چه ضد آفتابی مصرف کنیم؟

بهترین ضدآفتاب؟
هرچند ساعت یکبار؟
SPF یعنی چی؟

عامل اصلی چین‌وچروک پوست و ایجاد کک‌ومک برروی آن نور آفتاب و به ویژه اشعه ماوراءبنفش است.
هیچ‌وقت فکر کرده‌اید که چرا بعضی‌ها با اینکه سنشان بالاست، ولی روی صورتشان چین‌وچروک زیادی دیده نمی‌شود و اصطلا‌حا جوان مانده‌اند؟ بازیگران هالیوود را نگاه کنید. بعضی از آنها ۶۰ ساله هستند ولی نقش یک خانم ۳۰ ساله را بازی می‌کنند و اگر کسی نداند واقعا فکر می‌کند که حالا اگر ۳۰ ساله نباشند، حداکثر ۳۵ سالشان‌است. اما چرا؟! 

 شاید بگویید که آنها هزار جور گریم و آرایش و عمل جراحی می‌کنند، ولی فقط این نیست. شاید هم بگویید که جنس پوستشان خوب است و جوان ماندن ارثی است. این هم قبول. ولی در کنار همه اینها یک وزنه بسیار سنگین هم برای جوان ماندن و شادابی پوست وجود دارد و آن نحوه مراقبت از آن است.
عامل اصلی چین‌وچروک پوست و ایجاد کک‌ومک برروی آن نور آفتاب و به ویژه اشعه ماوراءبنفش است. هر فردی با هر نوع پوستی و با هر نوع ژنتیکی اگر بلد باشد که در برابر آفتاب چطور از پوستش مراقبت کند، پوست سالم‌تر و شفاف‌تری خواهد داشت و مسلما آثار پیری هم دیرتر روی پوستش ظاهر خواهد شد. با وجود تاثیر ثابت شده آفتاب در ایجاد سرطان پوست، حتی اگر به فکر جوان ماندن هم نیستیم. باید مراقب پوستمان باشیم.

لطفا به ادامه مطالب مراجعه کنید

رمز داشتن پوست شفاف

وضعیت پوست انعکاسی از کیفیت سلامت شماست. در واقع پوست شما تابلوی نقاشی بدن شماست و مسلما ارزشمندترین دارایی بدن است. برای داشتن پوستی سالم و زیبا، باید عادت های سالم زندگی را توسعه داد.

بعضی از این عادت های سالم و موثر برای داشتن پوست شفاف و صاف عبارتند از:
1- نوشیدن آب کافی: مقدار پیشنهادی برای مصرف روزانه آب 32 تا 48 انس پیشنهاد شده است.
2- تمیز کردن و مرطوب نگه داشتن پوست: دوبار در روز ، پوست صورت را شستشو دهید؛ یکبار صبح هنگام و یکبار در شب ، قبل از رفتن به رختخواب. بعد از شستن پوست ، از مواد مرطوب کننده و شیرپاک کن استفاده کنید. شیر پاک کن یا سایر مواد پاک ساز صورت باعث زدودن باقی مانده چربی، کثیفی و آرایش از سطح پوست می شود. مرطوب کردن ، حتی برای پوست های چرب نیز لازم است. بنابر این از مرطوب کننده های مناسب نوع پوست خود(چرب، معمولی،خشک)استفاده کنید.
3- اجتناب از نور خورشید: در طول زمان، قرار گرفتن در مقابل نورخورشید باعث ایجاد انواع آسیب های پوستی ناشی از اشعه فرابنفش خورشید مثل چین و چروک، تغییر رنگ ، کک مک، ایجاد زایده های پوستی مثل خال، یا سایر زواید سرطانی و...می شود. در حقیقت اغلب سرطان های پوستی ناشی از قرار گرفتن پوست در مقابل نور خورشید است. همیشه از کرم ضد آفتاب با spf مناسب(15 به بالا) استفاده کنید.
4- برای درمان مشکلات پوستی حتما به پزشک متخصص رجوع کنید: پوست صورت به طور کامل و بی نقص باقی نخواهد ماند. ممکن است خشک یا چرب باشد یا مستعد جوش و آکنه یا سایر موارد. برای درمان این اختلالات بهتر است با متخصص پوست مشورت کنید
5- از یک رژیم غذایی متعادل و سالم پیروی کنید: داشتن رژیم غذایی سالم ، خالی از غذاهای سرخ کرده و چرب ، رمز داشتن پوست سالم است.
6- به معاینه پوست صورتتان بپردازید: در طول زندگی باید توجه کامل به تمام نقاط بدن از جمله پوست صورت داشت. داشتن آشنایی کامل با کیفیت پوست و تشخیص به موقع هر نوع تغییر غیرطبیعی پوست ، می تواند به درمان سریع و پیشگیری از سرطان و حفظ زیبایی کمک قابل توجهی کند.

آموزش ماساژ پوست

حرکت نرم ماساژ را هر روز یک ربع می توان انجام داد و باید به خاطر داشته باشید که قبل از ماساژ پوست تمیز و با ژل یا کرم آغشته

 شود زیرا ماساژ روی پوست خشک باعث ایجاد خستگی و چروک می شود. خیلی خوب است که نحوه ماساژ دادن را یک بار توسط

 افراد مجرب ببینید و سپس آن را اعمال کنید. در اینجا ما به بیان ساده و با استفاده از اشکال مختلف , نحوه ماساژ دادن را آموزش

 می دهیم.

در آغاز ماساژ را با حرکات نر آغاز می کنیم و بعد از آن حرکات فشاری.

1- حرکات نرم: که به صورت آرام و نرم انگشت ها را روی صورت قرار داده و به خلاف جاذبه زمین به طرف بالا ماساژ می دهیم.

2- ابتدا از چانه شروع کرده  سپس گونه ها و چشمها, دست را روی گونه گذاشته آرام به طرفین می کشیم و بعد دستها را روی

 چشمها قرار داده و خیلی آرام به طرف گوشخ صورت حرکت می دهیم.

3- انگشها را درست مثل هنگامی که پیانو می نوازیم آرام روی صورت و چشم ها حرکت می دهیم.

4- فشارهای پرتابی درست در همان نقاط مشخص شده دو انگشت را قرار داده و پوست را آرام به طرف بالا پرتاب می کنیم مثل

 وقتی که زیر لپ کودک را می زنید.

5- در دور لب نیز فشارهای پرتابی را به طرف بالا انجام می دهیم. وهمین عمل را در نثاط زیگوماتیک کوچک و بزرگ تکرار می کنیم.

پن سومان ها که شامل

1- ژاکه ریز

2- ژاکه درشت

3- ژاکه ضد چروک

ژاکه در واقع حالتی مثل نیشگون است که به طرف بالا انجام می شود. از دور چانه شروع شده و سپس دو طرف صورت انجام

می شود. ژاکه باعث می گردد تا چربی های زیر پوست به سطح پوست آمده و در یک جا تجمع نکنند

ژاکه را در گردن و پیشانی نیز آرام انجام دهید. که حرکات ریز و نیشگوهی که به طرف بالا انجام می دهیم موجب آرامش و رفع

 خستگی می شود.

حرکت نیرومند سر درد انگشت ها را تا وسط پیشانی بلغزانید سپس انگشت ها را با فشار کمی به طرف شقیقه کشیده و حرکات

 چرخشی بدهید.

حرکات ابرو چشم , انگشتان میانی را در پوشه داخلی چشم ها و انگشت های سبابه را روی ابروان بپذارید تا گوشه های خارجی

 چشم ها زیر چشم ها و باز به گوشه داخلی آنها بلغزانید.

حرکت دهان و بینی, حرکت دایره واری از گوشه های دهان تا بالا

ماساژ دست:

1- نرمش عمودی

2- نرمش مایل

3- حرکت مخصوص با شست و سبابه

حرکات ماساژ بر روی دست تا آرنج

1- نرمش عمودی

2- نرمش به حالت دست کردن دستکش بدین نحو که یکی یکی انگشتان را ماساژ می دهیم.

3- چرخاندن آرام مچ دست به طرفین به نحوی که موجب درد نشود.

ماساژ با دستکاه الکترونیکی:

دستگاه برقی جهنت ماساژ صورت به فرم ها و شکل های گوناگون وجود دارد ولی طرز کار با آنها تقریبا یکسان است که به شرح آن

 می پردازیم . قبل از ماساژ صورت را با ژل یا کرم پودر ماساژ آغشته کنید.

ورزش صورت

1- چشم ها را تا حد امکان باز کرده و بالا و پایین را نگاه کنید این عمل را ده بار تکرار کنید.

2- دهان خود را به طرف چپ و راست حرکت داده سپس آنها را جمع کنید و سعی نمایید که لب ها را به طرف بالا و پایین متمایل

 سازید.

3- لبها را مانند اینکه بخواهید سوت بزنید جمع کرده و به حالت اول برگردانید.

4- دهانتان را تا حد امکان باز کرده 5 ثانیه مکث کنید

5- مشتتان را به شقیقه بگذارید و حدود 30 ثانیه صبر کنید اما فشار ندهید.

6- به کندی نفس بکشید و سپس نفس را بیرون بدهید.

7- گردنتان را به طرفین حرکت دهید.

8- دندان هایتان را کلید کنید و به هم فشار بدهید البته نه تا حدی که دردآور باشد.

این ورزش برای رفع خستگی عضلات صورت و گردن و تسریع جریان حرکت خون در رگها می گردد و همین طور باعث ایجاد شادابی در

 صورت شده و به پوست آرامش می دهد.

ماساژ بدن

1-  حرکات آرام بخش

2- حرکات ماساژ به طور کلی جهت زیبای اندام و آرامش بخشیدن است و در این موارد روش متخصصین تقریبا مشابه است ولی مواد

 مصرفی به هنگام ماساژ ممکن است که متفاوت باشد.

ماساژ دست و بازو

1- ابتدا ماساژی نرم و نوازش گونه کار را آغاز می کنیم

2- دست و بازو را به صورت رفت و برگشت ماساژ می دهیم

سرطان پوست چیست؟ پوست بزرگترین عضو بدن و وظیفه آن ذخیره چربی، خنک نگهداشتن بدن و ساختن ویتامین D در بدن است و بدن را از عفونت، نور، از دست رفتن آب و سایر مایعات و جراحت حفاظت می کند. سرطان پوست بیماری است که در آن سلولهای بدخیم از بافت پوست نشات می‌گیرند و به طور نامنظم و فزاینده‌ای تکثیر و به طریقی از سیستم ایمنی و دفاعی بدن عبور می‌کنند بدون اینکه موجب عکس‌العمل
تدافعی و تهاجمی در سیستم ایمنی بدن شوند. مهمترین عامل پیشتاز و مستعد سرطان پوست، جهش در DNA سلول بر اثر اشعه ماورای بنفش است که منجر به شروع تراریختی سلول و سرطانی شدن آن می‌شود. با توجه به نوع سلول پوستی که دچار تراریختی و سرطان شده است اشکال مختلفی از سرطان پوست وجود دارد که هر کدام نشانه‌ها و عوارض خاص خود را دارند. شایع‌ترین اشکال سرطان پوست عبارتند از: 1 ـ سرطان سلولهای بنیانی یا پایه 2ـ سرطان سلولهای فلسی 3ـ سرطان سلولهای ملانوسیست ( ملانوما) سرطان سلول‌های بنیانی سرطان سلولهای بنیانی شایع‌ترین نوع سرطان پوست به شمار می آید و نسبت به دیگر اشکال سلولهای سرطانی پوست خطر کمتری دارد. سرطان سلولهای بنیانی که در پایه اپیدرم (لایه خارجی پوست) قرار دارند سرعت رشد کم و آرام داشته و به ندرت گسترش می‌یابند. سبب شناسی سرطان سلولهای بنیانی پوست عبارت است از: در معرض تابش نور شدید آفتاب قرار گرفتن بدن از جمله صورت، گوشها، گردن، سر، شانه‌ها و پشت، تماس با مواد شیمیایی مانند آرسنیک و مواد رادیو اکتیو، جراحتهای باز، سوختگی، خالکوبی و واکنشهای حساسیتی نسبت به واکسن. افرادی که پوست و موی روشن و چشم آبی، سبز و خاکستری دارند و همچنین اشخاصی که مشاغل آنها در فضای باز است و به طور متوالی در معرض نور آفتاب هستند نیز از خطر بالا تری برای ابتلا به سرطان سلولهای بنیانی پوست برخوردارند. علائم هشدار دهنده سرطان بنیانی پوست زخمهای بازی که خونریزی در آن پس از سه هفته یا بیشتر ترمیم نیافته باشد. لکه سرخ یا حساسیتی که ممکن است حالت خشکی درد و یا خارش داشته و بهبود نیابد. بر آمدگی شفافی که به رنگ صورتی، قرمز، سفید است و یا در افراد با پوستهای تیره به رنگ قهوه‌ای و سیاه نمایان شود و گاهی با خال اشتباه گرفته می‌شود. لکه صورتی که با حاشیه بر آمده و فرو رفتگی خشک در مرکز آن همراه است در این مورد با رشد لکه، رشته‌های نازک رگهای خونی ممکن است بر سطح آن ایجاد شود.
سرطان سلولهای فلسی پوست   سرطان سلولهای فلسی دومین شکل شایع سرطان پوست به شمار می‌رود که می‌تواند تمام بدن از جمله لایه‌های مخاطی را در بر گیرد. اکثر اشکال سرطان سلولهای فلسی مدتها به لایه اپیدرم محدود می‌ماند و در صورت درمان نشدن به لایه های زیرین پوست سرایت کرده و بافتهای دیگر را مورد تهاجم قرار می‌دهد. در معرض تابش نور شدید آفتاب قرار گرفتن اعضای بدن مانند صورت، گردن، اطراف گوشها،
پوست سر بدون پوشش مو، دست، شانه، پشت بدن و لب پایین دهان از جمله علل ابتلا به این نوع سرطان است. زخمهای باز، تابش اشعه ایکس و تماس با مواد شیمیایی مانند آرسنیک و فراورده های نفتی از دیگر عوامل ابتلا به سرطان سلولهای فلسی پوست است. درمان توسط داروهای سرکوبگر سیستم دفاعی بدن احتمال ابتلا به این نوع سرطان پوست را افزایش می‌دهد. نشانه های ابتلا به این نوع سرطان در موارد بسیار معدودی در پوستهای سالم دیده شده است که محققان آن را ناشی از عوامل ژنتیکی تلقی می‌کنند. علائم هشدار دهنده سرطان سلولهای فلسی پوست رشد ضایعه زگیل مانند که حالت خشکی پیدا و خونریزی کند. لکه فلس مانند با حاشیه نامنظم که ممکن است حالت خشکی و خونریزی داشته باشد. زخم بازی که خونریزی داشته و یا خشک شده و برای مدت طولانی بهبود نیافته باشد. وجود توده‌ای برآمده که مرکز آن فرو رفته و خونریزی کند. چنین توده ای ممکن است سریع بزرگ تر شود. سرطان ملانوما  سرطان ملانوما رشد بدخیم سلولهای ملانومیسم است. این سلولها رنگدانه تیره پوست، مو، چشم و خال‌های بدن را تولید می‌کنند. از این رو تومورهای ملانوما اکثراً قهوه‌ای و یا سیاه است. ولی در موارد معدودی نیز سرطانهای ملانوم رنگدانه تولید نکرده و به رنگ پوست صورتی، قرمز و یا بنفش ظاهر می‌شوند. ملانوما از خطرناک ترین انواع اشکال سرطان پوست بشمار می رود. این نوع سرطان اگر زود تشخیص داده شود درمان آن 100 درصد امکان پذیر است. اما چنانچه حالت تهماجمی پیدا کرده و به سایر بافتهای بدن سرایت کند درمان آن امکان پذیر نخواهد بود . اشکال سرطانهای ملانوم به چهار دسته تقسیم می شوند: ملانو م سطحی : این نوع ملا نوم به صورت لکه ای مسطح و یا کمی بر آمده با حاشیه نامنظم ظاهر می شود. این لکه ممکن است به رنگها‌ی قهوه‌ای –سیاه – قرمز –آبی و یا سفید نیز ظاهر شود.
لنتیگو مالیگنا :  لنتیگو ما لیگنا مانند ملانومهای سطحی نزدیک به سطح پوست رشد می کند و همراه با سایه های برنزه – قهوه‌ای و یا قهوه‌ای تیره همراه است. این سرطان که به آهستگی رشد می کند و ممکن است به ملانوم لنتیگو مالیگنا که حالت تهاجمی دارد تبدیل شود.
ملانوم اکرال لنتیجینوس : ملانوم اکرال لنتیجینوس قبل از اینکه لا یه های عمیق تر پوست را در بر بگیرد، ابتدا به طور سطحی رشد می‌کند. این نوع ملانوما با سایر اشکال ملانوم متفاوت است زیرا به شکل سایه‌های سیاه و یا قهوه‌ای زیر ناخنها، کف پا و یا کف دست نمایان می‌شود. این نوع سرطان از شایع‌ترین اشکال ملانوما در بین سیاه پوستان آمریکایی و آسیایی است و از جمله نادرترین اشکال ملانوما در بین سیاهپوستان آفریقایی است. ملانوم گره‌ای : ملانوم گره‌ای معمولاً جنبه تهاجمی داشته و زمانی تشخیص داده می‌شود که سطح آن بر آمده شده است. رنگ این گره‌ها اکثرا سیاه و بعضی اوقات آبی، خاکستری، سفید، قهوه‌ای، برنزه، قرمز و یا همرنگ پوست است. این نوع سرطان معمولاً در تنه، پا، دست افراد مسن و بر روی سر مردان دیده می‌شود. این نوع سرطان شدیدترین و تهاجمی‌ترین نوع سرطان ملانوم است. الگوهای درمانی سرطان پوست تظاهرات بالینی سرطان پوست در هر شخص متفاوت است از این رو تعیین درمان مناسب بستگی به سن، ‌وضعیت بدن، سابقه طبی بیمار، پیشرفت بیماری، ‌سازگاری بدن بیمار با دارو و الگوهای مختلف درمانی دارد. در مجموع الگوهای درمانی سرطان پوست عبارتند از: جراحی: برداشتن بافت بدخیم و کمی از بافت سالم پوست که روش معمول الگوی درمانی سرطان پوست است و به اشکال مختلف انجام می‌ شود و عبارتند از: کرایوتراپی یا استفاده درمانی از سرمای شدید برای تخریب بافت. در این روش ضایعه بدخیم با استفاده از نیتروژن مایع منجمد شده و در نتیجه آن، سلولهای سرطانی نابود شده و از بین می روند. خشکاندن و تخریب بافتهای سرطانی از طریق جریان الکتریکی پرفرکانس. کورتاژ یا پاک کردن سطح مبتلا به بیماری با استفاده از کورت (وسیله قاشقی شکل). در این روش جراح ضایعه بدخیم را تراشیده و به وسیله کورت پاک و تمیز می کند.
پیوند پوست که بر روی بستر پوست آسیب‌ دیده ناشی از جراحی و برداشتن توده سرطانی حاصل شده انجام می‌گیرد. درمان لیزری که به وسیله پرتو نوری لیزر، سلولهای سرطانی برداشته شده و از بین می ‌روند. جراحی میکروگرافی مه: در این روش ضایعه سرطانی با کمترین صدمه به بافت سالم برداشته می‌شود و طی آن، جراح با استفاده از میکروسکوپ مقطع بافت سرطانی را مورد بررسی قرار می‌دهد تا به طور کامل از نابودی سلول سرطانی اطمینان حاصل کند.
رادیوتراپی‌: الگوی درمانی ضایعه سرطانی با استفاده از اشعه یونیزان که منجربه انهدام سلولهای سرطانی و کوچک شدن اندازه ضایعه سرطانی می ‌شود. شیمی درمانی:‌ استفاده از داروهای شیمیایی منجر به انهدام سلولهای سرطانی پوست می ‌شود. برای درمان سرطان پوست دو نوع شیمی درمانی وجود دارد: شیمی درمانی موضعی که استعمال لوسیون یا کرم بر روی پوست است که منجربه انهدام سلولهای بدخیم می‌شود. در این روش کرم و لوسیونهای شیمیایی که معمولا حاوی اسید تریکلرو-استیک هستند روی پوست قرار داده می‌شوند (نباید روی پوست مالیده شود). شیمی درمانی بالینی که داروهای شیمیایی از طریق خوراکی یا تزریق وریدی و یا داخل عضلانی تجویز می‌شود. شیمی‌ درمانی الکتریکی: استفاده از الگوی شیمی درمانی توأم با ارتعاشات الکتریکی جهت مهار کردن رشد فزاینده سرطان پوست. پرتو درمانی: در این شیوه رنگ به داخل یک ورید تزریق و سپس در تمام بدن منتشر می‌ شود. بعد از چند روز، این رنگ فقط در سلولهای بدخیم باقی می ‌ماند. سپس با تابش نور قرمز رنگ لیزری رنگ درون سلول سرطانی نور را جذب می‌کند و منجر به عکس ‌العمل فوتوشیمیایی که مخرب سلول‌ها است، می ‌شود. درمان بیولوژیکی یا ایمنولوژیک که مشتمل بر بازسازی، تحریک،‌ هدایت و تقویت سیستم طبیعی دفاعی بدن بیمار است و با استفاده از آنتی‌ بادی و هدایت سیستم دفاعی خود بیمار جهت مبارزه با سرطان صورت می گیرد. استفاده از عواملی مانند اینترفرون‌ـ سلولهایی که فعالیت ضدتوموری مستقیم دارند و آنتی‌ بادی های مونوکلونال که اثرات تداخل بقاء سلول را دارند، رشد سرطان را کاهش می دهد. سرطان پوست یکی از شایع ترین و در عین حال قابل پیشگیری ترین سرطانهاست. اکثر اشکال سرطان پوست در نقاط برهنه بدن مانند صورت، دست، ساعد و گوش ایجاد میشود از این رو پوست باید در برابر اشعه خورشید محفوظ بماند و کرمهای ضد آفتاب مناسب که فاکتور محافظت در برابر آفتاب آنها پانزده یا بیشتر است توصیه می‌شود.

