌دادند غذا خوردن باعث برطرف کردن درد زخم می‌شود و همچنین آندسته از یافته‌ها آزمایشگاهی که نشان می‌دادند غذا ، بویژه غذاهای پرپروتئین ، باعث خنثی‌سازی اسید معده می‌گردد، بوده است. اگر چه غذاهای پروتئینی باعث خنثی‌سازی موقتی ترشحات معدی می‌گردند، ولی آنها ترشح گاسترین و پپسین را نیز تحریک می‌کنند. با اینکه چنین رژیم‌هایی بطور گسترده‌ای در طول چندین دهه استفاده می‌شده است، ولی هیچ مبنای علمی برای تایید آنها وجود نداشته است. کارآزمایی‌های کنترل شده در سالهای 1950 نشان دادند که این رژیم‌ها در مقایسه با رژیم‌های غذایی عادی هیچ مزیتی در تسریع التیام زخم یا رفع علائم بیماری ندارند.

نظر مبتلایان به زخم معده در مورد بعضی از مواد غذایی که موجب افزایش درد معده در آنها می‌شود

بسیاری از مبتلایان به زخم‌های پپتیکی اظهار می‌دارند که غذاهای خاصی باعث ایجاد ناراحتی در ناحیه اپی‌گاستر آنها می‌شود. قهوه و کافئین هر دو باعث تحریک ترشح اسید می‌گردند و ممکن است فشار اسفنکتر تحتانی مری را نیز کاهش دهند. با این حال ، بجز افزایش ترشح اسید و احساس ناراحتی بعد از مصرف آنها ، هیچکدام عامل ایجاد بیماری زخم پپتیک نمی‌باشند. بعضی از ادویه‌ها ، بویژه فلفل سیاه و قرمز ، می‌توانند باعث فرسایش سطحی مخاط گردند. مصرف مقدار زیادی الکل نیز ممکن است باعث آسیب مخاطی سطحی شود و باعث تشدید بیماری با ایجاد اختلال در درمان آن گردد. با این وجود بنظر نمی‌رسد که مصرف مقادیر متوسط الکل باعث ایجاد بیماری زخم پپتیک شود، مگر اینکه بطور همزمان عوامل خطر دیگر بیماری وجود داشته باشند. با این حال ، با توجه به اینکه بعضی مشروبات الکلی (مانند شراب و آبجو) حتی در مقادیر متوسط نیز باعث افزایش شدید در ترشح اسید معدی می‌شوند، پرهیز از مصرف آنها در بیمارانی که علائم بیماری زخم پپتیک را نشان می‌دهند، لازم می‌باشد.
اسیدیته غذاهای مصرفی در مبتلایان به زخمهای پپتیک اهمیت زیادی ندارد مگر اینکه بیمار علاوه بر زخم پپتیک دچار ضایعات و زخمهایی در دهان یا مری نیز باشد. اسیدیته بسیاری از غذاها بطور قابل توجهی پایین‌تر از PH آب پرتقال و آب گریپ‌فروت مابین 2/3 تا 6/3 بوده و PH نوشابه‌های معمولی نیز تقریبا بین 8/2 تا 5/3 می‌باشد. از این رو بنظر نمی‌رسد که PH آب میوه‌ها و نوشابه‌ها باعث ایجاد زخم پپتیکی شود یا اینکه اختلال قابل ملاحظه‌ای در التیام زخمها بوجود آورد. بعضی از بیماران با مصرف غذاهای اسیدی احساس ناراحتی می‌کنند ولی چندین پاسخی در تمام بیماران دیده نمی‌شود و ممکن است این علائم تا حدودی با سوزش سر دل مرتبط باشند.
 توصیه‌هایی به بیماران مبتلا به زخم معده کاربر  