سرطان خون

سرطان خون یالوسمی یا لوکمیا بیماری پیشرونده و بدخیم اعضای خون ساز بدن است که با تکثیر و تکامل ناقص گویچه‌های سفید خون و پیش سازهای آن در خون و مغز استخوان ایجاد می‌شود. لوسمی به معنی خون سفید است.لوسمی یکی از چهار سرطان شایع کودکان است.

در بیماری لوکمی یا همان سرطان خون، مغز استخوان مقدار بسیار زیادی از سلولهای سفید خون غیرعادی تولید می‌کند. این سلولها با سلولهای خون نرمال و عادی متفاوت هستند و درست عمل نمی‌کنند. درنتیجه، تولید سلول‌های سفید خون طبیعی را متوقف کرده و توانایی فرد را در مقابله با بیماری‌ها از بین می‌برند. سلول‌های لوکمی همچنین بر تولید سایر انواع سلول‌های خونی که توسط مغز استخوان ساخته می‌شود از جمله گلوبول‌های قرمز خون که اکسیژن را به بافت‌های بدن می‌رسانند، و همچنین پلاکت‌های خونی که از لخته شدن خون جلوگیری می‌کنند، نیز فشار می‌آورد.

[ویرایش] نشانه‌ها

نشانه‌های نمادین لوکمی موارد زیر می‌باشند: کمخونی که با رنگ پریدگی و سستی یا خستگی مشخص می‌شود، کبودی پوست ، لثه‌های متورم و خونین، تب خفیف (38/5 درجه). غده‌های لنفاوی متورم (با اینکه غده‌ها نه دردناک و نه قرمز می‌باشند). درد استخوان، خونریزی شدید و پی‌درپی و پدیدار شدن خون در ادرار یا مدفوع کودک. نشانه‌هایی همانند علایم لوکمی می‌توانند در کودکانی که از اختلالات گوناگون دیگری رنج می‌برند نیز ظاهر شوند. پزشکان وقتی به لوکمی مشکوک می‌شوند که نشانه‌ها نمادین آن با بزرگی جگر یا طحال همراه باشند. هنگامی شک بیشتر می‌شود که سلول‌های سفید سرطانی در لام خون محیطی دیده شود. تشخیص با آزمایش مغز استخوان قطعی می‌شود.

[ویرایش] انواع

لوسمی بر اساس نوع گویچه سفید خون که دچار تراریختگی و سرطان شده به دو دسته تقسیم می‌شود:

• لنفوئیدی یا لنفوبلاستی: این نوع لوکمی سلول‌های لنفاوی یا لنفوسیت ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد که بافت‌های لنفاوی را می‌سازند. این بافت جزء اصلی سیستم ایمنی بدن است و در قسمت‌های مختلف بدن شما از جمله غدد لنفاوی، طحال یا لوزه‌ها یافت می‌شود.
• میلوئیدی یا مغز استخوانی: این نوع لوکمی سلول‌های مغز استخوانی را تخت تاثیر قرار می‌دهند. سلول‌های مغز استخوان شامل سلول‌هایی است که بعدا به گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و سلول‌های پلاکت ساز تبدیل می‌شوند.

همچنین هر دو دسته لوسمی به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می شوند لذا چهار نوع کلی لوسمی داریم (ALL ، CLL ، AML ، CML)

[ویرایش] سبب‌شناسی

پزشکان علت دقیق لوکمی را نمی‌دانند. به نظر می‌رسد که این بیماری از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌شود. عامل مستعد و پیشتاز در ایجاد لوسمی مانند هر سرطان دیگری به هم خوردن نظم تقسیم سلولی است. پژوهش‌ها روند بدخیمی بیماری لوسمی را به این عوامل ارتباط می‌دهند:

• ژنتیک: ناهنجاری‌های ژنتیکی نقش بسیار مهمی در رشد لوکمی در بدن دارد. برخی بیماری‌های /زنتیکی مثل سندرم داون، احتمال ابتلا به لوکمی را بالا می‌برد.

• قرار گرفتن در معرض پرتو و برخی مواد شیمیایی خاص: افرادیکه در معرض پرتوهای خیلی قوی قرار گیرند مثل بازمانده‌های بمب‌های اتمی یا رویدادهای رآکتورهای هسته‌ای، احتمال دچار شدن به لوکمی در آنها بیشتر است. قرار گرفتن در معرض برخی موادشیمیایی خاص مثل بنزن نیز می‌تواند احتمال ابتلا به لوکمی را بالا ببرد.
• نارسایی سیستم ایمنی طبیعی بدن
• سن در میان بزرگسالان، آمادگی ابتلا به لوسمی با افزایش سن ارتباط مستقیم دارد. افراد بالای ۵۵ سال باید بیشتر مراقب علایم هشدار دهنده این بیماری باشند. با این حال لوسمی می‌تواند کودکان را هم در هر سنی گرفتار کند ولی بیشتر در سنین سه تا چهار سال اتفاق می‌افتد.

[ویرایش] روند تشخیص

بیماری می‌تواند با شتاب یک به کندی پیشرفت کند. نزدیک ۲۵ درصد گونه‌های لوکمی در جریان یک معاینه بالینی معمولی و پیش از اینکه نشانه‌ها بیماری ظاهر شوند تشخیص داده می‌شوند. پزشکان معمولاً لوکمی مزمن را با آزمایش خون ساده قبل از شروع علائم تشخیص می‌دهند. روند تشخیص می‌تواند دربرگیرنده موارد زیر باشد:

• آزمایش جسمی: شناسایی نشانه‌های فیزیکی و جسمی لوکمی مثل رنگپریدگی ناشی از کم خونی، و ورم غده‌های لنفاوی، کبد یا طحال
• آزمایش خون: شمارش تعداد گلوبول‌های سفید یا پلاکت‌های خون
• آزمایش سیتوژنتیک: این آزمایش تغییرات ایجاد شده در کروموزوم‌ها، ازجمله وجود کروموزوم فیلادلفیا را بررسی می‌کند.
• نمونه مغزاستخوان

برای تایید تشخیص لوکمی و تعیین نوع و میزان پیشرفت آن در بدن، نیاز به آزمایش‌های بیشتر است.

[ویرایش] درمان

به علت بکارگیری داروهای ضدسرطان جدید بقای بیماران لوکمی در چند سال گذشته افزایش داشته‌است. این داروها منجر به فروکش نشانه‌ها می‌گردند و در جریان درمان بیماری بدتر نمی‌شود و حتی بیماران تا اندازه‌ای درمان می‌شوند. درمان لوسمی بستگی به نوع لوسمی، وضعیت بیماری در شروع درمان، سن، سلامت عمومی و چگونگی واکنش بیمار به نوع درمان دارد.

• شیمی درمانی
• پرتو درمانی
• پیوند مغز استخوان و پیوند سلول‌های بنیادی در این روش مغز استخوان فرد بیمار با مغز استخوان سالم جایگزین می‌شود تا بیمار بتواند مقادیر بالای داروهای شیمی درمانی و یا پرتودرمانی را دریافت کند.

آنفولانزا

آنفولانزا یک بیماری ویروسی است که بخش‌های بالایی مجراهای تنفسی را درگیر می‌کند. این بیماری به‌ناگاه رخ می‌دهد و نشانه‌هایی مانند تب، کوفتگی و درد در بدن، سر درد، خستگی، از دست دادن اشتها، سرفه‌ی خشک و گلوی دردناک یا خشک را بروز می‌دهد. انفولانزا با سرماخوردگی تفاوت دارد؛ به طور معمول نشانه‌های آنفولانزا شدید‌تر است و بیمار اغلب نسبت به سرماخوردگی زمان بیش‌تری از کار و مدرسه بازمی‌ماند.
بیش‌تر مردم بدون مشکل جدی از این بیماری رهایی می‌یابند، اما گاهی بیماری به عفونت باکتریایی، از جمله عفونت گوش، عفونت سینوس‌ها یا عفونت مجراهای تنفسی(برونشیت)، می‌انجامد. البته، با نگهداری مناسب از بیمار در خانه می‌توان از این عفونت‌ها پیش‌گیری کرد. در برخی بیماران ممکن است عفونت‌های دردسر سازتری مانند نومونیا به وجود بیاید. بیمارانی که در خطر چنین عفونتی هستند و باید در بیمارستان بسری شوند، عبارت‌اند از: بچه‌های کم سن، بزرگسالان ۶۵ ساله یا بیش‌تر و کسانی که ناراحتی‌های پزشکی جدی دارند.
● چه چیزی آنفولانزا را به وجود می‌آورد؟  

ـ دو نوع ویروس آنفولانزا، A و B ، باعث آنفولانزا می‌شوند. به طور معمول نوع A عامل همه‌گیری سالانه‌ای است که رخ می‌دهد. این ویروس‌ها پیوسته تغییر می‌کنند و زیرنوع‌ها یا سوش‌هایی را تولید می‌کنند که با ویروس اولی تفاوت دارند اما برخی از ویژگی‌های آن را حفظ کرده‌اند. سوش‌های ویروس آنفولانزا که باعث آنفولانزا می‌شوند ممکن است از سالی به سال دیگر تفاوت داشته باشد. ● نشانه‌های آنفولانزا چیست؟  

ـ آنفولانزا با تب، سرفه، احساس سردی همراه با لرز، کوفتگی و درد در بدن، سر درد و خستگی همراه است. این نشانه‌ها به طور معمول ۳ تا ۴ روز ادامه دارند و پس از آن ممکن است بیمار برای یک هفته‌ی دیگر یا بیش‌تر، سرفه‌های خشک، آب‌ریزش بینی و گلودرد داشته باشد. دوره‌ی کمون(شکل‌گیری)، یعنی زمانی که فرد در معرض ویروس آنفولانزا قرار می‌گیرد تا زمانی که نشانه‌های بیماری را بروز می‌دهد، ۱ تا ۴ روز است.
اگرچه مردم اغلب واژه‌ی آنفولانزا را برای هر نوع بیماری به کار می‌برند که نشانه‌هایی مانند آنفولانزا دارد( مانند سرماخوردگی معمولی یا ویروس معده)، آنفولانزا یک بیماری ویروسی مجزا با نشانه‌های ویژه‌ی خود است و به‌طور معمول در زمان‌های ویژه‌ای از سال، پایان پاییز و طی زمستان، رخ می‌دهد.
● آنفولانزا چگونه تشخیص داده می‌شود؟
ـ متخصصان بهداشت به طور معمول آنفولانزا را از روی نشانه‌های آن تشخیص می‌دهند، به‌ویژه اگر موردهای مشابه زیادی از بیماری در جامعه دیده شود و مرکز بهداشت منطقه شیوع بیماری را تایید کرده باشد. به طور معمول به آزمون‌های مرسوم از افرادی که نشانه‌های شاخص آنفولانزا را دارند، نیازی نیست. به‌ندرت، با آزمون نمونه‌ی خون یا مایع بینی یا گلو، ویروس آنفولانزا را شناسایی می‌کنند. ● آنفولانزا چگونه درمان می‌شود؟ ـ 

 مراقبت و استراحت در خانه همه‌ی چیزی است که برای تسکین نشانه‌های آنفولانزا نیاز هست. باوجود این، داروهای ضد ویروس برای کاهش مدت زمان بیماری و شدت نشانه‌ها نیز وجود دارد. این داروها به‌ویژه برای افراد مسن و کسانی که خطر شدت گرفتن پیامدهای بیماری در آنان بالاست، مفید هستند. مصرف این داروها را طی دو روز پس از بروز نخستین نشانه‌ها باید آغاز کرد. مصرف این داروها به دستور پزشک نیاز دارد. 
 

● درمان خانگی آنفولانزا چیست؟
ـ استراحت، استراحت و استراحت. برای کاهش تب و سر درد می‌توانید از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید. دکانجستانت‌ها می‌توانند آبریزش بینی را کاهش دهند و از فشار و درد بافت‌های باد کرده در صورت و پشت پرده‌ی صماخ گوش بکاهند. با نوشیدن مایع و ضد سرفه‌هایی که به تجویز پزشک نیاز ندارند، می‌توانید از سرفه‌ها بکاهید. شستن دست و صورت و پاشویه، البته نه با آب بسیار سرد، نیز به کاهش تب کمک می‌کند. 
 

● آیا ازآنفولانزا می‌توان پیش‌گیری کرد؟ ـ 

 شما با واکسینه‌شدن سالانه علیه ویروس آنفولانزا می‌توانید از این بیماری پیش‌گیری کنید. این واکسن به بدن شما تزریق می شود و بهترین زمان برای این کار ماه مهر و آبان است. این واکسن را به کودکان بالا‌تر از ۶ ماه و هر فردی که می‌خواهد به پیش‌گیری از این بیمار کمک کند، تزریق کرد. این واکسن برای افراد زیر سفارش می‌شود:
۱) همه‌ی کودکان۶ تا ۲۳ ماهه
۲) همه‌ی بزرگسالان بالاتر از ۵۰ سال
۳) بزرگسالان و کودکان ۲ ساله و بیش‌تر که به ناراحتی‌های دیگری مانند آسم، بیماری قلبی، ناراحتی‌های تنفسی یا بیماری‌های دستگاه ایمنی دچار هستند
۴) زنانی که طی فصل آنفولانزا باردار هستند
واکسنی دیگر نیز به بازار آمده است که نوعی افشانه‌ی بینی است و برای کودکان سالم و بزرگسالان ۵ تا ۴۹ سال مناسب است. این واکسن به زنان باردار و کسانی که بیماری‌ دستگاه ایمنی دارند، داده نمی‌شود.
● بیش‌تر بدانیم
همه‌گیری‌ گسترده‌ی آنفولانزا درپی تغییرهای شگرفی در ویروس آنفولانزا رخ می‌دهد. این همه‌گیری حدود هر ۱۰ سال رخ می‌دهد. وقتی تغییر شگرفی در ویروس رخ می‌دهد، افرادی که به آنفولانزا مبتلا شده‌اند، با شدن بیش‌تری بیمار می‌شوند.
ویروس سرماخوردگی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. قطره‌های کوچکی از سرفه یا عطسه‌ی دیگران، چیزهایی مانند دستمال یا هوله که به مایع بینی یا گلوی فرد بیمار آلوده شده باشد یا تماس با دست آلوده‌ی فرد مبتلا، می‌تواند شما را بیمار کند. از این رو، شستن دست‌ها، به‌ویژه طی زمستان، سفارش شده است.
افرادی که به ویروس آنفولانزا آلوده شوند، ۱ روز پیش از این که نشانه‌های بیماری بروز کند تا ۵ روز پس از بروز آن، می‌توانند دیگران را آلوده کنند. بنابراین، ممکن است شما زمانی که هنوز نمی‌دانید به این بیماری دچار شده‌اید، آن را به دیگران انتقال دهید.
دور نگه‌داشتن دست‌ها از بینی، چشم‌ها و دهان نیز به پیش‌گیری از بیماری کمک می‌کند. احتمال این که ویروس از این راه‌ها به بدن شما وارد شود، زیاد است.
ورزش منظم، غذای مناسب، سیگار نکشیدن به پیشگری از آنفولانزا کمک می‌کند.دود سیگار به پوشش مجراهای تنفسی و شش‌ها آسیب می‌رساند و آن‌ها را به ویروس‌ حساس می‌کند.
آنفولانزا به طور معمول طی ۵ تا ۷ روز فروکش می‌کند. البته، خستگی آن ممکن است ادامه داشته باشد. گاهی ممکن است به عفونت‌های باکتریایی نیز دچار شوید که در این صورت باید بی‌درنگ به پزشک مراجعه کنید. عفونت گوش، مجراهای تنفسی و سینوس‌ها از نشانه‌های عفونت باکتریایی است.
شما به مصرف آنتی‌بیوتیک نمی‌توانید از این بیماری پیش‌گیری یا آن را درمان کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با باکتری‌ها مناسب هستند و روی ویروس‌ها اثری ندارند. البته، آنتی‌بیوتیک‌ها باید همواره با نظر پزشک مصرف شوند.
مصرف فراوان ویتامین‌ها، مواد معدنی، مانند قرص‌های ویتامین سی و روی یا داروهای گیاهی به درمان یا پیشگیری از آنفولانزا کمک نمی‌کنند و بهتر است به رژیم غذایی سالم توجه بیش‌تری داشته باشیم.

لرزش چشم

در گفتگو با دکتر «اعتضاد»، جراح و متخصص بررسی شد؛ «نیستاگموس» در چشم شما!

 

اشاره: همه ما کودکانی را دیده ایم که حرکات و لرزشهای ظریفی در چشم آنان وجود دارد و شاید با خود اندیشیده باشیم که چرا

چشم کودکان دچار این مشکل شده است ولی هیچ اطلاعی از این بیماری و یا نحوه برخورد با کودک و درمان آن را نداشته باشیم، به همین دلیل با دکتر «محمد اعتضاد رضوی»، جراح و متخصص بیماریهای چشم فلوشیب، اکولاپلاستیک و استرابیسم به گفتگو پرداختیم تا بیشتر در مورد بیماری نیستاگموس بدانیم و در مواجهه با این بیماری، بهترین روش را انتخاب کنیم.

* ابتدا بفرمایید لرزش چشم یا نیستاگموس چیست؟
** نیستاگموس به حرکات تناوبی مکرر چشمها اطلاق می شود که با ایجاد آن، چشمها شروع به لرزش می نماید. این حرکات غیر ارادی بوده و بیشتر این موارد به صورت مادرزادی بروز می کند ولی ممکن است بر اثر برخی بیماریها مانند بیماریهای مغزی و گاهی اوقات ضایعات گوش داخلی نیز ایجاد شود که در این صورت اکتسابی خواهد بود.* علتهای اصلی بروز بیماری چیست؟.

اشاره: همه ما کودکانی را دیده ایم که حرکات و لرزشهای ظریفی در چشم آنان وجود دارد و شاید با خود اندیشیده باشیم که چرا

چشم کودکان دچار این مشکل شده است ولی هیچ اطلاعی از این بیماری و یا نحوه برخورد با کودک و درمان آن را نداشته باشیم، به همین دلیل با دکتر «محمد اعتضاد رضوی»، جراح و متخصص بیماریهای چشم فلوشیب، اکولاپلاستیک و استرابیسم به گفتگو پرداختیم تا بیشتر در مورد بیماری نیستاگموس بدانیم و در مواجهه با این بیماری، بهترین روش را انتخاب کنیم.

* ابتدا بفرمایید لرزش چشم یا نیستاگموس چیست؟
** نیستاگموس به حرکات تناوبی مکرر چشمها اطلاق می شود که با ایجاد آن، چشمها شروع به لرزش می نماید. این حرکات غیر ارادی بوده و بیشتر این موارد به صورت مادرزادی بروز می کند ولی ممکن است بر اثر برخی بیماریها مانند بیماریهای مغزی و گاهی اوقات ضایعات گوش داخلی نیز ایجاد شود که در این صورت اکتسابی خواهد بود.
* علتهای اصلی بروز بیماری چیست؟
** اغلب موارد بیماری لرزش چشم یا نیستاگموس ناشی از اختلالات مادرزادی است. کمبود ماده رنگی در شبکیه و به خصوص لکه زرد که مرکز بینایی است باعث لرزش چشم می شود و یا اختلالات مادرزادی در دید چشمها و یا به علت مشکلات سیستم عصبی مرکزی و فشار بیش از حد بر روی عضلات چشم ایجاد شود.
* علل نیستاگموس مادرزادی چیست؟
** اختلالات مادرزادی که منجر به نیستاگموس می شود دلایل مختلفی دارند که یکی از آن موارد اختلالات دید شدید در دو چشم در بدو تولد (سه ماه اول زندگی نوزاد) می باشند. همچنین انواع اختلالات سیستم عصبی مرکزی در نوزاد می تواند همراه با لرزش چشمها باشد.
* دلایل شایع دیگر نیستاگموس چیست؟
** اگر چه انواع نیستاگموس فیزیولوژیک نیز در افراد طبیعی وجود دارد ولی بیماریهای گوش میانی و اختلالات سیستم تعادلی و درگیری قسمتهای دیگر گوش یا مراکزی از مخچه می تواند نیستاگموس از نوع پرشی ایجاد کند که یقیناً می تواند همراه با عدم تعادل در فرد مذکور باشد.
همچنین ضایعات مختلف مغزی عمدتاً در نواحی ساقه مغز به صورت اختلالات عروقی و... می تواند همراه با انواع مختلف نیستاگموس باشد.
* آیا کاهش دید و کج نگاه داشتن سر منجر به تشدید لرزش چشم می شود؟
** کاهش شدید دید چشمها در دوران رشد سیستم بینایی خصوصاً دوران نوزادی و سه ماه اول زندگی منجر به اختلالات حرکتی همراه با نیستاگموس در چشمها خواهد شد که کودک را مجبور می کند که سر خود را کج کرده تا دید بهتری داشته باشد. (در این حالت کج نگاه داشتن سر معلول لرزش چشمها است و علت اصلی آن محسوب نمی شود.)
گاهی اوقات بیماران مبتلا به لرزش چشم یا نیستاگموس در یک نگاه و یا حالت خاص، لرزش به حداقل و دید به حداکثر می رسد. بنابراین جهت قرار دادن چشمها در وضعیت خاص با حداقل لرزش و حرکت حیرانی سر ایجاد می شود. در این موارد برای اصلاح آن در زمان مناسب و بعد از بررسیهای دقیق، عمل جراحی روی عضلات چشم انجام می شود. در این عمل نقطه حداقل لرزش یا حداکثر دید به وضعیت اولیه نگاه روبرو منتقل می گردد و در نتیجه چرخش سر و کج نگاه داشتن آن اصلاح می گردد.
نکته قابل توجه و مهم برای خانواده ها و والدین این است که والدین اصرار به راست نگاه داشتن سر کودک بدون ارزیابی اختلالات چشمی و یا گردنی نداشته باشند.
باید خانواده ها مدنظر داشته باشند که بسیاری از این حرکات سر از موارد حیرانی و برای اصلاح و بهبود دید کودک به صورت غیر ارادی انجام می پذیرد.
در صورت بروز این مشکل ضروری است که هر گاه در کودک وضعیت غیر طبیعی سر مشاهده شد به پزشک مراجعه و بررسیهای مربوط به عضلات استخوان گردن انجام می شود.
* خانواده ها با چه علایمی باید به پزشک مراجعه کنند؟
** در بالا به برخی از موارد اشاره شد و در اینجا به چند مورد دیگر اشاره می کنیم. نوزاد تا سن سه ماهگی که هنوز رفلکس تمرکز کردن بینایی در او کامل نشده است و مراکز بینایی به طور مناسب رشد نکرده است ممکن است چشمها حرکات نابجا و مختلف داشته باشند که این امر طبیعی است ولی در صورت وجود هر گونه انحراف چشم نوزاد بعد از سه ماهگی یا وجود لرزش در چشمها در ابتدای زندگی، ارزیابیهای دقیق چشم پزشکی و بینایی سنجی جهت یافتن بیماریهای زمینه ای و موارد اپتیکی ضروری است.
* درمان نیستاگموس یا لرزش چشم چیست؟
** درمان اختلالات زمینه ای منجر به لرزش چشمها در مواردی که به علت بیماریهای گوش داخلی و سیستم عصبی عارض می شود ضروری است و یا در مواردی که اختلال در میزان بینایی فرد وجود دارد تشخیص زودهنگام و به موقع نقایص شدید دید در بدو تولد نیز ضروری است.
در موارد مادرزادی نیستاگموس، برخی از روشهای غیر جراحی مانند تمرینات ورزشی چشم که به تمرینات اوتاپتیکس معروف است انجام می پذیرد و همچنین درمانهای جراحی نیز در بهبود نسبی دید و اصلاح وضعیت غیر طبیعی سر بسیار مفید و سودمند است.
درمان نیستاگموس باعث افزایش دید و کاهش حرکات چشم و سر می شود.
* این بیماری تا چه زمانی همراه فرد خواهد بود؟
** آن دسته از بیماریها که بر اثر علل ثانویه و سایر علل به صورت اکتسابی ایجاد شود اغلب بعد از رفع علت اولیه و درمان آن قابل بهبودی و در مان هستند ولی در موارد مادرزادی در بیشتر موارد باقی خواهد ماند ولی شدت آن ممکن است متغیر باشد.
البته باید توجه داشت که ممکن است در کودکان با افزایش سن از شدت حرکات چشمی کاسته شود که در این صورت این احتمال نیز وجود دارد که دید آنها اندکی بهتر شود.
* توصیه های عمومی شما به والدین چیست؟
** وجود دایمی لرزش چشمها در نگاه روبرو و مستقیم و سایر نگاههای کودک یک علامت مهم و قابل توجه می باشد که می تواند علل مختلفی از جمله بیماریهای خود چشم یا سیستم عصبی مرکزی و ارگانهای تعادلی گوش داخلی داشته باشد.
در صورت وجود لرزش چشم در کودکان معاینه کامل چشم پزشکی و بینایی سنجی در چندین نوبت ضروری بوده و ارزیابی دقیق دید بیماران و سایر علایم همراه به تشخیص نوع خاص نیستاگموس کمک می کند. برخی از انواع نیستاگموس نیز از نوع حرکتی مادرزادی بوده که دید بیمار نزدیک به طبیعی است و در روند زندگی فرد اختلال چندانی ایجاد نمی نماید. بنابراین لازم است که والدین این دسته از کودکان بدون دلهره خاص و نگرانی با فرزندان خود جهت ارزیابیهای تخصصی به مراکز ذی ربط و تخصصی مراجعه کنند تا درمانهای احتمالی را به موقع انجام دهند. اقدام به موقع والدین در بهبود چشم کودکانشان بسیار حائز اهمیت است.
تحقیقات نشان داده است، نوزادانی که هنگام تولد وزن کمی دارند (کمتر از 2000 گرم) یا نیاز به مراقبت ویژه برای مدتی بیش از 24 ساعت دارند هفت برابر بیشتر از کودکان دیگر ممکن است دچار نیستاگموس شوند.
همچنین 13 درصد بیماران مغزی دچار نیستاگموس می شوند و 10 تا 15 درصد از این افراد به دلیل ضعف بینایی امکان ادامه تحصیل در مدارس عادی را ندارند و می بایست به مدارس دیگر بروند و در مدارس استثنایی به ادامه تحصیل بپردازند که البته برخی از این موارد با وسایل کمک بینایی و یا عمل جراحی تا حدودی قابل درمان است.
در انتها باید اشاره کرد کودکانی که دارای لرزش چشم یا نیستاگموس هستند باید از استرس و اضطراب و فشارهای عصبی خانواده دور باشند و در محیط آرام و با انجام درمانهای به موقع، به بهبود این بیماری کمک کنند.

قوز قرنیه

قوز قرنیه یا کراتوکونوس چیست ؟

قوز قرنیه یا کراتوکونوس چیست ؟ قوز قرنیه در چه سنی شایع می باشد؟  علائم قوز قرنیه چیست ؟  علل قوز قرنیه چیست ؟  تشخیص  درمان کراتوکونوس چیست ؟  موفقیت درمان قوز قرنیه یا کراتوکونوس چگونه است ؟ برای دیدن بروشور بر روی لینک کلیک کنید.

قوز قرنیه یا کراتوکونوس چیست؟ نازک شدن غیر عادی و پیشرونده ، دو طرفه ولی غیر قرنیه در قسمت مرکزی قرنیه را که باعث برآمده شدن تدریجی آن به سمت بیرون می شود ، قوز قرنیه یا کراتوکونوس می گویند . در واقع قرنیه به شکل یک مخروط کروی در می آید . قوز قرنیه در چه سنی شایع می باشد؟ این بیماری در نوجوانان و حدود سن بلوغ شروع شده و طی 8-7 سال پیشرفت کرده و بعد تقریباً ثابت باقی می ماند ، گرچه این زمان ممکن است تغییر کند . رشد و پیشرفت این بیماری ممکن است ناگهانی یا تدریجی باشد و معمولاً بین 10 تا 30 سالگی شایعتر از بعد از 30 سالگی می باشد . علائم قوز قرنیه چیست ؟ در مرحله نهفته بیماران هیچ علامت بالینی ظاهری ندارند ، جز اینکه تغییرات مکرری در شماره عینک آنها پدید می آید که به صورت نزدیک بینی و آستیگماتیسم منظم یا نامنظم متوسط تا شدید بروز می کند . علی رغم اینکه بیماری دو طرفه است ولی ممکن است گاهی به شکل یک طرفه و یا دو طرفه کاملاً  غیر یکسان بروز کند . در کاهش دیدی که با عینک به سختی اصلاح می شود یا قابل اصلاح نیست ، تشخیص کراتوکونوس مورد ظن می باشد . تغییر سریع میزان آستیگماتیسم شماره عینک بیماران نیز از مواردی است که باید به کراتوکونوس شک کرد . در بیمارانی که دچار آستیگماتیسم نامنظم بدون هیچ سابقه جراحی می شوند ، اولین تشخیص قوز قرنیه یا کراتوکونوس می باشد . علل قوز قرنیه چیست ؟ 1- نقش اختلالات ارثی در قوز قرنیه دقیقاً مشخص نشده است ، به طوریکه فقط در 7% بیماران سابقه خانوادگی وجود دارد . 2-  آسیب های ناشی از لنزهای سخت تماسی طی چند سال استفاده یا مالشهای مکرر چشم به دنبال بیماریهای آلرژیک چشمی نیز در ایجاد این بیماری احتمالاً نقش دارد . 3-  همراهی این عارضه با سایر بیماریهای چشمی یا بیماریهای عمومی نیز وجود دارد . تشخیص : در معاینه با دستگاهی به نام اسلیت لامپ توسط چشم پزشک ، کراتوکونوس در مراحل متوسط تا پیشرفته قابل تشخیص است ، ولی در مراحل اولیه بیماری با وسایلی چون کراتومتری و توپوگرافی (تعیین نقشه قرنیه ) ، پاکی متری (تعیین ضخامت قرنیه ) ، می توان قوز قرنیه را تشخیص داد زیرا در کراتوکونوس یا قوز قرنیه ، قدرت قرنیه به طور منظم یا نامنظم افزایش یافته و نقشه توپوگرافی قرنیه این مساله را تایید می کند و ضخامت قرنیه نیز به تدریج کاهش می یابد که با پاکی متری می توان آن را مشخص کرد . درمان کراتوکونوس چیست ؟ در ابتدا دید بیماران با عینک اصلاح می شود، اما چنانچه آستیگماتیسم و نزدیک بینی بیماران بدتر شود ، ممکن است لنزهای تماسی برای اصلاح عیوبی که با عینک قابل اصلاح نیست لازم باشد . اما ممکن است استفاده از لنزهای تماسی برای بیمار قابل تحمل نباشد یا با لنز تماسی دید بیمار اصلاح نشود که تکنیکهای جراحی در این موارد توصیه می شود . اصلاح دید با لنزهای تماسی مبتنی بر اصل خنثی کردن نامنظمی های قرنیه بوسیله لنز است . موفقیت درمان قوز قرنیه یا کراتوکونوس چگونه است ؟ از سالها قبل عمل پیوند قرنیه در این بیماران انجام می شد که با موفقیت (شفافیت قرنیه ) حدود 95% همراه است ، ولی حدود 10 تا 20% از بیماران کراتوکونوس نیازمند عمل پیوند خواهند بود . پس از عمل قرنیه ، 60% بیماران نیازمند استفاده از لنزهای تماسی جهت اصلاح دید خواهند بود و عود کراتوکونوس بعد از پیوند نیز  بندرت رخ می دهد . در ضمن امکان پس زدن پیوند تا آخر عمر برای بیمار باقی می ماند ، لذا توجه به مسائل زیر در سالهای اخیر در حال افزایش است : اقدامات جراحی دیگری نظیر اپی کراتوپلاستی ، رینگ داخل قرنیه ، گذاشتن لنز داخل چشمی و در آوردن عدسی بیمار و کاشت لنز داخل چشمی و ...