توصیه‌هایی به بیماران مبتلا به زخم معده در عمل ، توصیه شده است که مبتلایان به زخمهای پپتیک از مصرف بعضی از ادویه‌ها ، الکل ، و قهوه (کافئین‌دار و فاقد کافئین) اجتناب کنند؛ رژیم غذایی کافی و متعادلی داشته باشند؛ و در صورت داشتن کمبودهای تغذیه‌ای ، از مکمل استفاده نمایند. بعلت اینکه در این بیماران احتمال انسداد مجرای خروجی معده وجود دارد خوب جویدن غذاها و اجتناب از مصرف پوست مواد غذایی (پوست میوه‌ها و سبزیجات) ، بویژه در بیمارانی که فاقد دندان می‌باشند یا دندانهای مصنوعی دارند، توصیه معقولی می‌باشد. سوء تغذیه در مبتلایان به زخمهای پپتیک می‌تواند بر سلولهایی مانند سلولهای لوله گوارش که تقسیم سریعی دارند، تاثیر منفی داشته باشد. بنابراین جلوگیری از ایجاد کمبودهای تغذیه‌ای و برطرف‌کردن آنها می‌تواند در حفاظت علیه بیماری زخم پپتیک موثر باشد و همچنین ممکن است در التیام زخمها نیز تا حدودی سودمند باشد. در ار تباط با تعداد وعده‌های غذایی روزانه در مبتلایان به زخمهایی پپتیکی تواق کلی وجود ندارد. وعده‌های کم حجم و متعدد ممکن است در برطرف کردن احساس ناراحتی و درد ، جلوگیری از رفلاکس اسید ، و تحریک جریان خون معدی تا حدودی سودمند باشند ولی افزایش در تعداد وعده‌ها میزان کل ترشح اسید را نیز افزایش خواهد داد. با این حال ، توصیه شده است که مبتلایان از مصرف وعده غذایی حجیم قبل از خواب اجتناب کنند.
از آنجائیکه عفونت هلیکوباکترپیلوری و آسیبل پپتیکی منجر به پاسخهای التهابی در این بیماران می‌شود، استفاده از آنتی‌اکسیدان‌ها ، اسیدهای چرب خانواده امگا-3 و فیتوکمیکالهای مختلف در این بیماران مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعات اولیه‌ای که بر حیوانات آزمایشگاهی انجام شده است، اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 هر دو تا حدودی اثرات مفیدی را نشان داده‌اند ولی چنین نتایجی در کارآزمایی‌های بالینی دیده نشده است. بعلاوه ، در ارتباط با نقش احتمالی فیبر غذایی در بیماران زخم پپتیک نیز مباحث جدیدی مطرح شده است و بعضی مطالعات نشان داده‌اند که میزان بازگشت مجدد بیماری زخم پپتیک در بیمارانی‌که رژیم غذایی کم فیبر مصرف می‌کنند بالاتر از بیمارانی است که رژیم غذایی آنها پرفیبر می‌باشد.
 اثر شیر در زخم معده کاربر 

در گذشته شیر یک غذای مهم در رژیم غذایی که در درمان زخمها استفاده می‌شد، بوده است و علت مصرف آن این بوده است که تصور می‌شد شیر باعث خنثی‌سازی محتویات معدی می‌شود. اگر چه پیرو بسیاری از غذاهای دیگر می‌توانند بطور موقتی اثر خنثی‌کننده داشته باشند، ولی بعلت اینکه محتوی کلسیم و پروتئین شیر بالا است، یک تحریک کننده قوی ترشح اسید نیز می‌باشد. از آنجائیکه شیر بطور موقتی اسید معده را خنثی می‌سازد ولی متعاقب آن ترشح اسید را افزایش می‌دهد، مصرف متناوب و مکرر شیر برای درمان زخمهای پپتیکی توصیه نشده است.

درمان زخم معده کاربر  

اهداف درمانی در مبتلایان به زخم معده پپتیک شامل برطرف کردن علائم ، التیام زخم و معالجه بیماری (زخمهای ناشی از عفونت با هلیکوباکترپیلوری) و یا پیشگیری از بازگشت مجدد بیماری (زخمهای ناشی از مسکنهای NSAID) می‌باشد. درمان باید بر معالجه عفونت هلیکوباکتر پیلوری (در صورت وجود) ، یا خنثی‌سازی اسید بوسیله داروهای که اثر ضدترشحی دارند مانند آنتاگونیستهای گیرنده H2 مثل رانیتیدین و فاموتیدین و سایمتیدین ، آنتی‌کولینرژیک‌ها، بازدارنده‌های پمپ پروتون مثل دسته داروهای امپرازول و ... ، یا پروستاگلندین‌ها متمرکز گردد. آنتی اسیدها و دارهای محافظت‌کننده مخاط مانند سوکرالفات ، دیگر بعنوان عوامل اصلی درمان‌کننده در این این بیماران مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. بهترین روش درمانی برای زخمهای ناشی از NSAID ، متوقف ساختن مصرف NSAID و استفاده از داروهای ضدترشحی برای التیام زخم می‌باشد. در صورتیکه این بیماران دچار عفونت با هلیکوباکترپیلوری نیز باشند، درمان دارویی برای ریشه‌کن‌سازی عفونت نیز لازم می‌باشد. در صورتی‌که علی‌رغم ریشه‌کن‌‌سازی هلیکوباکترپیلوری و استفاده از دارو درمانی‌های مختلف زخم پپتیک بهبود نیابد، و یا در شرایط اضطراری مانند سوراخ‌شدگی ، خونریزی ، و انسداد مجرای خروجی معده ، بناچار از روشهای جراحی استفاده خواهد شد.