تنبلی چشم

آمبلیوپی یا تنبلی چشم

آمبلیوپی چیست؟ · شیوع آمبلیوپی چگونه است؟ · علت وعلائم آمبلیوپی چیست؟ · آیا آمبلیوپی قابل درمان است ؟ · درمان آمبلیوپی چیست ؟ · تا چه سنی آمبلیوپی قابل درمان است ؟ · آمبلیوپی در بچه ها چگونه درمان می شود؟ · اهمیت پوشاندن چشم چیست ؟ برای دیدن بروشور بر روی لینک کلیک کنید.

آمبلیوپی چیست ؟ نام دیگر آمبلیوپی ، تنبلی چشم  یا lazy eye است . مغز و چشم برای ایجاد بینائی خوب باهم کار می کنند . نوری که داخل چشم می شود با ایجاد سیگنالهای عصبی از طریق عصب بینائی به مغز می رود . تنبلی چشم یک اصطلاح پزشکی است و زمانی به کار می رود که دید یکی از چشمها کاهش یافته است و علت آن عدم تکامل نرمال سلولهای بینائی قشر مغز است . خود چشم به تنهایی مشکلی ندارد اما به طور طبیعی کارایی ندارد .  شیوع آمبلیوپی چگونه است ؟ آمبلیوپی شایعترین علت کاهش بینائی در بچه هاست. شرایطی که تقریباً در 2 تا 3 بچه از هر 100 نفر وجود دارد . تخمین زده شده که تقریباً 3% بچه ها در آمریکا درجاتی از اختلال بینائی به علت آمبلیوپی را دارند ، مگر اینکه در اوایل طفولیت تحت درمان موفقی قرار گرفته باشند . آمبلیوپی در صورت عدم درمان تا دوران بزرگسالی باقی می ماند و شایعترین علت اختلال بینائی یک چشمی در بچه ها و بالغین جوان و میانسال  می باشد . علت و علائم آمبلیوپی چیست ؟ آمبلیوپی توسط هر شرایطی که تکامل یا استفاده از بینائی طبیعی چشم را تحت تاثیر قرار دهد ، ایجاد  می شود . مثلاً می تواند به علت استرابیسم (لوچی) که یک عدم تعادل در قرارگیری دو چشم است ، ایجاد شود . لوچی می تواند باعث انحراف چشمها به داخل ، خارج، بالا یا پایین شود . گاهی آمبلیوپی  به علت شرایطی مثل آب مروارید در چشم ایجاد می شود.  آیا آمبلیوپی  قابل درمان است ؟ طی 6 سال اول زندگی ، سیستم بینایی خیلی سریع رشد وتکامل می یابد و ارتباطات پیچیده أی بین چشم و مغز ایجاد می شود . ما هنوز هم اطلاعات لازم  برای ایجاد این ارتباطات چشم به مغز در بچه های بزرگتر و بالغین نداریم ,لذا موفقیت در درمان آمبلیوپی به سن بیمار وابسته است . درمان آمبلیوپی چیست ؟ اغلب والدین به اشتباه امیدوارند که تنبلی چشم فرزندشان تنها با عینک بهبود یابد ، اما عینک به تنهایی در درمان آمبلیوپی موثر نیست . چشمی که به کار گرفته نشود ، گیرنده های مغزی کمتری را فعال می کند و لازم است این گیرنده های مغزی دوباره به کار گرفته شوند . این امر از طریق بستن یک چشم و اصلاح عامل تنبلی چشم در سنین پایین انجام  می شود . تا چه سنی تنبلی چشم قابل درمان است ؟ تنبلی چشم که ناشی از قرارگرفتن کدورت در مسیر بینائی است باید در چند ماه اول شروع کدورت در چشمها درمان شود . اگر تنبلی چشم ناشی از انحراف چشم باشد در صورتیکه درمان قبل از سه الی چهار سالگی انجام شود ، موثرتر خواهد بود . البته در بچه های بزرگتر هم ممکن است تا حدودی بینائی بهبود یابد. آمبیلوپی در بچه ها چگونه درمان  می شود ؟ اگر درمان آمبلیوپی در اوایل دوران کودکی یعنی قبل از 7 سالگی انجام شود،  خیلی موثرتر خواهد بود . درمان آمبلیوپی ، استفاده و کارکردن با چشمی است که کاهش بینائی دارد . دو راه برای این منظور وجود دارد :                            1- آتروپین : یک قطره از دارویی به نام آتروپین یکبار در روز در چشم قوی تر ریخته می شود تا حدی که بینائی فرد رامختل و تار کند تا کودک مجبور شود چشم مبتلا به آمبلیوپی را بکار برد . درمان با آتروپین بینائی  را در چشم ضعیف تر تحریک می کند و به تکامل قسمتی از مغز که  مسئول درک بینائی است ،کمک می کند . 2- بستن چشم یا پچ کردن : با یک پچ یکنواخت و چسبنده چشم قوی تر را برای چند هفته تا چند ماه  طی یک برنامه خاص می بندند. این  درمان طفل را مجبور به استفاده از چشم آمبلیوپ (تنبل ) می کند . بستن باعث تحریک چشم  ضعیف تر به عمل بینائی شده و به تکامل قسمتی از مغز که مسئول درک بینائی است  کمک  می کند . برای اینکه عمل بستن چشم موثرتر باشد باید حداقل شش ساعت در روز چشم بسته باشد ، مگر اینکه پزشک مربوطه توصیه دیگری کرده باشد . بستن چشم هنوز هم به عنوان روش استاندارد درمان تنبلی چشم تلقی می شود . اهمیت پوشاندن چشم چیست؟ ممکن است پوشاندن چشم جهت درمان تنبلی چشم مشکل باشد اما شما باید نتیجه نهایی آن را به خاطر داشته باشید: شما به فرزندتان یک هدیه عالی می دهید یعنی توانایی خوب دیدن با هر دوچشم که در طول زندگی ادامه می یابد و گاهی باعث برطرف شدن انحراف چشم می شود  ، شانس اشتغال وکارایی کودک در آینده بیشتر می شود و خطر کوری نیز کمتر می شود. چه زمانی مناسب برای پوشاندن چشم است ؟ بهتر است زمانیکه یکی از والدین فرصت دارد تا زمان کافی را باکودک بگذراند ، پوشاندن چشم آغاز شود اغلب ساعات و روزهای اول پوشاندن چشم مشکلتر است و کودک مجبور است چشم ضعیف تر را به کار برد و با احساس عدم  شناخت و آگاهی از این تجربه جدید مقابله کند . هرچند که آگاهی معلم مدرسه از مشکل چشمی کودک شما لازم است اما شروع پوشاندن چشم در مدرسه کار مناسبی نیست . روزهای پایان هفته و تعطیلات معمولاً بهترین زمان شروع بستن چشم است .  به کودک اجازه دهید کارهای مورد علاقه اش را انجام دهد و بینایی کودک را با فعالیتهایی نظیر دیدن یک برنامه تلویزیونی مطلوب ،  بازی های ویدئویی یا بازی با یک پازل تحریک کنید . در ابتدا بازی کردن یا شرکت در سایر فعالیتهای خارج از منزل مشکل است . دادن جایزه برای پوشاندن چشم و مجازاتهای کوچک برای نپوشاندن چشم ، ایرادی ندارد . زیرا تلاش شما  برای ایجاد یک بینایی خوب در فرزندتان است ، مسئله أی که در آینده ، اعتماد به نفس ، ظاهر و حتی اشتغال وی موثر خواهد بود. چه فعالیتهایی در زمان پوشاندن چشم بهتر است انجام دهید ؟ بهترین فعالیتها ، اعمالی اند که بینایی کودک را تحریک کرده و وی را وادار به دقت بیشتری در جزئیات کند . مثلاً بازیهای ویدئویی از دور بیشترین بهبود بینایی را درکمترین مدت به دنبال دارد . اما هر فعالیت محرک بینایی که مورد علاقه کودک باشد ، می تواند مفید باشد . آیا پوشاندن چشم انحرافات چشم را نیز درمان می کند؟ هدف اصلی از پوشاندن چشم بهبود بینائی چشم ضعیف تر است و اکثراً انحرافات چشم ادامه می یابد . اما گاهی انحراف چشم با این درمان کمتر می شود . در صورتی که برای اصلاح انحراف چشم عمل جراحی نیاز باشد ، بهبود بینائی حاصل از پوشاندن چشم ضعیف به حفظ نتیجه جراحی در راست قرار گرفتن چشمها پس از عمل کمک خواهد نمود. چه مدتی لازم است پوشاندن چشم ادامه یابد ؟ هدف اولیه از پوشاندن چشمها بدست آوردن بهترین و بیشترین بینائی ممکن است . در بچه های کوچک تر  معمولاً نتیجه خیلی خوبی حاصل می شود . برخی از بچه ها فقط با چند هفته پوشاندن چشم سالم بهبودی همیشگی خواهند داشت . با این وجود در اکثر بچه های دیگر چند هفته تا چند سال لازم است عمل پوشاندن چشم سالم ادامه یابد . معمولاً در سن 9 سالگی وضعیت بینائی کودکان ثابت می شود و پس از این زمان دیگر نیازی به پوشاندن چشم نیست اما بهتر است معاینات منظم چشمی حداقل تا 9 سالگی ادامه یابد .

استرابیسم یالوچی

استرابیسم یا لوچی  ·              استرابیسم چیست ؟ ·              علت استرابیسم چیست ؟ ·              علائم و عوارض استرابیسم چیست ؟ ·               آیا انحرافات چشم می تواند طبیعی باشد؟ ·               لوچی کاذب چیست ؟ ·              درمان استرابیسم چیست ؟ ·               لوچی در کودکان بزرگتر یا بالغین برای دیدن بروشور بر روی لینک کلیک کنید استرابیسم یا لوچی   لوچی اصطلاح فرانسوی انحراف چشم است که در انگلیسی به آن استرابیسم می گویند و برای تعریف چشمهایی به کار می رود که در یک راستا نمی توانند متمرکز شوند . لوچی ممکن است در یک چشم یا هر دو چشم به طور متناوب وجود داشته باشد همچنین ممکن است همیشه یا فقط گاهی ظاهر شود.  علت استرابیسم چیست ؟  عوامل متعددی در ایجاد انحراف چشم نقش  دارند :اختلال عضلات چشم ، اختلال بینائی به خصوص یک طرفه ، اختلالات قشر مغز و عوامل خانوادگی از آن جمله اند . بیماری و تب می تواند باعث آشکار شدن لوچی شود . لوچی اغلب از شرایط دوران کودکی است . در بزرگسالان مواردی از غفلت و بی توجهی است که اکثراً ریشه در دوران کودکی دارند . انحراف چشم در دوران میانسالی می تواند از عوارض ثانویه بیماریهای سایر اجزای چشم باشد که با نابینائی کامل یا نسبی همراهند و یا به دنبال سوانح و ضربات مستقیم به عضلات و اعصاب و کاسه چشم باشد .  علائم و عوارض استرابیسم چیست؟ استرابیسم باعث انحراف چشمها می شود که این انحراف می تواند به سمت داخل ، خارج ، بالا یا پایین باشد . همچنین مانع از کارکردن توام چشمها می شود . در ابتدا اختلال بینائی ، دوبینی یا اشتباه در درک عمق تصاویر ایجاد می شود و در صورت عدم درمان ، چشم کودک تکامل کافی را نیافته ودچار کاهش نابینائی می شود که آمبلیوپی یا تنبلی چشم گفته می شود ، لذا پیامد تاخیر در درمان لوچی ، تنبلی چشم و در نهایت کاهش شدید بینائی است . آیا انحرافات چشم می تواند طبیعی باشد ؟ نوزادان تا سن دو الی سه ماهگی ممکن است لوچ به نظر برسند ، این وضعیت نباید مایه نگرانی والدین شود . اما شدت یافتن این حالات حتی در این سن کم نیاز به ویزیت چشم پزشک دارد . وجود هر نوع لوچی بعد از سه ماهگی حتی اگر مقطعی باشد باید به پزشک ارجاع داده شود .  لوچی کاذب چیست ؟  تصور نادرست از لوچی کودکان بعید نیست ، این کودکان دارای پل بینی پهن و یا چین پوستی برجسته در قسمت داخلی پلکها هستند لذا لوچ به نظر می رسند . با رشد پل بینی این حالت کاذب ناپدید می شود چنین تصور کاذبی در برخی افراد خیلی نزدیک بین یا خیلی دوربین نیز مشاهده می شود . این حالت چون گذراست ، نیاز به درمان ندارد . اما به هر حال مراجعه به چشم پزشک خالی از لطف نیست.  درمان استرابیسم چیست ؟ استرابیسم یا لوچی قابل معالجه است اما اگر درمان آن را به گذشت زمان بسپاریم قطعاً هزینه بسیاری را بر فرد تحمیل خواهد کرد ، کودک از لوچی نجات نیافته و در نهایت چشم لوچ وی دچار کاهش بینائی خواهد شد . البته بالغین را هم می توان درمان نمود درمان در بالغین می تواند دوبینی بیمار را رفع کند یا حداقل یک ظاهر نرمال به چشم بدهد . درمان لوچی یا استرابیسم شامل استفاده از عینک ، پریسم یا منشور ، ورزش عضلات چشم و در نهایت جراحی است . - درمان معمول تنبلی چشم که یکی از علل لوچی است یا می تواند خود علامتی ناشی از لوچی باشد ، بستن چشم سالم است یامی توان با قطره یا عینکهای خاص به سادگی دید چشم سالم را تار کرد و به این ترتیب چشم ضعیف تر را وادار به کار کرده و آن را تقویت نمود . - کودک لوچ اغلب دارای ضعف بینائی در یک یا هر دو چشم می باشد که با عینک قابل اصلاح است. حدود 25 درصد کودکان لوچ تنها با استفاده از عینک بینائی طبیعی خود را بدست می آورند و نیمی دیگر از این کودکان بهبودی نسبی خواهند داشت . - تمرینات و ورزشهای چشمی تنها در صورتی عملی است که کودک نیز همکاری کند لذا برای کودکان خیلی خردسال نمی تواند مفید باشد . - و در نهایت روش جراحی است که سن مطلوب آن دو الی چهار سالگی است ولی تا 7 سالگی نیز این عمل انجام می شود ، بعد از این سن نیز عمل انجام می شود اما فقط می توان انحراف چشم را اصلاح نمود و چشم مبتلا  تا حدی  دچار کاهش بینائی خواهد شد و حتی پس از عمل نیز این چشم گرایش مجدد به لوچ شدن خواهد  داشت .عمل جراحی بر روی عضلات مسئول حرکات چشم صورت می گیرد ، لذا کرة چشم شکافته نمی شود و در هیچکدام از اجزا تغییری صورت نمی گیرد .  برخی از انواع لوچی ها را می توان با داروهای جدید مانند بوتاکس بجای جراحی درمان کرد . این داروها گهگاه عضلات را تضعیف می کنند ، لذا تزریق دارو داخل عضلات قوی تر  به عضلات  ضعیف اجازه تقویت و تکامل را  می دهد. لوچی در کودکان بزرگتر یا بالغین : می تواند ناشی از فلج عضلات حرکتی به علل زیر باشد : - سقوط اتفاقی با سر که  با آسیب دیدگی داخل مغز یا آسیب مستقیم به چشم همراه باشد . -  تبهای مغزی ، تیفوئید ، مننژیت ، دیفتری یا آبسه های مغزی ، آبله -  بیماریهای مغزی با علل ناشناخته - فلج عضلات حرکتی چشم به از کار افتادن اعصابی مربوط می شود که از مغز خارج می شوند در این نوع فلج جراحی فوری توصیه نمی شود بلکه باید به استراحت و تقویت عضلات و اعصاب همت گمارد  . با گذشت زمان و استراحت در دراز مدت 50% این موارد بطور نسبی یا کامل بهبود می یابند .

بیماری زخم معده

زخمی است که در دیواره معده بوجود می آید و نشانه عمده آن درد سوزنده در ناحیه معده می باشد. غالبا هنگامی این درد به وجود می آید که معده خالی باشد در این موقع فرد با احساس درد باید به پزشک متخصص مراجعه کند.

فرد مبتلا به زخم معده باید از خوردن غذاهای سرخ کرده و ادویه دار و همچنین غذاهای پرحجم خوددداری نماید و از موادی مانند شیر بیشتر استفاده نماید تا با برنامه غذایی مناسب در راه درمان سریعتر اقدام کرده باشد. 

 مراقبت‌های تغذیه‌ای در زخم معده کاربر 

مراقبت‌های تغذیه‌ای در زخم معده در اوایل قرن گذشته ، رژیم غذایی نقش مهمی را در درمان بیماری زخم پپتیک ایفا می‌کرد. بدین منظور برای بیماران رژیم غذایی بلاند تجویز می شد و بیماران به کاهش در حجم وعده‌های غذایی و افزایش در تعداد وعده‌ها تشویق می‌شدند. بمنظور اجتناب از تحریک مکانیکی زخم یا زخمهای در حال التیام ، غذاهای پوره شده توصیه می‌شده است. شیر جزء اصلی‌ترین مواد غذایی در این رژیم‌ها بوده است. تجویز چنین رژیم‌هایی بوده است. تجویز چنین رژیم‌هایی بر مبنای تجربیات بالینی که نشان ‌می‌دادند غذا خوردن باعث برطرف کردن درد زخم می‌شود و همچنین آندسته از یافته‌ها آزمایشگاهی که نشان می‌دادند غذا ، بویژه غذاهای پرپروتئین ، باعث خنثی‌سازی اسید معده می‌گردد، بوده است. اگر چه غذاهای پروتئینی باعث خنثی‌سازی موقتی ترشحات معدی می‌گردند، ولی آنها ترشح گاسترین و پپسین را نیز تحریک می‌کنند. با اینکه چنین رژیم‌هایی بطور گسترده‌ای در طول چندین دهه استفاده می‌شده است، ولی هیچ مبنای علمی برای تایید آنها وجود نداشته است. کارآزمایی‌های کنترل شده در سالهای 1950 نشان دادند که این رژیم‌ها در مقایسه با رژیم‌های غذایی عادی هیچ مزیتی در تسریع التیام زخم یا رفع علائم بیماری ندارند.

نظر مبتلایان به زخم معده در مورد بعضی از مواد غذایی که موجب افزایش درد معده در آنها می‌شود

بسیاری از مبتلایان به زخم‌های پپتیکی اظهار می‌دارند که غذاهای خاصی باعث ایجاد ناراحتی در ناحیه اپی‌گاستر آنها می‌شود. قهوه و کافئین هر دو باعث تحریک ترشح اسید می‌گردند و ممکن است فشار اسفنکتر تحتانی مری را نیز کاهش دهند. با این حال ، بجز افزایش ترشح اسید و احساس ناراحتی بعد از مصرف آنها ، هیچکدام عامل ایجاد بیماری زخم پپتیک نمی‌باشند. بعضی از ادویه‌ها ، بویژه فلفل سیاه و قرمز ، می‌توانند باعث فرسایش سطحی مخاط گردند. مصرف مقدار زیادی الکل نیز ممکن است باعث آسیب مخاطی سطحی شود و باعث تشدید بیماری با ایجاد اختلال در درمان آن گردد. با این وجود بنظر نمی‌رسد که مصرف مقادیر متوسط الکل باعث ایجاد بیماری زخم پپتیک شود، مگر اینکه بطور همزمان عوامل خطر دیگر بیماری وجود داشته باشند. با این حال ، با توجه به اینکه بعضی مشروبات الکلی (مانند شراب و آبجو) حتی در مقادیر متوسط نیز باعث افزایش شدید در ترشح اسید معدی می‌شوند، پرهیز از مصرف آنها در بیمارانی که علائم بیماری زخم پپتیک را نشان می‌دهند، لازم می‌باشد.
اسیدیته غذاهای مصرفی در مبتلایان به زخمهای پپتیک اهمیت زیادی ندارد مگر اینکه بیمار علاوه بر زخم پپتیک دچار ضایعات و زخمهایی در دهان یا مری نیز باشد. اسیدیته بسیاری از غذاها بطور قابل توجهی پایین‌تر از PH آب پرتقال و آب گریپ‌فروت مابین 2/3 تا 6/3 بوده و PH نوشابه‌های معمولی نیز تقریبا بین 8/2 تا 5/3 می‌باشد. از این رو بنظر نمی‌رسد که PH آب میوه‌ها و نوشابه‌ها باعث ایجاد زخم پپتیکی شود یا اینکه اختلال قابل ملاحظه‌ای در التیام زخمها بوجود آورد. بعضی از بیماران با مصرف غذاهای اسیدی احساس ناراحتی می‌کنند ولی چندین پاسخی در تمام بیماران دیده نمی‌شود و ممکن است این علائم تا حدودی با سوزش سر دل مرتبط باشند.
 توصیه‌هایی به بیماران مبتلا به زخم معده کاربر  

توصیه‌هایی به بیماران مبتلا به زخم معده در عمل ، توصیه شده است که مبتلایان به زخمهای پپتیک از مصرف بعضی از ادویه‌ها ، الکل ، و قهوه (کافئین‌دار و فاقد کافئین) اجتناب کنند؛ رژیم غذایی کافی و متعادلی داشته باشند؛ و در صورت داشتن کمبودهای تغذیه‌ای ، از مکمل استفاده نمایند. بعلت اینکه در این بیماران احتمال انسداد مجرای خروجی معده وجود دارد خوب جویدن غذاها و اجتناب از مصرف پوست مواد غذایی (پوست میوه‌ها و سبزیجات) ، بویژه در بیمارانی که فاقد دندان می‌باشند یا دندانهای مصنوعی دارند، توصیه معقولی می‌باشد. سوء تغذیه در مبتلایان به زخمهای پپتیک می‌تواند بر سلولهایی مانند سلولهای لوله گوارش که تقسیم سریعی دارند، تاثیر منفی داشته باشد. بنابراین جلوگیری از ایجاد کمبودهای تغذیه‌ای و برطرف‌کردن آنها می‌تواند در حفاظت علیه بیماری زخم پپتیک موثر باشد و همچنین ممکن است در التیام زخمها نیز تا حدودی سودمند باشد. در ار تباط با تعداد وعده‌های غذایی روزانه در مبتلایان به زخمهایی پپتیکی تواق کلی وجود ندارد. وعده‌های کم حجم و متعدد ممکن است در برطرف کردن احساس ناراحتی و درد ، جلوگیری از رفلاکس اسید ، و تحریک جریان خون معدی تا حدودی سودمند باشند ولی افزایش در تعداد وعده‌ها میزان کل ترشح اسید را نیز افزایش خواهد داد. با این حال ، توصیه شده است که مبتلایان از مصرف وعده غذایی حجیم قبل از خواب اجتناب کنند.
از آنجائیکه عفونت هلیکوباکترپیلوری و آسیبل پپتیکی منجر به پاسخهای التهابی در این بیماران می‌شود، استفاده از آنتی‌اکسیدان‌ها ، اسیدهای چرب خانواده امگا-3 و فیتوکمیکالهای مختلف در این بیماران مورد توجه قرار گرفته است. در مطالعات اولیه‌ای که بر حیوانات آزمایشگاهی انجام شده است، اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 هر دو تا حدودی اثرات مفیدی را نشان داده‌اند ولی چنین نتایجی در کارآزمایی‌های بالینی دیده نشده است. بعلاوه ، در ارتباط با نقش احتمالی فیبر غذایی در بیماران زخم پپتیک نیز مباحث جدیدی مطرح شده است و بعضی مطالعات نشان داده‌اند که میزان بازگشت مجدد بیماری زخم پپتیک در بیمارانی‌که رژیم غذایی کم فیبر مصرف می‌کنند بالاتر از بیمارانی است که رژیم غذایی آنها پرفیبر می‌باشد.
 اثر شیر در زخم معده کاربر 

در گذشته شیر یک غذای مهم در رژیم غذایی که در درمان زخمها استفاده می‌شد، بوده است و علت مصرف آن این بوده است که تصور می‌شد شیر باعث خنثی‌سازی محتویات معدی می‌شود. اگر چه پیرو بسیاری از غذاهای دیگر می‌توانند بطور موقتی اثر خنثی‌کننده داشته باشند، ولی بعلت اینکه محتوی کلسیم و پروتئین شیر بالا است، یک تحریک کننده قوی ترشح اسید نیز می‌باشد. از آنجائیکه شیر بطور موقتی اسید معده را خنثی می‌سازد ولی متعاقب آن ترشح اسید را افزایش می‌دهد، مصرف متناوب و مکرر شیر برای درمان زخمهای پپتیکی توصیه نشده است.

درمان زخم معده کاربر  

اهداف درمانی در مبتلایان به زخم معده پپتیک شامل برطرف کردن علائم ، التیام زخم و معالجه بیماری (زخمهای ناشی از عفونت با هلیکوباکترپیلوری) و یا پیشگیری از بازگشت مجدد بیماری (زخمهای ناشی از مسکنهای NSAID) می‌باشد. درمان باید بر معالجه عفونت هلیکوباکتر پیلوری (در صورت وجود) ، یا خنثی‌سازی اسید بوسیله داروهای که اثر ضدترشحی دارند مانند آنتاگونیستهای گیرنده H2 مثل رانیتیدین و فاموتیدین و سایمتیدین ، آنتی‌کولینرژیک‌ها، بازدارنده‌های پمپ پروتون مثل دسته داروهای امپرازول و ... ، یا پروستاگلندین‌ها متمرکز گردد. آنتی اسیدها و دارهای محافظت‌کننده مخاط مانند سوکرالفات ، دیگر بعنوان عوامل اصلی درمان‌کننده در این این بیماران مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. بهترین روش درمانی برای زخمهای ناشی از NSAID ، متوقف ساختن مصرف NSAID و استفاده از داروهای ضدترشحی برای التیام زخم می‌باشد. در صورتیکه این بیماران دچار عفونت با هلیکوباکترپیلوری نیز باشند، درمان دارویی برای ریشه‌کن‌سازی عفونت نیز لازم می‌باشد. در صورتی‌که علی‌رغم ریشه‌کن‌‌سازی هلیکوباکترپیلوری و استفاده از دارو درمانی‌های مختلف زخم پپتیک بهبود نیابد، و یا در شرایط اضطراری مانند سوراخ‌شدگی ، خونریزی ، و انسداد مجرای خروجی معده ، بناچار از روشهای جراحی استفاده خواهد شد.

بیماری آنفولانزا خوکی

آنفلوانزای خوکی” یک بیماری کاملا ساده و رایج دستگاه تنفسی است. آنفلوانزا در خوک​ها نیز همان قدر رایج است که در انسان​ها. این بیماری به راحتی و سرعت سرایت می​کند اما به ندرت به مرگ منتهی می​شود.

اما چه چیزی ویروس کنونی را تبدیل به ویروسی خطرناک کرده است؟ ویروس خوکی نیز مانند تمام ویروس​های دیگر خود را تغییر می​دهد. اگر خوک​های مبتلا به آنفلوانزای خوکی همزمان به آنفلوانزای انسانی یا پرندگان نیز مبتلا باشند، این ویروس​ها می​توانند در بدن حیوان ژن​های خود را تعویض کنند. بدین ترتیب نوعی جدید از ویروس به وجود می​آید که هم ژن​های انسان و هم ژن​های حیوان را در خود دارد. این همان اتفاقی است که ظاهرا در مورد ویروس کنونی افتاده است.

ویروس جدید یکی از انواع H1N1 است. N و H مخفف واژه​های ” Neuraminidase” و ”Hämagglutinin ” و نام دو قشاء سلولی ویروس هستند. در مجموع ۱۶ گونه از “Hämagglutinin ” و ۹ زیرمجموعه از ” Neuraminidase” وجود دارند که می​توانند ترکیب​های مختلفی با هم تشکیل دهند. گونه​های “A H1N1″ ویروس آنفلوانزا برای نخستین بار در سال ۱۹۳۰ میلادی قرنطینه شدند.

راه​های انتشار ویروس آنفلوانزای خوکی و نشانه​های ابتلا به آن
ویروس آنفلوانزای خوکی می​تواند به طور مستقیم از خوک به انسان یا برعکس منتقل شوند. سرایت​های تا کنونی به طور مستقیم از خوک به انسان بوده‌اند. بر اساس اخبار منتشر شده، در مکزیک تا کنون احتمالا در ۴ مورد، انتقال از انسان به انسان بوده است. انتقال انسان به انسان نیز دقیقا شبیه سرایت​های سرماخوردگی معمولی، از راه قطرات بزاق به عنوان مثال در هنگام عطسه و سرفه صورت می​گیرد.

“پاندمی” یا فراگیری گسترده این ویروس در سطح جهانی نیز از خطرهای دیگری است که در مورد آن هشدار داده می​شود. ویروس یادشده می​تواند از راه مسافران به دیگر کشورها نیز منتقل شود. به گفته مارگارت چان، رئیس سازمان بهداشت جهانی (WHO) «مشاهده بیماری خود می​تواند خطر بالقوه​ای برای انتشار جهانی آن باشد.» این احتمال قوی است که بسیاری از مردم در برابر نوع جدید ویروس ایمن نباشند. اما این​که این نوع از سرماخوردگی چقدر خطرناک است، به گفته کارشناسان در روزهای آینده مشخص خواهد شد.

بر اساس اعلام مرکز پیشگیری از بیماری​های واگیر ایالات متحده، آنفلوانزای خوکی از راه مواد غذایی منتقل نمی​شود. البته برای اطمینان بیشتر می​توان گوشت خوک را تا دمای بیش از ۷۲ درجه رساند. در این صورت ویروس به​طور حتم از بین خواهد رفت.

علائم اولیه بیماری :  

علائم اولیه آنفلونزای خوکی H1N1 شبیه آنفلونزا شامل تب ، سرفه ، سردرد ، درد عضلات ومفاصل ، گلودرد وآبریزش بینی وبرخی مواقع استفراغ واسهال می باشد . شیوع ها وآلودگی انفرادی انسانی با ویروس آنفلونزای خوکی گاهاً گزارش شده اند . علائم بالینی بطورعموم شبیه به آنفلونزای فصلی هستند اماظهور علائم بالینی گزارش شده بطوروسیع ازآلودگی بدون علامت تا پنومونی شدید منجربه مرگ می باشند .
ازآنجایی که ظهور علائم بالینی تیپیک آلودگی آنفلونزای خوکی درانسان شبیه آنفلونزای فصلی وسایر آلودگی های حادمجاری فوقانی تنفسی می باشد ، اغلب موارد تصادفاً با مراقبت فعال آنفلونزای فصلی مشخص شده اند . موارد متوسط یا بدون علائم ممکن است ازتشخیص بازمانده باشند ، بنابراین وسعت واقعی این بیماری بین انسان ناشناخته است .

نشانه ​ها همچون نشانه​های یک سرماخورگی ساده است: تب، احساس خستگی، بی​اشتهایی و سرفه. برخی بیماران همچنین آب​ریزش بینی، گلودرد و حالت تهوع نیز دارند. اسهال همزمان با تهوع در آنفلوانزای خوکی شدیدتر از انواع دیگر سرماخوردگی است.

چه داروهایی در برابر این بیماری مؤثرند؟
بر اساس اعلام “CDC”، اداره سلامت ایالات متحده، دو داروی “Tamiflu” و “Relenza” که داروهای رایج برای مقابله با آنفلوانزا هستند، برای مقابله با تمام گونه​های کنونی آنفلوانزای خوکی نیز مؤثرند.

البته تا کنون هیچ واکسن مؤثری برای این نوع از آنفلوانزا یافت نشده است. سازمان بهداشت جهانی و مرکز پیشگیری از بیماری​های واگیردار ایالات متحده ویروس “H1N1″ را قرنطینه کرده​اند تا ​آنها را برای ساخت واکسن در اختیار داروسازان قرار دهند.

پنج نکته مهم برای جلوگیری از ابتلا به آنفولانزای خوکی
1-دستهای خود را بطور مکرر و کامل با آب و صابون بشویید :
ذرات و قطرات کوچک ناشی از سرفه و عطسه بیماری را منتقل می کنند. این ذرات به دستهای ما منتقل می شوند و بعد هر چیزی را که ما لمس کنیم آلوده کننده می شود.
راه صحیح شستن دست : به غیر از پشت و روی دستها و انگشتان ، زیر ناخنها ، بین انگشتان و دور مچها را به مدت کافی با آب گرم یا داغ کف مالی کنید و بشویید و بعد خوب با آب بشویید::: دستهای خود را نه تنها قبل از غذا خوردن و بعد از دستشویی رفتن بلکه بعد از استفاده کردن از حوله یا پوشاندن دهان بعد از سرفه یا عطسه بشویید.درست است تعداد دفعات خیلی زیاد می شود درست مثل تعداد دفعاتی که اگر شما در اورژانش یا اتاق عمل مشغول به کارمی بودید این کار را انجام می دادید.

2- ازتماس نزدیک با افرادی که بیمار به نظر می رسند وافرادیکه تب وسرفه دارند خودداری کنید .

3- اگر بیمار هستید در خانه بمانید و همیشه دستهای خود را بشویید تا دیگران را آلوده نکنید.

4- وقتی عطسه یا سرفه می کنید دهان خود را بپوشانید:اگر دستمال ندارید از شانه یا گودی آرنج خود استفاده کنید.اگر این ذرات به لباس یا یقه شما منتقل شوند خیلی بهتر است از اینکه در هوا و بین افراد دیگر انتشار یابند.بعد دستهای خود را بشویید.ماسکهای جراحی هم خوب هستند ولی در مورد استفاده هر روزه از آنها توافق نظر وجود ندارد و در ضمن دستها را هم پاک نگه نمی دارند

5- دستهای خودرا ازغشاهای مخاطی(چشم-دهان-بینی)دور نگه دارید چون ویروس از این راه ها وارد بدن می شود.

- روش های خوب سلامتی شامل خواب کافی ،خوردن موادغذایی وحفظ فعالیت جسمانی را انجام دهید .
- سعی کنیدبخش مجزایی درخانه برای فرد احتمالی بیمار مهیاکرده ودرمراقبت ازوی ازماسک استفاده کنید .
- در ضمن اجسام صاف مثل سکه بیشتر از اجسام زبر و منفذدار مثل کاغذ ویروس را منتقل می کنند

کشف ژن جدیدی برای درمان آلزایمر

گروهی از پزشکان متخصص عصب شناسی در شهر میلان ایتالیا از کشف ژن جدیدی از بیماری آلزایمر خبردادند که به گفته آنان این کشف می تواند در درمان آلزایمر ارثی موثر باشد.  

به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز  ، این گروه در شهر میلان ایتالیا می گوید در تازه ترین یافته های تحقیقاتی خود موفق به کشف ژنی شده است که با تغییرشکل در افرادی که این بیماری را از والدین سالم خود به ارث می برند، موجب آلزایمر می شود.

آنان می گویند: بیماری آلزایمر معمولا در دوران پیری پدیدار و خطر این بیماری با افزایش سن نیز بیشتر می شود اما مطالعات به عمل آمده روی بیمار ۳۹ساله مبتلا به آلزایمر نشان داد که این ژن موجب بروز بیماری فراموشی درمیانسالی هم می شود.
 