بیماری آنفولانزا خوکی

آنفلوانزای خوکی” یک بیماری کاملا ساده و رایج دستگاه تنفسی است. آنفلوانزا در خوک​ها نیز همان قدر رایج است که در انسان​ها. این بیماری به راحتی و سرعت سرایت می​کند اما به ندرت به مرگ منتهی می​شود.

اما چه چیزی ویروس کنونی را تبدیل به ویروسی خطرناک کرده است؟ ویروس خوکی نیز مانند تمام ویروس​های دیگر خود را تغییر می​دهد. اگر خوک​های مبتلا به آنفلوانزای خوکی همزمان به آنفلوانزای انسانی یا پرندگان نیز مبتلا باشند، این ویروس​ها می​توانند در بدن حیوان ژن​های خود را تعویض کنند. بدین ترتیب نوعی جدید از ویروس به وجود می​آید که هم ژن​های انسان و هم ژن​های حیوان را در خود دارد. این همان اتفاقی است که ظاهرا در مورد ویروس کنونی افتاده است.

ویروس جدید یکی از انواع H1N1 است. N و H مخفف واژه​های ” Neuraminidase” و ”Hämagglutinin ” و نام دو قشاء سلولی ویروس هستند. در مجموع ۱۶ گونه از “Hämagglutinin ” و ۹ زیرمجموعه از ” Neuraminidase” وجود دارند که می​توانند ترکیب​های مختلفی با هم تشکیل دهند. گونه​های “A H1N1″ ویروس آنفلوانزا برای نخستین بار در سال ۱۹۳۰ میلادی قرنطینه شدند.

راه​های انتشار ویروس آنفلوانزای خوکی و نشانه​های ابتلا به آن
ویروس آنفلوانزای خوکی می​تواند به طور مستقیم از خوک به انسان یا برعکس منتقل شوند. سرایت​های تا کنونی به طور مستقیم از خوک به انسان بوده‌اند. بر اساس اخبار منتشر شده، در مکزیک تا کنون احتمالا در ۴ مورد، انتقال از انسان به انسان بوده است. انتقال انسان به انسان نیز دقیقا شبیه سرایت​های سرماخوردگی معمولی، از راه قطرات بزاق به عنوان مثال در هنگام عطسه و سرفه صورت می​گیرد.

“پاندمی” یا فراگیری گسترده این ویروس در سطح جهانی نیز از خطرهای دیگری است که در مورد آن هشدار داده می​شود. ویروس یادشده می​تواند از راه مسافران به دیگر کشورها نیز منتقل شود. به گفته مارگارت چان، رئیس سازمان بهداشت جهانی (WHO) «مشاهده بیماری خود می​تواند خطر بالقوه​ای برای انتشار جهانی آن باشد.» این احتمال قوی است که بسیاری از مردم در برابر نوع جدید ویروس ایمن نباشند. اما این​که این نوع از سرماخوردگی چقدر خطرناک است، به گفته کارشناسان در روزهای آینده مشخص خواهد شد.

بر اساس اعلام مرکز پیشگیری از بیماری​های واگیر ایالات متحده، آنفلوانزای خوکی از راه مواد غذایی منتقل نمی​شود. البته برای اطمینان بیشتر می​توان گوشت خوک را تا دمای بیش از ۷۲ درجه رساند. در این صورت ویروس به​طور حتم از بین خواهد رفت.