دکتر”فابریتزیو تالیاوینی”عضو موسسه عصب شناسی “بستا” شهر میلان ایتالیا گفت: درصورتی که این بیماری موروثی باشد، می توان افراد مختلف مبتلا به آلزایمر را در شجره نامه فرد مبتلا دید اما ژن عامل بیماری، ژنی غالب است که می توان آنرا تنها از مادر و پدر به ارث برد.
 

وی افزود: پیشتر ۳ ژن ارثی سازنده پروتئین های معیوب که عامل بیماری آلزایمرهستند، کشف شده است و یکی از اینها ژن پیشرو پروتئین موسوم به “بتا امیلوئیده” است که به فرسایش سلول مغز و بروز علایم آلزایمر منجرمی شود.

تالیاوینی خاطرنشان کرد: این گروه درتحقیقات خود موفق به کشف تغییرات ژن شد که تنها درصورت ارث بردن آن از هردو والدین باعث آلزایمر می شود و مغز شخصی که فقط دارای یک ژن متحول شده است، می تواند حتی در دوران پیری بخوبی کار کند.

وی تصریح کرد: وقتی تنها یک ژن تغییرشکل یافته وجود داشته باشد (بتا امیلوئیده) ولی ژن سالم به طورعادی تولید پروتئین کند، پروتئین عادی پروتئین معیوب را خنثی شده و درنتیجه فرد مبتلا به بیماری آلزایمر نمی شود.

وی افزود: اگر پروتئین غیرعادی تغییرشکل یافته با پروتئین عادی در حال تغییرشکل ترکیب شود، از روند تخریبی نیز جلوگیری خواهد شد.
 

این پزشک متخصص گفت: گرچه این تحقیقات در مراحل آزمایشی قرار دارد اما می توان با ساخت پروتئین امیلوئیده مصنوعی برای درمان آلزایمر کمک گرفت و کشف این ژن گامی بزرگ برای رسیدن به درمان قطعی بیماری آلزایمر محسوب می شود.
هم اکنون در ایتالیا ۴۵۰ هزار نفر و در اروپا شش میلیون تن مبتلا به آلزایمر هستند و پیش بینی می شود این آمار تا سال ۲۰۵۰ میلادی به دو برابر نیز افزایش یابد.

تب روماتیسمی

تب‌ روماتیسمی‌
تب‌ روماتیسمی‌ یک‌ عارضه‌ التهابی‌ عفونت‌ با استرپتوکک‌ گروه‌ آ( نتیجه دیررس عفونت فارنژه با استرپتوکوکهای گروهA )که‌ بسیاری‌ از اعضای‌ بدن‌، به‌خصوص‌ مفاصل‌ و قلب‌ را درگیر می‌سازد. عفونت‌های‌ استرپتوکوکی‌ مسری‌ است‌ ولی‌ تب‌ روماتیسمی‌ حالت‌ مسری‌ ندارد.

این‌ بیماری‌ هم‌ کودکان‌ و هم‌ بزرگسالان‌ را می‌تواند مبتلا سازد. تب روماتیسمی از بیماریهای التهابی خطرناکی است که به دنبال گلو دردهای استرپتوکوکی درمان ندشه و یا به صورت ناقص درمان شده رخ می دهد. مهم ترین عضو دیگر در این بیماری دریچه های قلبی است که ممکن است متحمل ضایعات غیر قابل برگشت بشوند. تب روماتیسمی حاد در کودکان رخ می دهد و اوج سنی وقوع آن بین سنین ۵ تا ۱۵ سالگی است. با وجود این ، در بزرگ سالان نیز احتمال بروز آن منتفی نیست و اکثر حمله های آن در پایان دهه دوم و شروع دهه سوم عمر رخ می دهد . شرایط بد اجتماعی و اقتصادی ، تراکم جمعیت و استانداردهای پایین بهداشتی از عوامل مستعد کننده شیوع این بیماری هستند…

   علایم‌ شایع‌

التهاب‌ مفصلی‌ با مشخصات‌ درد، قرمزی‌،تورم‌ و گرمی‌، که‌ می‌تواند از مفصلی‌ به‌ مفصل‌ دیگر نقل‌ مکان‌ کند. شایعترین‌ مفاصل‌ درگیر عبارتند از مچ‌ دست‌، آرنج‌، زانو و مچ‌ پا. التهاب‌ مفصلی‌ معمولاً در عرض‌ ۱۴-۱۰ روز فروکش‌ می‌کند ولی‌ بدون‌ درمان‌، سایر مفاصل‌ نیز ممکن‌ است‌ درگیر شوند.
- تب
- خستگی
 

 رنگ‌پریدگی‌
-  

-بی‌اشتهایی
 

- احساس‌ ناخوشی‌ عمومی‌
 

- درد شکم‌
 

- درد سینه‌
- 

 بثورات‌ پوستی‌ اندک‌ بر روی‌ شکم‌، سینه‌ و پشت‌
- 

 برآمدگی‌های‌ زیرپوستی‌ کوچک‌ بدون‌ درد در نواحی‌ استخوانی‌ نظیر آرنج‌ و زانو
 

- حرکات‌ غیرارادی‌ اندام‌های‌ تحتانی‌ و فوقانی‌ (کره‌)
 

در صورت‌ درگیری‌ قلب‌:
 

- کوتاهی‌ نفس‌
 

- احتباس‌ مایع‌ که‌ باعث‌ ورم‌ پا و پشت‌ می‌گردد.
 

- تندی‌ ضربان‌ قلب‌، به‌خصوص‌ هنگام‌ خوابیدن‌
   علل‌

تب‌ روماتیسمی‌ از یک‌ عفونت‌ استرپتوکوکی‌ قبلی‌ (معمولاً عفونت‌ گلو) که‌ ۶-۱ هفته‌ قبل‌ از بروز علایم‌ تب‌ روماتیسمی‌ رخ‌ می‌دهد ناشی‌ می‌گردد. این‌ اختلال‌، یک‌ اختلال‌ خودایمنی‌ است‌ که‌ در آن‌ پادتن‌های‌ تولیدشده‌ بر ضد باکتری‌ استرپتوکوک‌ بر ضد مفاصل‌ و قلب‌ نیز واکنش‌ نشان‌ می‌دهند.
   

عوامل تشدید کننده بیماری

تغذیه‌ نامطلوب‌
 

سابقه‌ خانوادگی‌ تب‌ روماتیسمی‌
 

زندگی‌ در شرایط‌ پرجمعیت‌ یا غیربهداشتی‌
 

داشتن‌ استعداد ابتلای‌ عفونت‌های‌ تنفسی‌ فوقانی‌
 

عفونت‌های‌ استرپتوکوکی‌ درمان‌نشده‌ یا ناقص‌ درمان‌شده‌
     

پیشگیری‌

در مورد هر نوع‌ عفونت‌ گلو به‌خصوص‌ در کودکان‌ کشت‌ گلو از نظر استرپتوکوک‌ باید انجام‌ شود.
 

درمان‌ آنتی‌بیوتیکی‌ فوری‌ هر عفونت‌ استرپتوکوکی‌، از جمله‌ عفونت‌های‌ پوستی‌. عفونت‌های‌ استرپتوکوکی‌ باید با آنتی‌بیوتیک‌ (معمولاً پنی‌سیلین‌) خوراکی‌ به‌مدت‌ ده‌ روز یا تزریق‌ نوع‌ طولانی‌اثر آن‌ درمان‌ شوند.
   

 عواقب‌ موردانتظار

عفونت‌های‌ استرپتوکوک‌ معمولاً با درمان‌ قابل‌ علاج‌ هستند. تب‌ روماتیسمی‌ قابل‌ درمان‌ است‌ ولی‌ قابل‌ علاج‌ (درمان‌ قطعی‌) نیست‌. این‌ عارضه‌ در عرض‌ ۱۲-۲ هفته‌ فروکش‌ می‌نماید. در بعضی‌ موارد، تب‌ روماتیسمی‌ ممکن‌ است‌ به‌ دریچه‌های‌ قلبی‌ آسیب‌ بزند. دریچه‌ آسیب‌دیده‌ را می‌توان‌ با جراحی‌ تعویض‌ کرد. در موارد نادر تب‌ روماتیسمی‌ حتی‌ با درمان‌ می‌تواند کشنده‌ باشد.
   

عوارض‌ احتمالی‌

آسیب‌ دایمی‌ دریچه‌های‌ قلب‌ که‌ منجر به‌ نارسایی‌ احتقانی‌ قلب‌ می‌گردد.
حملات‌ بعدی‌ تب‌ روماتیسمی‌ حاد در پی‌ عفونت‌ مجدد با استرپتوکوک‌
   درمان‌
   اصول‌ کلی‌

بررسی‌های‌ تشخیصی‌ ممکن‌ است‌ شامل‌ آزمایش‌های‌ خون‌، کشت‌ گلو و نوار قلب‌ و رادیوگرافی‌ قفسه‌ سینه‌ و قلب‌ باشد. هیچ‌ آزمون‌ اختصاصی‌ برای‌ تشخیص‌ تب‌ روماتیسمی‌ وجود ندارد.
 

در موارد خفیف‌، مراقبت‌ در منزل‌ کافی‌ است‌ ولی‌ در موارد شدید ممکن‌ است‌ بستری‌ در بیمارستان‌ لازم‌ باشد.
درجه‌ حرارت‌ بیمار و تعداد نبض‌ او را روزانه‌ اندازه‌گیری‌ کرده‌ و برای‌ ارایه‌ به‌ پزشک‌ ثبت‌ نمایید.
 

اگر بیمار گلودرد یا سرفه‌ دارد از یک‌ دستگاه‌ مرطوب‌کننده‌ با بخار سرد استفاده‌ کنید. دستگاه‌ مرطوب‌کننده‌ را هر روز تمیز کنید.
بهداشت‌ دهانی‌ مطلوب‌ مهم‌ است‌.
    

داروها

استروییدها (داروهای‌ ضدالتهابی‌) یا آسپیرین‌ برای‌ کاهش‌ التهاب‌
 

داروهای‌ ادرارآور برای‌ کاهش‌ احتباس‌ مایعات‌
 

آنتی‌بیوتیک‌ها برای‌ مقابله‌ با باقیمانده‌ باکتری‌های‌ استرپتوکوکی‌. پس‌ از رسیدن‌  

تب‌ روماتیسمی‌ به‌ مرحله‌ غیرفعال‌، مقدار اندک‌ آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن‌ است‌  

به‌مدت‌ نامحدود برای‌ جلوگیری‌ از عود بیماری‌ ادامه‌ یابد.
   

 فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

تا هنگامی‌ که‌ بررسی‌ها نشان‌ دهد بیماری‌ فروکش‌ کرده‌ است‌ بیمار باید در بستر استراحت‌ نماید. مدت‌ استراحت‌ لازم‌ به‌ این‌ منظور معمولاً ۵-۲ هفته‌ است‌ ولی‌ در برخی‌ موارد به‌ ماه‌ها استراحت‌ نیاز است‌. مهیا کردن‌ یک‌ لگن‌ یا توالت‌ کنار بستر باعث‌ می‌شود که‌ بیمار مجبور نباشد برای‌ رفتن‌ به‌ توالت‌ از بستر برخیزد.
  

 رژیم‌ غذایی‌

رژیم‌ مایعات‌ با غذاهای‌ نرم‌ در مراحل‌ اولیه‌ بیماری‌ که‌ به‌تدریج‌ به‌ یک‌ رژیم‌ عادی‌ غنی‌ از پروتئین‌، کالری‌ و ویتامین‌ها تغییر داده‌ می‌شود.
رژیم‌ غذایی‌ کم‌نمک‌ در صورتی‌ که‌ بیمار دچار کاردیت‌ (التهاب‌ قلب‌(باشد، توصیه‌ می‌شود.

درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

اگر شما یا کودک‌ شما دارای‌ علایم‌ تب‌ روماتیسمی‌ باشد.
بروز علایم‌ زیر در طی‌ درمان‌:
ـ ورم‌ پا و پشت‌
ـ کوتاهی‌ نفس‌
ـ استفراغ‌ یا اسهال‌
ـ سرفه‌
ـ درد شدید شکم‌
ـ تب‌
- اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای‌ تجویزی‌ ممکن‌ است‌ با عوارض‌ جانبی‌ همراه‌ باشند.
 این بیماری بیشتر قلب، مفاصل، دستگاه عصبی مرکزی، پوست و بافت زیر جلدی را درگیر می کند.
 

گر چه نام تب حاد رماتیسمی درگیری مفصل را مورد توجه قرار می دهد، اهمیت این بیماری در درگیری قلب است که در مرحله حاد می تواند کشنده باشد و یا می تواند باعث بیماری روماتیسم قلبی شود. از نقطه نظر اپیدمیولوژیی تب روماتیسمی و بیماری روماتیسم قلبی نمی توانند از هم جدا باشند. تب روماتیسمی اغلب به بیماری روماتیسم قلب که یک بیماری عاجز کننده است منتهی می شود.
 

آثار روماتیسم قلبی شامل: آسیب مداوم قلب، افزایش ناتوانی قلب، افزایش و تکرار بستری شدن فرد در بیمارستان، مرگهای زودرس معمولا در سن ۳۵ سالگی یا زودتر از آن
خصوصیات اپیدمیولوژیک ضایعات روماتیسم قلبی را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:
-۱ سن
-۲ جنس
۳ -نژاد
-۴ فقر اقتصادی
-۵ توزیع جغرافیایی
۶ -فصل
تب روماتیسمی می تواند در هر سنی اغاز شود در دوره شیرخوارگی بسیار نادر است. بیشتر در بنی ۵ تا ۱۵ سالگی که عفونت استرپتوکوکی شایعتر و شدیدتر است دیده می شود و در این موارد آموزش بهداشت خیلی موثر است.

 PENICILLIN V POTASSIUM
موارد مصرف‌: این‌ دارو در درمان‌ التهاب‌عفونی‌ لوزه‌ها، التهاب‌ گوش‌ میانی‌،بادسرخ‌ و برای‌ پیشگیری‌ از ابتلا به‌ تب‌روماتیسمی‌ مصرف‌ می‌شود.
 
فارماکوکینتیک‌: ۷۳ ـ ۶۰ درصد دارو از راه‌خوراکی‌ جذب‌ می‌شود و پس‌ از ۱ ـ ۰/۵ساعت‌ غلظت‌ سرمی‌ آن‌ به‌ اوج‌ می‌رسد.نیمه‌ عمر دارو ۱ ـ ۰/۵ ساعت‌ است‌ که‌
در صورت‌ عیب‌ کار کلیه‌ تا ۴ ساعت‌افزایش‌ می‌یابد. پیوند این‌ دارو به‌
پروتئین‌ ۸۰% می‌باشد. ۴۰ ـ ۲۰% دارو ازطریق‌ ادرار به‌صورت‌ تغییر نیافته‌ دفع‌می‌شود.
 
موارد منع‌ مصرف‌: در صورت‌ وجودسابقه‌ آلرژیک‌ به‌ پنی‌سیلین‌ها نبایدمصرف‌ شود.
 
هشدارها: در صورت‌ وجود سابقه‌بیماری‌های‌ گوارشی‌، بویژه‌ کولیت‌وابسته‌ به‌ آنتی‌ بیوتیک‌ و عیب‌ کار کلیه‌،
این‌ دارو باید با احتیاط فراوان‌ مصرف‌شود.
 
عوارض‌ جانبی‌: واکنش‌های‌ حساسیتی‌شامل‌ کهیر، تب‌، درد مفاصل‌، آنژیوادم‌ وشوک‌ آنافیلاکتیک‌ در بیمارانی‌ که‌ دچارحساسیت‌ مفرط می‌شوند، با مصرف‌ این‌دارو گزارش‌ شده‌اند.
 
تداخل‌های‌ دارویی‌: مصرف‌ همزمان‌
این‌ دارو با داروهای‌ خوراکی‌جلوگیری‌کننده‌ از بارداری‌ حاوی‌استروژن‌، ممکن‌ است‌ جذب‌ این‌ داروها راکاهش‌ دهد و منجربه‌ بارداری‌ ناخواسته‌شود. مصرف‌ همزمان‌ پنی‌ سیلین‌ها بامتوترکسات‌ منجر به‌ کاهش‌ کلیرانس‌متوترکسات‌ و در نتیجه‌ مسمومیت‌ با این‌دارو می‌شود.
 
نکات‌ قابل‌ توصیه‌: ۱ ـ در بیماران‌ مبتلا به‌عیب‌ کار کلیه‌ به‌ کاهش‌ مقدار مصرف‌ دارونیازی‌ نیست‌، مگر اینکه‌ عیب‌ کار کلیه‌ شدیدباشد.
۲ ـ در صورت‌ بروز اسهال‌، بدون‌ مشورت‌با پزشک‌ از مصرف‌ هر گونه‌ داروی‌ ضداسهال‌ باید خودداری‌ نمود.
 
مقدار مصرف‌:
بزرگسالان‌: مقدار مصرف‌ این‌ دارو
۵۰۰ ـ ۲۵۰ میلی‌گرم‌ هر ۶ ساعت‌ یکبار وحداقل‌ ۳۰ دقیقه‌ قبل‌ از غذا می‌باشد.
کودکان‌: در کودکان‌ تا سن‌ یک‌ سالگی‌۶۲/۵ میلی‌گرم‌  در کودکان‌ با سن‌ ۵ ـ ۱سال‌ ۱۲۵ میلی‌گرم‌ و در کودکان‌ با سن‌
۱۲ ـ ۶ سال‌ ۲۵۰ میلی‌گرم‌ هر ۶ ساعت‌یکبار مصرف‌ می‌شود.
 
اشکال‌ دارویی‌: 

Film Coated Tablet: ۵۰۰mg 
For Oral Solution: ۱۲۵mg / ۵ml, ۲۵۰mg /۵ml

* به هیچ عنوان جوان‌ها از بیماری‌های قلبی مصون نیستند :
قلب در اصل از چهار حفره مختلف تشکیل شده است که در فاصله بین دو جفت از آنها و نیز در فاصله بین بطن‌ها و عروق بزرگ ریوی و آئورت دریچه‌هایی تعبیه ‌شده‌اند. این دریچه‌ها گاهی دچار اختلال عملکرد می‌شوند و بنابراین مشکلات و علائم ناراحت کننده مختلفی را برای فرد بیمار ایجاد می‌کنند.

بخش عمده‌ای از این بیماری‌ها مادرزادی هستند و تعداد زیادی از آنها هم از تب رماتیسمی ناشی می‌شوند. موارد مادرزادی اکثرا در همان دوران کودکی خود را نشان می‌دهند اما ناشایع نیست که این اختلالات خفیف باشند و بنابراین تا دوران جوانی و حتی بزرگسالی علامت‌دار نشوند.

از طرف دیگر، تب رماتیسمی عمدتا یک بیماری دوران کودکی یا نوجوانی است. این بیماری که در واکنش به نوعی میکروب به نام استرپتوکوک ایجاد می‌شود می‌تواند اکثر دریچه‌‌های قلب را تخریب کند. پس اگر دو مورد قبل یعنی بیماری‌های مادرزادی دریچه‌های قلب و نیز تب روماتیسمی را در کنار هم در نظر بگیرید، می‌بینید که نه تنها این بیماری‌های قلبی مربوط به دوره سالمندی نیستند بلکه اکثرا در همان دوران کودکی و جوانی مشکل‌ساز می‌شوند. با این حساب احتمالا به این حرف ما اعتقاد پیدا کرده‌اید که به هیچ عنوان جوان‌ها از بیماری‌های قلبی مصون نیستند.
*  

شیوع تب روماتیسمی در کشورهای توسعه نیافته : 

شیوع تب روماتیسمی نسبت به سالهای گذشته به نسبت زیاد کاهش یافته است اما در کشورهای جهان سوم وتوسعه نیافته تب روماتیسمی و عفونتهای استرپتوکوکی هنوز روند رو به رشد دارد.

 تب روماتیسمی شبیه به حالت های عفونی دستگاه تنفسی فوقانی است و اغلب کودکان پنج تا ۱۵ ساله و در بزرگسالان بین سالهای ۲۰ و بالای ۳۰ سال رواج دارد.
بنابراین گزارش؛ محققان مهمترین عامل تب روماتیسمی را فقر خانواده ها، پایین بودن سطح فرهنگ وکثرت جمعیت می‌دانند.
* خطر شیوع تب روماتیسمی در بچه‌ها :
تب روماتیسمی و بیماری کاوازاکی دو بیماری قلبی است که به عنوان بیماری‌های اکتسابی، ریشه در دوران کودکی افراد دارند و با توجه به چگونگی برخورد والدین با آن می‌توان از گسترش عوارض آن جلوگیری کرد.
تب روماتیسمی به عنوان یک عارضه از گلودردهای چرکی و استرپتوکوکی می‌تواند موجب از بین رفتن دریچه‌های قلب و آسیب به مفاصل شود،  ۵ تا ۱۵ سالگی شایع‌ترین سن بروز این بیماری است.  به واسطه آگاهی مردم و توصیه‌های فراوان، همچنین دقت پزشکان در درمان عفونت‌های باکتریایی حلق و گلو، در طول شش سال گذشته حالتی به وجود آمده بود که دیگر موردی از تب روماتیسمی در کشور ایران  گزارش نشده اما در سال گذشته مواردی از این بیماری در بیمارستان کودکان مفید تهران مشاهده شده است.
 

به نظر می‌رسد تغییر در ساختار باکتری و سوش میکروب همچنین زندگی‌های شهرنشینی درخانه‌های کوچک و پرجمعیت می‌تواند موجب شیوع و یا افزایش تعداد موارد تب روماتیسمی شود.
 

در خصوص شیوع باز پدید بیماری تب روماتیسمی، همه والدین و پزشکان باید هوشیاری کامل داشته باشند، چرا که تجویز نکردن به موقع داروهای پادزیست (آنتی‌بیوتیک) در گلودردهای چرکی توسط پزشکان از یک طرف، استفاده نکردن به موقع و به طور کامل دوزهای تجویز شده از سوی بیماران و والدین اطفال بیمار، از طرف دیگر، موجب انتشار مجدد این بیماری و عوارض پرهزینه و غیرقابل جبران آن می شود.>
چون این بیماری عارضه گلو درد چرکی روی دریچه‌های قلب است، بنابراین در هر فرد با سرخی گلو، چرک و عفونت گلو، تورم غدد لنفاوی زیر فک، تب بالا، اشکال در بلع بدون سرفه یا ورم ملتحمه چشم، خشکی صدا یا آبریزش از بینی، باید احتمال ابتلا به میکروب استروپتوکوک نوع A داده شود. از طرفی هم تشخیص نابجا را باید مورد توجه قرار داد.
 

پزشکان تا حدود ۸۰ درصد در افتراق نوع باکتریایی گلو درد با نوع ویروسی آن دچار مشکل و یا اشتباه می‌شوند.از این رو اگر برای بیماری آنتی‌بیوتیک تجویز شد، باید در طول ۹ روز اول بیماری به طور دقیق و سر ساعت مصرف شود، چرا که پس از چهار روز اول بیماری ممکن است علایم با مصرف دارو از بین برود اما میکروب‌ها اثر مخرب خود را بر روی دریچه‌های قلب آغاز کنند.

کودکان و بیماران نباید از نوع تزریقی آنتی‌بیوتیک‌ها وحشت کنند، چرا که اثر مناسب نوع تزریقی آنتی‌بیوتیک نسبت به نوع خوراکی آن و ماندگاری مورد نظر آن در جریان خون، برای مدت مورد نظر، مهم‌ترین ویژگی استفاده از این نوع فرآورده‌های تزریقی است.
در صورت بروز تب روماتیسمی در قلب و مفاصل بیمار که غالبا در سنین بلوغ و نوجوانی است، بیماران باید تا سال‌های متمادی آنتی‌بیوتیک تزریق کنند و این تزریق، هفتگی و یا ماهانه ادامه خواهد یافت. اگر دریچه قلب در این عارضه درگیر و تخریب شود، بیمار که فرد جوانی است و زیر ۲۵ سال سن خواهد داشت، مجبور به عمل جراحی پرهزینه تعویض یک یا چند دریچه قلب خود می‌شود.
شایع‌ترین عارضه تب روماتیسمی روی دریچه میترال است و این دریچه قلب از اهمیت ویژه‌ای در قلب برخوردار است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد بیش از هفت درصد از کودکان زیر پنج سال کشور ایران به میکروب هموفیلوس آنفلوانزای نوع B آلوده می‌شوند که این مسأله هشدار می‌دهد تا مسوولان نسبت به آغاز طرح‌های ویژه ملی و کشوری واکسیناسیون کودکان زیر پنج سال علیه بیماری مرتبط با این میکروب هر چه زودتر اقدام کنند

ایدز

HIV / AIDS اطلاعات پایه در مورد HIV چیست ؟  HIV مخفف ""Human Immunodeficiency Virus  به معنی "ویروس نقص ایمنی انسان" می‌باشد.  ویروس ، یک ذره زنده خیلی کوچک است که می‌تواند تکثیر و پخش شود اما برای زندگی نیاز به موجود زندة دیگری دارد. وقتی ویروس، سلولی را آلوده کند شروع به تکثیر در داخل آن سلول می‌کند که در نهایت منجر به آسیب آن سلول می‌شود.   انسان می‌تواند توسط فرد دیگری که به HIV مبتلا است آلوده شود و او نیز می‌تواند بقیه افراد را آلوده کند و بر این اساس HIV منتشر می‌شود به فردی که به HIV آلوده است HIV)  +HIV مثبت)  اطلاق می‌شود. (سیستم ایمنی، گروهی ازسلولها و ارگانها هستند که بدن را در برابر ویروسها و عفونتها محفاظت می‌کنند.) چرا HIV خطرناک است ؟ اگر سیستم ایمنی بدن به ویروسها حمله می‌کند و آنها را می‌کشد پس مشکل چیست ؟ ویروسهای مختلف به سلولها و بافتهای مختلفی از بدن حمله می‌کنند. برخی ویروسها به پوست، برخی به دستگاه تنفسی و … حمله می‌کنند. چیزی که HIV را این چنین خطرناک کرده این است که HIV به خود سیستم ایمنی حمله می‌کند. سیستم ایمنی، گروهی ازسلولها هستند که بدن را در برابر انواع عفونتها محفاظت می‌کند و بدون آنها٬ توانایی بدن برای مبارزه با نواع عفونتها تضعیف می‌شود. لذا وقتی ویروس HIV وارد بدن فردی شود به تدریج قدرت دفاعی بدن وی ضعیف می شود و این فرد در برابر انواع بیماریها و عفونتها حتی آنهایی که در حالت عادی بیماریزا نیستند آسیب پذیر میگردد. این روند قابل رؤیت نیست و راهی وجود ندارد تا با نگاه کردن به افراد بگوئیم که آیا به HIV مبتلا هستند یا خیر٬  ولی آزمایش خون می‌تواند پس از چند ماه از اولین تماس، ویروس را در خون آشکار کند. افراد آلوده به HIV ممکن است سالها کاملاً سالم بمانند و حتی خودشان ندانند که آلوده هستند  ایدز چیست ؟  ایدز (AIDS) مخفف Acquired Immune Deficiency Syndrome به معنی سندرم نقص ایمنی اکتسابی می‌باشد. وقتی سیستم ایمنی آسیب ببیند، نه تنها در برابر ویروس HIV (که در آغاز به آن صدمه زده) بلکه به نسبت به بقیه عفونتها هم آسیب پذیر می‌شود و دیگر قادر به کشتن میکربها و ویروسهایی که قبلاً برایش مشکلی ایجاد نمی‌کردند نیست و لذا با گذشت زمان، افراد آلوده به HIV بیشتر و بیشتر بیمار می‌شوند و معمولاً سالها پس از آلودگی به یکی از بیماریهای خاص٬ شدیداً مبتلا می‌شوند و در این زمان گفته می‌شود که آنها به ایدز مبتلا شده‌اند. بنابراین  زمانی که فرد آلوده به ویروس HIV برای اولین بار به یک بیماری جدی مبتلا شود و یا وقتی که تعداد سلولهای ایمنی باقیمانده در بدن او از حد معینی کمتر شود، مبتلا به بیماری ایدز در نظر گرفته می شود. ایدز یک مرحله کاملاً جدی است که بدن، دفاع بسیار کمی در برابر انواع عفونتها دارد. در واقع هر فرد آلوده به ویروس HIV ، الزاما مبتلا به ایدز نمی باشد اما در طول مدت آلودگی خود، می تواند دیگران را آلوده کند. چه مدت طول می‌کشد تا HIV به ایدز تبدیل شود؟ بدون درمان دارویی، بطور متوسط طی 10 سال آلودگی به ویروس HIV به سمت ایدز پیش می‌رود که البته این مدت 10 سال برای فردی است که تغذیه مناسبی دارد. اما فردی که در منقطه فقیرنشین است  و بخوبی تغذیه نمی‌شود ممکن است بسیار سریعتر به سمت ایدز و نهایتاً مرگ پیش برود. درمان دارویی ضد ویروس می‌تواند مدت زمان بین آلودگی با HIV و شروع ایدز را طولانی تر کند. داروهای جدیدی بولید شده‌اند که با مصرف آنها، فرد آلوده به HIV  می‌تواند مدت زمان طولانی قبل از ایجاد ایدز زندگی کند. اما این دارو‌ها بسیار گران و کمیاب بوده و در بسیاری از کشورهای فقیر در دسترس نیست و آلوده شدگان در این کشورها٬ سریعتر به سمت مرگ پیش می‌روند.   HIV    >> چگونه منتقل می‌شود؟  <<     HIV در خون و ترشحات جنسی فرد مبتلا  و نیز شیر پستان زن آلوده، یافت می‌شود. HIV‌ هنگامی منتقل می‌شود که مقدار کافی از این ترشحات به بدن فردی برسد راههای مختلفی که فرد می‌تواند به HIV مبتلا گردد عبارتند از: 1 -  رابطه جنسی بدون محافظت با فرد آلوده رابطه جنسی بدون کاندوم خطرناک است چراکه ویروسی که در ترشحات جنسی فرد آلوده وجود دارد می‌تواند بطور مستقیم به بدن شریک جنسی‌اش منتقل گردد. این موضوع در مورد تماس مقعدی ((anal sex هم صادق است. (Oral sex)تماس جنسی دهانیخطر کمتری دارند ولی اگر یک شریک جنسی خونریزی لثه یا زخم باز هر چند کوچک در دهانش داشته باشد و کاندوم استفاده نشود HIV می‌تواند منتقل شود 2 – تماس با خون فرد آلوده اگر خون به میزان کافی از فرد آلوده به بدن فرد غیر آلوده وارد شود می‌تواند ویروس را به او منتقل کند. 3- سرایت از مادر حامله آلوده به جنین در داخل رحم و یا از شیرمادر آلوده به کودکویروس HIV از مادر آلوده به کودک ممکن است در دوران حاملگی، هنگام وضع حمل یا کمی بعد از زایمان انتقال یابد. HIV می‌تواند در شیر پستان زن آلوده وجود داشته باشد و به نوزادش منتقل شود اما با وجود داروهای خاص٬ شانس این انتقال بسیار کاهش می‌یابد هر چند در بسیاری از کشورهای در حال پیشرفت و فقیر، چنین داروهایی در دسترس نیست. 4 – استفاده از محصولات خونی آلوده در گذشته بسیاری از افراد از طریق انتقال خون و فرآورده‌های خونی آلودهHIV مبتلا می‌شدند در حال حاضر در اکثر نقاط جهان خونهای اهدایی، آزمایش می‌شوند و خطری در این زمینه وجود ندارد.٬ به 5 – داروهای تزریقی افرادی که بصورت غیر قانونی داروی تزریقی استفاده می‌کنند نیز نسبت به عفونت HIV آسیب پذیر هستند  (مثل معتادان تزریقی، که بصورت مخفیانه و غیر قانونی عمل کرده و معمولاً سرنگی برای تزریق در دسترس ندارند و از سرنگ مشترک استفاده می‌کنند.) افسانة ها وپندارهای غلط درباره HIV : در اقسا نقاط جهان افسانه‌های گوناگونی دربارة HIV و ایدز وجود دارد که تعدادی از آنها در ذیل آورده شده‌اند. « داشتن رابطه جنسی با دختر باکره می‌تواند HIV را شفا دهد!» این افسانه در بخشهایی از آفریقا متداول است و کاملاً غلط است این اسطوره سبب تجاوز به بسیاری از دختران جوان و کودکان توسط مردان HIV مثبت شده است که اغلب آنها را هم آلوده ساخته است. تجاوز هیچ بیماری را درمان نمی‌کند و این مسئله یک جنایت جدی در سراسر جهان است. « HIV مختص مردان همجنس باز، سیاهپوستان، افراد جوان و … است ! » این افسانه هم غلط است ، اغلب کسانی که به HIV آلوده شوند حتی تصور اینکه ممکن است آنها آلوده شوند را هم نداشتند.  که البته اشتباه فکر می‌کردند. « HIV می‌تواند از طریق لاتکس کاندوم عبور کند ….» …. برخی تصور می‌کنند که چون ویروس بسیار کوچک است می‌تواند از طریق سوراخهای موجود در لاتکس استفاده شده در کاندوم عبور کند لازم به ذکر است این تصور اشتباه می‌باشد. لاتکس موجود در کاندوم، HIV را مسدود می‌کند همانطور که اسپرم را مسدود می‌نماید و مانع از حاملگی می‌شود. رابطه جنسی ایمن (safe sex) یعنی چه ؟ رابطه جنسی ایمن اشاره به فعالیت جنسی دارد که سبب انتقال خون یا ترشحات جنسی از یک شریک جنسی به طرف مقابل  نشود. اگر 2 نفر رابطه جنسی ایمن داشته باشند حتی اگر یکی از آنها آلوده باشد، احتمال اینکه فرد دیگر مبتلا شود وجود ندارد از نمونه‌های رابطه جنسی ایمن مثلاً : 1- نداشتن رابطه جنسی که اصطلاحاً پرهیز جنسی (abstinence) نامیده می‌شود 2- پرهیز جنسی تا زمان ازدواج  و پایبند باقی ماندن نسبت به همسر٬ پس از ازدواج . (که البته این روش خوبی برای اجتناب از آلودگی با HIV است به شرطی که همسر آنها هم وفادرا باشند و آنها را آلوده نکند.) رابطه جنسی ایمن‌تر  (safer sex) یعنی چه ؟ رابطه جنسی ایمن‌تر به فعالیتهای جنسی اطلاق می‌شود که ریسک کمی از عفونت با HIV‌ دارند. رابطه جنسی ایمن‌تر اغلب به معنای استفاده از کاندوم حین رابطه جنسی است. وقتی کاندوم بطور صحیح استفاده شود بعنوان سد فیزیکی عمل می‌کند و از انتقال ترشحات آلوده به جریان خون فرد دیگر جلوگیری می‌‌کند. آیا بوسیدن خطرناک است ؟ بوسیدن گونهٴ فرد مقابل٬ که بعنوان بوسیدن متداول اجتماعی شناخته می‌شود هیچ خطری برای انتقال HIV ندارد. بوسة عمیق یا همان بوسه با دهان باز (French kiss) ریسک بسیار پائین در انتقال HIV دارد بخاطر اینکه HIV در بزاق وجود دارد ولی در میزان کم به تنهائی منجر به عفونت HIV نمی‌شود.  آیا چیزی می‌تواند HIV ایجاد کند ؟ خیر؛ HIV منفی است هر نوع رابطه و فعالیت جنسی بین شما نمی‌تواند سبب آلودگی شما به HIV گردد، بعنوان مثال داشتن رابطه تماس مقعدی  (anal sex) نمی‌تواند HIV خلق کند و یا بعنوان مثال شما بوسیلة masturbation (استمنا) به HIV آلوده نخواهید شد.HIV خلق نمیشود. بعنوان مثال٬ رابطه جنسی بدون محافظ تنها در صورتی خطرناکست که یک شریک جنسی با ویروس آلوده باشد. اگر شریک جنسی شما  خطر در تماس های جنسی بیشتر درعدم شناخت کافی سوابق خونی شریک جنسی شماست. در هر صورت برای اطمینان از کاندوم استفاده کنید. مگر تا زمانی که مطمئن باشید که هیچ کدام از شما شریک جنسی دیگری ندارد و قبلاً آلوده به ویروس نشده است.   علائم بیماری چگونه ظاهر می شود؟ با کاهش قدرت سیستم دفاعی٬ به مرور زمان بدن آمادهٴ ابتلا به عفونتها و سرطانهایی می شود که به طور معمول در مردم عادی دیده نمی شوند ، این بیماریها بصورت بیماریهای ریوی ، اسهالهای شدید و مزمن ،‌ تبهای طولانی ، کاهش وزن ،‌ اختلالات شخصیتی ،‌ بیماریهای مغزی و پوستی خود را نشان می دهند که درنهایت منجر به مرگ فرد مبتلا خواهد شد.   علائم آلودگی با HIV بسیار پیچیده است و دارای مراحل چندی است که الزاماً همه آنها در افراد آلوده مشاهده نمی شود. این مراحل عبارتند از: ‪   مرحله عفونت اولیه HIV : (مرحله اول) این مرحله چند هفته طول می‌کشد و معمولاً با یک حالت شبیه سرماخوردگی که بلافاصله بعد از عفونت رخ می‌هد همراه است این حالت شبیه سرماخوردگی گاهی اوقات تحت عنوان حالت seroconversion  یاد می‌شود. (علائمی نظیر تب، گلودرد، بزرگی غدد لنفاوی، درد مفاصل و عضلات ، سر درد، ضعف و بی حالی، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ، کاهش وزن، اسهال و گاهی دانه های جلدی و یا تظاهرات عصبی) در حدود 20% موارد علائم به گونه‌ای است که فرد به پزشک مراجعه می‌کند ولی معمولاً تشخیص داده نمی‌شود و حتی اگر تست HIV آنتی بادی در این موقع انجام شود ممکن است هنوز مثبت نباشد. طی این مرحله مقدار زیادی HIV در خون محیطی فرد وجود دارد و سیستم ایمنی با تولید پادتن ها (آنتی بادی ها)، و لنفوسیتهای سلول کش (لنفوسیتهای سیتوتوکسیک) شروع به پاسخ در برابر ویروس می‌کنند. از هنگام ورود ویروس ایدز تا مثبت شدن نتیجه آزمایشگاهی که نشانگر آلودگی فرد است حدود 2 تا 12 هفته و گاهی تا 6 ماه طول می کشد. درصد فراوانی علایم اصلی مرحله حاد آلودگی اولیه با HIV در جدول زیر آورده شده است:   فراوانی نشانه 80% تب 51% دانه های پوستی (راش) 37% زخمهای دهان 54% درد مفاصل 44% التهاب گلو (فارنژیت) 54% بی اشتهایی 32% کاهش وزن بیشتر از 2.5 کیلوگرم 68% کسالت و بی حالی 49% دردهای عضلانی 46% تب و راش پوستی   تنها راه مطمئن جهت تعیین آلودگی با HIV انجام تست آنتی بادی HIV می‌باشد و از روی علائم بالینی نمی‌توان آلودگی با HV را تعیین کرد. مرحله بدون علامت بالینی (مرحله دوم) این مرحله بطور متوسط 10 سال طول می‌کشد و همانطور که از نام این مرحله پیدا است، خالی از هر علامتی است هرچند ممکن است غدد متورم لنفاوی هم وجود داشته باشند (لنفادنوپاتی). سطح HIV در خون محیطی به سطح بسیار پائینی کاهش می‌یابد ولی بیماری همچنان مسری است و آنتی بادی HIV در خون قابل ارزیابی است. تحقیقات اخیر نشان داده است که HIV طی این مرحله غیر فعال نیست و در غدد لنفاوی بسیار فعال است. تعداد زیادی از سلولهای T- helper آلوده شده و می‌میرند و ویروس فراوانی تولید می‌شود. تست آزمایشگاهی جدیدی وجود دارد که مقدار ناچیز HIV که از غدد لنفاوی آزاد می‌شود را اندازه می‌گیرد این تست HIV-RNA را اندازه می‌گیرد (RNA ماده ژنتیکی HIV می‌باشد) این تست را تست بارگیری ویروس (viral load test) می‌گویند که نقش بسیار مهمی در درمان آلودگی با HIV دارد. مرحله علامتدار عفونت HIV (مرحله سوم) با گذشت زمان، سیستم ایمنی توان خود را از دست می‌هد که به 3 دلیل عمده زیر است. 1 – بافتها و غدد لنفاوی بدلیل سالها فعالیت، آسیب می‌بینند   2 –  و HIV جهش پیدا می‌کند و آلوده کنندگی‌اش تشدید می‌شود بعبارت دیگر برای تخریب سلولهای  ،T- helper قویتر و متنوعتر میشود 3 – بدن توانایی جایگزینی سلولهای T – helper از دست رفته را ندارد. با ایجاد نقص در سیستم ایمنی، علائم بوجود می‌آیند که در آغاز بسیاری از علائم خفیف هستند. ولی با تحلیل سیستم ایمنی، علائم تشدید می‌شوند. پیشروی از HIV تا AIDS با آسیب بیشتر سیستم ایمنی، بیماری به سمت بدتر شدن پیش می‌رود تا اینکه تشخیص ایدز مطرح شود. در حال حاضر در انگلستان تشخیص ایدز وقتی تأیید می‌شود که فرد HIV مثبت تعداد خاصی از عفونتهای فرصت طلب یا سرطانها را بروز می‌دهد اگر چه فرد HIV مثبت می‌تواند بشدت بیمار باشد ولی تشخیص ایدز نداشته باشد.   آیا درمانی وجود دارد؟ متاسفانه مطالعات نشان می‌دهد که بسیاری از افراد گمان می‌کنند که برای ایدز درمانی وجود دارد که منجر می‌شود که آنها احساس امنیت داشته و ریسک بیشتری بکنندکه البته آنها در اشتباهند. هنوز هیچ درمان قطعی برای ایدز بوجود نیامده است. تنها درمانهای دارویی ضد ویروس وجود دارد که پیشرفت HIV به سمت AIDS را آهسته‌ تر میکند و در این حالت فرد چند سال می‌تواند زندگی سالمی داشته باشد. -    در برخی موارد، درمان ضد ویروس چس از چند سال تأثیر خود را از دست می‌دهند و در برخی موارد دیگر فرد از AIDS بهبود می‌یابد ولی با HIV برای دهه‌ها زندگی می‌کند ولی این افراد مجبورند که برای تمام عمر روزانه داروهای قوی مصرف کنند که گهگاه با عوارض جانبی ناخوشایند همراه است. -    هنوز هیچ راهی برای درمان قطعی HIV وجود ندارد و تا این لحظه تنها راه ایمن باقی ماندن، آلوده نشدن است.