علائم اولیه بیماری :  

علائم اولیه آنفلونزای خوکی H1N1 شبیه آنفلونزا شامل تب ، سرفه ، سردرد ، درد عضلات ومفاصل ، گلودرد وآبریزش بینی وبرخی مواقع استفراغ واسهال می باشد . شیوع ها وآلودگی انفرادی انسانی با ویروس آنفلونزای خوکی گاهاً گزارش شده اند . علائم بالینی بطورعموم شبیه به آنفلونزای فصلی هستند اماظهور علائم بالینی گزارش شده بطوروسیع ازآلودگی بدون علامت تا پنومونی شدید منجربه مرگ می باشند .
ازآنجایی که ظهور علائم بالینی تیپیک آلودگی آنفلونزای خوکی درانسان شبیه آنفلونزای فصلی وسایر آلودگی های حادمجاری فوقانی تنفسی می باشد ، اغلب موارد تصادفاً با مراقبت فعال آنفلونزای فصلی مشخص شده اند . موارد متوسط یا بدون علائم ممکن است ازتشخیص بازمانده باشند ، بنابراین وسعت واقعی این بیماری بین انسان ناشناخته است .

نشانه ​ها همچون نشانه​های یک سرماخورگی ساده است: تب، احساس خستگی، بی​اشتهایی و سرفه. برخی بیماران همچنین آب​ریزش بینی، گلودرد و حالت تهوع نیز دارند. اسهال همزمان با تهوع در آنفلوانزای خوکی شدیدتر از انواع دیگر سرماخوردگی است.

چه داروهایی در برابر این بیماری مؤثرند؟
بر اساس اعلام “CDC”، اداره سلامت ایالات متحده، دو داروی “Tamiflu” و “Relenza” که داروهای رایج برای مقابله با آنفلوانزا هستند، برای مقابله با تمام گونه​های کنونی آنفلوانزای خوکی نیز مؤثرند.

البته تا کنون هیچ واکسن مؤثری برای این نوع از آنفلوانزا یافت نشده است. سازمان بهداشت جهانی و مرکز پیشگیری از بیماری​های واگیردار ایالات متحده ویروس “H1N1″ را قرنطینه کرده​اند تا ​آنها را برای ساخت واکسن در اختیار داروسازان قرار دهند.

پنج نکته مهم برای جلوگیری از ابتلا به آنفولانزای خوکی
1-دستهای خود را بطور مکرر و کامل با آب و صابون بشویید :
ذرات و قطرات کوچک ناشی از سرفه و عطسه بیماری را منتقل می کنند. این ذرات به دستهای ما منتقل می شوند و بعد هر چیزی را که ما لمس کنیم آلوده کننده می شود.
راه صحیح شستن دست : به غیر از پشت و روی دستها و انگشتان ، زیر ناخنها ، بین انگشتان و دور مچها را به مدت کافی با آب گرم یا داغ کف مالی کنید و بشویید و بعد خوب با آب بشویید::: دستهای خود را نه تنها قبل از غذا خوردن و بعد از دستشویی رفتن بلکه بعد از استفاده کردن از حوله یا پوشاندن دهان بعد از سرفه یا عطسه بشویید.درست است تعداد دفعات خیلی زیاد می شود درست مثل تعداد دفعاتی که اگر شما در اورژانش یا اتاق عمل مشغول به کارمی بودید این کار را انجام می دادید.

2- ازتماس نزدیک با افرادی که بیمار به نظر می رسند وافرادیکه تب وسرفه دارند خودداری کنید .

3- اگر بیمار هستید در خانه بمانید و همیشه دستهای خود را بشویید تا دیگران را آلوده نکنید.

4- وقتی عطسه یا سرفه می کنید دهان خود را بپوشانید:اگر دستمال ندارید از شانه یا گودی آرنج خود استفاده کنید.اگر این ذرات به لباس یا یقه شما منتقل شوند خیلی بهتر است از اینکه در هوا و بین افراد دیگر انتشار یابند.بعد دستهای خود را بشویید.ماسکهای جراحی هم خوب هستند ولی در مورد استفاده هر روزه از آنها توافق نظر وجود ندارد و در ضمن دستها را هم پاک نگه نمی دارند

5- دستهای خودرا ازغشاهای مخاطی(چشم-دهان-بینی)دور نگه دارید چون ویروس از این راه ها وارد بدن می شود.

- روش های خوب سلامتی شامل خواب کافی ،خوردن موادغذایی وحفظ فعالیت جسمانی را انجام دهید .
- سعی کنیدبخش مجزایی درخانه برای فرد احتمالی بیمار مهیاکرده ودرمراقبت ازوی ازماسک استفاده کنید .
- در ضمن اجسام صاف مثل سکه بیشتر از اجسام زبر و منفذدار مثل کاغذ ویروس را منتقل می کنند