دیابت

دیابت قندی (Diabetes Mellitus) نوعی بیماری است که در اثر افزایش غلظت گلوکز خون ایجاد می‌گردد که این افزایش گلوکز در اثر نبود انسولین در خون یا نقصان گیرنده‌های انسولین در سلولهای جذب کننده گلوکز ، بوجود می‌آید. این بیماری حالت ارثی و اکتسابی دارد.

دید کلی

این بیماری دیابت فامیلی بوده و حدود 2 درصد مردم در جهان به آن مبتلا هستند. در این بیماران افزایش گلوکز به قدری است که از آستانه کلیوی گذشته و لذا نمی‌تواند مجددا جذب گردد. بنابراین در ادرار قند (Glocosuria) مشاهده می‌گردد. افزایش فشار اسمزی در ادرار سبب افزایش دفع آب یا همان ادرار (Polyuria) شده است. در دیابت با اینکه مقدار گلوکز خون زیاد است، ولی ذخیره گلیکوژن کم شده، لیپیدها و پروتئینها می‌سوزند، لذا شخص دیابتی دائما احساس گرسنگی می‌کند و پرخور (Polyhagia) می‌باشد. 

پس شخص دیابتی دارای سه علامت پرخوری ، عطش زیاد و تکرار ادرار می‌باشد. در این حالت به علت اینکه لیپیدها در بتا _ اکسیداسیون تجزیه می‌شوند، سرانجام استیل کوآنزیم A به مقدار زیاد حاصل می‌نمایند. این ترکیب در سنتز اجسام ستونی وارد شده و اجسام ستونی در خون و ادرار دیده می‌شوند. کاتیونها همراه ترشح آنیونی اجسام ستونی ، خنثی و از محیط خارج شده و در نتیجه یک ستواسیدوز حاصل می‌شود و بیمار به حالت اغما و مرگ می‌رود. اغلب سندورمهای حاد دیابتی ، در اثر نقصان انسولین بوده که آن را دیابت وابسته به انسولین گویند و با تجویز انسولین قابل کنترل می‌باشد.

تاریخچه

صدها سال است که بیماری دیابت با دفع قند از طریق ادرار شناخته شده است. آزمایشات سالهای 1800 میلادی ، نشان داده است که در حیواناتی که لوزوالمعده‌شان ، با انجام عمل جراحی برداشته می‌شود، علائم بیماری فورا ظاهر می‌گردد. به هر حال تا سال 1921 که فردریک باتینگ و چارلز بست انسولین را از پانکراس حیوانات استخراج کردند و برای دیابت انسان مورد استفاده قرار دارند، درمان قطعی برای این بیماری وجود نداشت.

دو نوع دیابت شیرین وابسته به انسولین و غیر وابسته به انسولین شناخته شده است.

دیابت شیرین وابسته به انسولین (IDDM)

در این دیابت که به دیابت جوانی (Insulin Dependent Diabets Mellitus) یا IDDM نیز معروف است، ضایعه معمولا در سلولهای بتا جزایر لانگرهانس لوزوالمعده بوده، لذا پس از صرف غذا (حاوی مواد قندی) ، انسولین ترشح نمی‌گردد.

در این ضایعه ، در کبد فرایندهای گلوکونئوژنز و ستوژنز صورت گرفته و راههای گلیکولیز (تجزیه گلوکز) و لیپوژنز (تجزیه لیپیدها)، صورت نمی‌گیرد. در سلولهای دیگر بافتها ، به علت اینکه گلوکز نمی‌تواند وارد سلولها شود، لذا راه تولید قند از تجزیه پروتئینها و چربیها ، تحریک می‌شود.

• تجزیه لیپیدها در بافت چربی ، باعث آزاد شدن اسیدهای چرب شده که به کبد انتقال یافته و در سنتز اجسام ستونی شرکت می‌کنند که این فرایند تولید ستواسیدوز کرده و در نهایت بیمار را به اغما می‌برد.

آنزیم لیپو پروتئین لیپاز که در حضور انسولین فعال بوده و باعث صاف کردن خون از لیپیدها می‌شد، در فقدان انسولین ، غیر فعال بوده و غلظت لیپیدها و اسیدهای چرب در خون ، افزایش می‌یابد.

• پس در این نوع دیابت ، افزایش گلوکز خون ، می‌تواند به دو علت اصلی باشد: عدم وجود و یا نقصان انسولین که گلوگز نمی‌تواند وارد سلولهای مختلف گردد و دیگر اینکه در اثر شدت تولید قند از اسیدهای آمینه در کبد زیاد می‌شود که مقداری گلوکز به خون ریخته می‌شود و باعث افزایش غلظت گلوکز در خون می‌گردد.

فنوتیپ و سیر طبیعی IDDM

• زودرس‌ترین نشانه اختلال ، پیدایش آنتی بادیهای خودی ضد جزیره لانگرهانس در هنگامی است که گلوکز خون ، طبیعی است.
• متعاقب این دوره ، مرحله کاهش تحمل گلوکز ، اما طبیعی بودن گلوکز ناشتای خون است.
• با تداوم از دست رفتن سلولهای بتا پانکراس ، نهایتا افزایش گلوکز ناشتای خون بروز می‌کند، اما هنوز انسولین به میزان کافی جهت پیشگیری از ستوز تولید می‌شود. در طی این دوره بیماران دچار دیابت شیرین غیر وابسته به انسولین می‌باشند.
• سرانجام تولید انسولین به زیر آستانه بحرانی می‌رسد و بیمار مستعد ستواسیدوز می‌گردد. بیماران جوانتر عموما سریعتر از بیماران مسن‌تر این مراحل را سپری می‌کنند.

اداره بیمار مبتلا به IDDM

پیوند پانکراس یا سلولهای جزیره لانگرهانس در صورت نبودن عوارض سرکوب ایمنی ، می‌تواند بیماری را معالجه کند. اداره اکثر بیماران ، بر کنترل قاطع سطح قند خون از طریق تزریق انسولین خارجی ، تاکید می‌کند. تجویز انسولین یا نیکوتین آمید ، ظاهرا بروز IDDM در برخی از بیماران را به تاخیر می‌اندازد.

خطر توارث IDDM

احتمال IDDM در جمعیت عمومی ، تقریبا 1 در 300 است. در صورت ابتلای یک خواهر یا برادر ، این خطر به 1 در 14 افزایش می‌یابد. با ابتلای دومین خویشاوند این احتمال به 1 در 6 می‌رسد. فرزندان مادران مبتلا به احتمال 1 در 100 دچار IDDM می‌شوند.

دیابت شیرین غیر وابسته به انسولین (NIDDM)

برعکس دیابت جوانی ، انسولین در این بیماری که (Non Insulin Dependent Diabets Mellitus) یا NIDDM یا دیابت بالغین نیز نامیده می‌شود، وجود دارد. این دیابت در متوسط سن افراد چاق بوجود می‌آید. این دیابت در 80 تا 90 درصد دیابتی‌ها دیده شده است. علت این ضایعه ممکن است در اثر نقصان گیرنده‌های انسولین بر روی غشا سلولی سلولهای هدف ، یعنی ماهیچه ، کبد و بافت چربی باشد. این افراد با یک افزایش قند (هیپرگلیسمی) و افزایش لیپیدها (هیپرتری گلیسریدمی) دیده می‌شوند، ولی ستواسیدوز که در دیابت شیرین وابسته به انسولین وجود داشت، در این بیماران وجود ندارد. علت افزایش تری گلیسرید ، احتمالا به علت سنتز فراوان تری گلیسریدهای کبد در اثر تحریک حاصل از افزایش گلوکز و انسولین می‌باشد. چاقی قبل از اینکه ، دیابت خود را نشان دهد، وجود دارد و یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده این نوع دیابت است. فنوتیپ و سیر طبیعی NIDDM

NIDDM ، معمولا افراد چاق را در میانسالی را بعد از آن گرفتار می کند، هر چند با چاق شدن و بی تحرکی روز افزون کودکان و افراد جوان‌تر ، تعداد در حال افزایشی از آنها مبتلا می‌شوند. NIDDM تظاهر بی سروصدایی دارد به واسطه افزایش سطح گلوکز در بررسیهای روزمره تشخیص داده می‌شود. بطور کلی پیدایش NIDDM را به سه مرحله بالینی تقسیم می‌کنند: اول ، علی‌رغم مقاومت به انسولین ، گلوکز پلاسما طبیعی باقی می‌ماند.

دوم، علی‌رغم افزایش غلظت انسولین ، افزایش غلظت گلوکز در خون ، پس از صرف غذا ایجاد می‌شود.

سوم ، کاهش ترشح انسولین باعث افزایش غلظت خون در حالت ناشتا و دیابت آشکار می‌گردد.

علاوه بر افزایش غلظت گلوکز خون ، تنظیم نادرست متابولیزمی ناشی از اختلال عملکرد سلولهای بتا و مقاومت به انسولین سبب آترواسکلروز و بیماری کلیوی می‌شود. پیدایش این عوارض ، با زمینه ژنتیکی و میزان کنترل متابولیزمی ارتباط دارد. کنترل قاطع سطح گلوکز خون ، خطر عوارض را 35 تا 75 درصد کاهش می‌دهد.

 

اداره بیمار مبتلا به NIDDM

کاهش وزن ، افزایش فعالیت بدنی و تغییرات رژیم غذایی با بهتر کردن چشمگیر حساسیت و کنترل آن ، به بسیاری از مبتلایان به NIDDM کمک می‌کند. متاسفانه بسیاری از بیماران نمی‌توانند یا نمی‌خواهند نحوه زندگی خود را به حد کافی جهت انجام این کنترل ، تغییر دهند و نیاز به درمان با داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون مانند سولفونیل دوره‌ها) و بی‌گوانیدها دارند. برای نیل به کنترل قند خون و احتمالا کاهش خطر عوارض دیابت ، بعضی از بیماران نیاز به درمان با انسولین خارجی دارند. به هر حال انسولین درمانی با افزایش مقدار انسولین و چاقی ، مقاومت به انسولین را زیاد می‌کند.  

خطر توارث NIDDM

خطر NIDDM در جمعیت عمومی ، بسیار وابسته به جمعیت تحت مطالعه است. در اکثر جمعیتها این خطر از 1 تا 5 درصد می‌باشد. هر چند در ایالات متحده ، 6 تا 7 درصد است. اگر بیمار یک خواهر یا برادر مبتلا داشته باشد، خطر به یک در 10 افزایش می‌یابد. اگر یک خواهر یا برادر و یک خویشاوند درجه اول دیگر مبتلا شوند، خطر یک در 5 است. از آنجا که برخی اشکال NIDDM ، پیش زمینه IDDM (وابسته به انسولین) هستند، فرزندان بیمارن دچار NIDDM به احتمال تجربی یک در 10 دچار IDDM می‌شوند.